Lotus 72D 1/8 by Pocher
Sept 9, 2023 17:16:28 GMT 2
Post by konstantinf on Sept 9, 2023 17:16:28 GMT 2
Καλησπέρα φίλοι μου
Η Lotus 72 σχεδιάστηκε από τους Colin Chapman και Maurice Philippe της Lotus για τη σεζόν του 1970 της Formula 1. Ήταν ένα πρωτοποριακό σχέδιο με εσωτερικά φρένα, πλευρικά τοποθετημένα ψυγεία (σε αντίθεση με τα ψυγεία στο ρύγχος, που ήταν συνηθισμένα πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο) και αεροδυναμικά φτερά που παράγουν άντωση προς τα κάτω.
Το γενικό σχήμα της 72 ήταν καινοτόμο κι έμοιαζε με σφήνα σε τροχούς. Ήταν εμπνευσμένο από ένα προηγούμενο αυτοκίνητο με αεριοστρόβιλο, την Lotus 56. Το σχήμα επέτρεπε καλύτερη διείσδυση αέρα και υψηλότερες ταχύτητες. Σε μια δοκιμή back-to-back με την Lotus 49, η 72 ήταν 19 χμω ταχύτερη με τον ίδιο κινητήρα Cosworth.
Οι προσπάθειες των Chapman και Phillippe παρήγαγαν ένα από τα πιο αξιόλογα και επιτυχημένα αυτοκίνητα στην ιστορία της F1. Παίρνοντας την τεχνική διάταξης κινητήρα από την Lotus 49 και προσθέτοντας προηγμένη αεροδυναμική δημιούργησαν ένα αυτοκίνητο που ήταν χρόνια μπροστά από τους αντιπάλους του. Αρχικά, ωστόσο, τα προβλήματα με τον χειρισμό του αυτοκινήτου έπρεπε να ξεπεραστούν, λόγω της έλλειψης «αίσθησης» που προκαλείται από τη γεωμετρία της ανάρτησης κατά της κατάδυσης – η οποία είχε σχεδιαστεί για να εμποδίζει το ρύγχος του αυτοκινήτου να βυθίζεται σημαντικά στο φρενάρισμα – και το σύστημα στο πίσω μέρος, το οποίο υποτίθεται ότι θα εμπόδιζε το αυτοκίνητο να «καθίσει» υπό την επίδραση της επιτάχυνσης. Μόλις τροποποιήθηκε η ανάρτηση, δεν υπήρξαν άλλα σημαντικά προβλήματα εκτός από αστοχίες των μπροστινών εσωτερικών ημιαξονίων των φρένων. Το αυτοκίνητο προκάλεσε αίσθηση στα ΜΜΕ και τους θαυμαστές, με πολλούς ανθρώπους να απαιτούν να δουν το αξιόλογο αυτοκίνητο σε δράση. Κατασκευάστηκαν συνολικά εννέα πλαίσια.
Την σεζόν του 1973 εισήχθηκαν νέοι κανόνες για την αύξηση της ασφάλειας των αυτοκινήτων. Αυτοί περιελάμβαναν υποχρεωτικά παραμορφώσιμη δομή που έπρεπε να ενσωματωθεί στα πλαϊνά των αυτοκινήτων. Η 72D τροποποιήθηκε περαιτέρω με ενσωματωμένα πλαϊνά πέλματα, μεγαλύτερο αμάξωμα και νέες βάσεις στα φτερά. Στον Fittipaldi προστέθηκε για το 1973 ο Σουηδός Ronnie Peterson. Ο Peterson ερωτεύτηκε την 72D. Στην πρώτη του σεζόν με τη Lotus, ο Peterson κέρδισε τέσσερις αγώνες, ενώ ο Fittipaldi κέρδισε τρεις. Ωστόσο μια σειρά από αποχωρήσεις βοήθησαν τον Jackie Stewart να αρπάξει το πρωτάθλημα οδηγών, αν και ο μεγάλος αριθμός πόντων που συγκεντρώθηκε από τους δύο οδηγούς της Lotus την βοήθησε να κρατήσει το πρωτάθλημα κατασκευαστών. Το 1974 ο Fittipaldi έφυγε για τη McLaren, για να οδηγήσει ένα αυτοκίνητο που βασίστηκε στενά στην 72, τη McLaren M23.
