Caterham Super 7 Cosworth BDR – Tamiya 1/12

Όντως έψαχνα να βρω τη σωστή λέξη Γιώργο και γι' αυτό έβαλα το "δυστυχισμένος" σε εισαγωγικά... Δεν ξέρω αν το "ματαιωμένος" (ατυχής κατά τη γνώμη μου απόδοση στα ελληνικά του αγγλικού frustrated) να ήταν πιο ταιριαστή σ' αυτό που σκεπτόμουν. Το οποίο, με περισσότερα λόγια, είναι ότι μπορεί κάποιος αρχάριος ή μη, που δεν έχει την ωριμότητα που πολύ σωστά προσδιόρισε ο Φάνης στο σχόλιο του, να βρεθεί αποθαρρυμένος μπροστά σε τέτοια τελειότητα... Τι να κάνουμε... Περισσότερα και σε πιο εύθυμο τόνο το Σάββατο. Περιμένουμε το link!

Καλησπέρα και ευχαριστώ και πάλι για τον σχολιασμό και την κατάθεση των απόψεων σας.

Κωνσταντίνε, τελειότητα δεν υπάρχει, επ' ουδενί. Το μόνο που μπορώ να εγγυηθώ είναι ότι υπάρχει συνεχής προσπάθεια για βελτίωση, δοκιμές και πειραματισμοί, που προσπαθώ, όσο αυτό είναι εφικτό, να τα μοιράζομαι