“Προβιβαζόμενος” από τη Formula 2, ο Fittipaldi έκανε το ντεμπούτο του στους αγώνες F1 ως τρίτος οδηγός για την Team Lotus στο Βρετανικό Grand Prix του 1970. Μετά τον θάνατο του Jochen Rindt στο Ιταλικό Grand Prix του 1970, ο Βραζιλιάνος έγινε πρώτος οδηγός της Lotus στο πέμπτο Grand Prix του κιόλας. Γνώρισε σημαντική επιτυχία με τη Lotus, κερδίζοντας το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οδηγών το 1972 σε ηλικία 25 ετών. Εκείνη την εποχή ήταν ο νεότερος παγκόσμιος πρωταθλητής F1 και κράτησε το ρεκόρ για 33 χρόνια. Μετά το πέρασμά του στη McLaren το 1974, κέρδισε τον τίτλο για άλλη μια φορά. Εξέπληξε τα πιτς της F1 μετακομίζοντας στην ομάδα Fittipaldi Automotive του αδερφού του πριν από τη σεζόν του 1976, αντικαθιστώντας τον James Hunt. Η επιτυχίες ωστόσο τον εγκατέλειψαν τα τελευταία του χρόνια στη Formula 1, καθώς τα μονοθέσια Fittipaldi δεν ήταν αρκετά ανταγωνιστικά για να παλέψουν για νίκες. Ο Fittipaldi ανέβηκε ακόμα δύο φορές βάθρο, πριν αποσυρθεί το 1980.
Το κιτ έρχεται προβαμμένο (σε καλή ποιότητα) και περιέχει 477 κομμάτια. Θεωρητικά πρόκειται για απλή συναρμολόγηση, ωστόσο χρήζει διορθώσεων (π.χ. εμφανείς mold lines στα προβαμμένα κομμάτια που πρέπει να τριφτούν και να ξαναβαφτούν), συμπληρωματικά βαψίματα (π.χ. τα άπειρα μπουλόνια του κινητήρα ή κομμάτια βαμμένα σε λάθος χρώμα) και φυσικά παρέχει χώρο για προσθήκη λεπτομερειών. Άρα ως ένα βαθμό προσφέρει δημιουργικότητα και ευχαρίστηση. Η κατασκευή θα υποστηριχτεί ως συνήθως από τις συμβουλές και προτάσεις του Paul Koo.
Περισσότερα καθ' οδόν. Να είστε όλοι καλά!
Η πρώτη κατασκευή της νέας χειμερινής σεζόν 2023-24 είναι η Lotus 72D της Pocher στην 1/8, όπως την έτρεξε ο Emerson Fittipaldi στο βρεταννικό Grand Prix του 1972 με το νούμερο 8.
Η Lotus 72 σχεδιάστηκε από τους Colin Chapman και Maurice Philippe της Lotus για τη σεζόν του 1970 της Formula 1. Ήταν ένα πρωτοποριακό σχέδιο με εσωτερικά φρένα, πλευρικά τοποθετημένα ψυγεία (σε αντίθεση με τα ψυγεία στο ρύγχος, που ήταν συνηθισμένα πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο) και αεροδυναμικά φτερά που παράγουν άντωση προς τα κάτω.
Το γενικό σχήμα της 72 ήταν καινοτόμο κι έμοιαζε με σφήνα σε τροχούς. Ήταν εμπνευσμένο από ένα προηγούμενο αυτοκίνητο με αεριοστρόβιλο, την Lotus 56. Το σχήμα επέτρεπε καλύτερη διείσδυση αέρα και υψηλότερες ταχύτητες. Σε μια δοκιμή back-to-back με την Lotus 49, η 72 ήταν 19 χμω ταχύτερη με τον ίδιο κινητήρα Cosworth.
Οι προσπάθειες των Chapman και Phillippe παρήγαγαν ένα από τα πιο αξιόλογα και επιτυχημένα αυτοκίνητα στην ιστορία της F1. Παίρνοντας την τεχνική διάταξης κινητήρα από την Lotus 49 και προσθέτοντας προηγμένη αεροδυναμική δημιούργησαν ένα αυτοκίνητο που ήταν χρόνια μπροστά από τους αντιπάλους του. Αρχικά, ωστόσο, τα προβλήματα με τον χειρισμό του αυτοκινήτου έπρεπε να ξεπεραστούν, λόγω της έλλειψης «αίσθησης» που προκαλείται από τη γεωμετρία της ανάρτησης κατά της κατάδυσης – η οποία είχε σχεδιαστεί για να εμποδίζει το ρύγχος του αυτοκινήτου να βυθίζεται σημαντικά στο φρενάρισμα – και το σύστημα στο πίσω μέρος, το οποίο υποτίθεται ότι θα εμπόδιζε το αυτοκίνητο να «καθίσει» υπό την επίδραση της επιτάχυνσης. Μόλις τροποποιήθηκε η ανάρτηση, δεν υπήρξαν άλλα σημαντικά προβλήματα εκτός από αστοχίες των μπροστινών εσωτερικών ημιαξονίων των φρένων. Το αυτοκίνητο προκάλεσε αίσθηση στα ΜΜΕ και τους θαυμαστές, με πολλούς ανθρώπους να απαιτούν να δουν το αξιόλογο αυτοκίνητο σε δράση. Κατασκευάστηκαν συνολικά εννέα πλαίσια.
Το συγκεκριμένο 72D ήταν εξέλιξη του αρχικού σχεδίου που βελτιώθηκε το 1971 από τον Tony Rudd που είχε εργαστεί στο παρελθόν στην BRM. Ο Rudd επεξργάστηκε ειδικά τον επανασχεδιασμό της πίσω ανάρτησης και τροποποίησε το πίσω φτερό για να παράγει περισσότερη κάθετη δύναμη. Ο Fittipaldi δυσκολεύτηκε κατά τη διάρκεια της σεζόν, αλλά σημείωσε ικανοποιητικά αποτελέσματα και τερμάτισε στην έκτη θέση, ενώ η επόμενη σεζόν ήταν πολύ καλύτερη. Οι προσπάθειες βελτίωσης που έγιναν στα παρασκήνια τον βοήθησαν να γίνει ο νεότερος παγκόσμιος πρωταθλητής στην ιστορία της F1 το 1972 κερδίζοντας πέντε αγώνες, ενώ η Lotus κέρδισε ξανά το πρωτάθλημα κατασκευαστών. Το αυτοκίνητο είχε τώρα ένα εντυπωσιακό σχέδιο βαφής σε μαύρο και χρυσό. Η Imperial Tobacco είχε βγάλει μια νέα μάρκα στην αγορά και αποφάσισε να εντείνει την προβολή της παρέχοντας περισσότερα κεφάλαια στη Lotus ως μέρος της συμφωνίας. Χορηγός της Lotus ήταν τώρα τα τσιγάρα John Player Special.
Την σεζόν του 1973 εισήχθηκαν νέοι κανόνες για την αύξηση της ασφάλειας των αυτοκινήτων. Αυτοί περιελάμβαναν υποχρεωτικά παραμορφώσιμη δομή που έπρεπε να ενσωματωθεί στα πλαϊνά των αυτοκινήτων. Η 72D τροποποιήθηκε περαιτέρω με ενσωματωμένα πλαϊνά πέλματα, μεγαλύτερο αμάξωμα και νέες βάσεις στα φτερά. Στον Fittipaldi προστέθηκε για το 1973 ο Σουηδός Ronnie Peterson. Ο Peterson ερωτεύτηκε την 72D. Στην πρώτη του σεζόν με τη Lotus, ο Peterson κέρδισε τέσσερις αγώνες, ενώ ο Fittipaldi κέρδισε τρεις. Ωστόσο μια σειρά από αποχωρήσεις βοήθησαν τον Jackie Stewart να αρπάξει το πρωτάθλημα οδηγών, αν και ο μεγάλος αριθμός πόντων που συγκεντρώθηκε από τους δύο οδηγούς της Lotus την βοήθησε να κρατήσει το πρωτάθλημα κατασκευαστών. Το 1974 ο Fittipaldi έφυγε για τη McLaren, για να οδηγήσει ένα αυτοκίνητο που βασίστηκε στενά στην 72, τη McLaren M23.
Ο Emerson Fittipaldi είναι ο πρώτος Βραζιλιάνος οδηγός αγωνιστικών αυτοκινήτων που διακρίθηκε σε διεθνείς αγώνες κερδίζοντας από δύο φορές και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1 και το Indianapolis 500 και το πρωτάθλημα CART μία φορά.
“Προβιβαζόμενος” από τη Formula 2, ο Fittipaldi έκανε το ντεμπούτο του στους αγώνες F1 ως τρίτος οδηγός για την Team Lotus στο Βρετανικό Grand Prix του 1970. Μετά τον θάνατο του Jochen Rindt στο Ιταλικό Grand Prix του 1970, ο Βραζιλιάνος έγινε πρώτος οδηγός της Lotus στο πέμπτο Grand Prix του κιόλας. Γνώρισε σημαντική επιτυχία με τη Lotus, κερδίζοντας το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οδηγών το 1972 σε ηλικία 25 ετών. Εκείνη την εποχή ήταν ο νεότερος παγκόσμιος πρωταθλητής F1 και κράτησε το ρεκόρ για 33 χρόνια. Μετά το πέρασμά του στη McLaren το 1974, κέρδισε τον τίτλο για άλλη μια φορά. Εξέπληξε τα πιτς της F1 μετακομίζοντας στην ομάδα Fittipaldi Automotive του αδερφού του πριν από τη σεζόν του 1976, αντικαθιστώντας τον James Hunt. Η επιτυχίες ωστόσο τον εγκατέλειψαν τα τελευταία του χρόνια στη Formula 1, καθώς τα μονοθέσια Fittipaldi δεν ήταν αρκετά ανταγωνιστικά για να παλέψουν για νίκες. Ο Fittipaldi ανέβηκε ακόμα δύο φορές βάθρο, πριν αποσυρθεί το 1980.
Το κιτ έρχεται προβαμμένο (σε καλή ποιότητα) και περιέχει 477 κομμάτια. Θεωρητικά πρόκειται για απλή συναρμολόγηση, ωστόσο χρήζει διορθώσεων (π.χ. εμφανείς mold lines στα προβαμμένα κομμάτια που πρέπει να τριφτούν και να ξαναβαφτούν), συμπληρωματικά βαψίματα (π.χ. τα άπειρα μπουλόνια του κινητήρα ή κομμάτια βαμμένα σε λάθος χρώμα) και φυσικά παρέχει χώρο για προσθήκη λεπτομερειών. Άρα ως ένα βαθμό προσφέρει δημιουργικότητα και ευχαρίστηση. Η κατασκευή θα υποστηριχτεί ως συνήθως από τις συμβουλές και προτάσεις του Paul Koo.
Περισσότερα καθ' οδόν. Να είστε όλοι καλά!
) , αλλά αντ' αυτού είδα το πρώτο update. 
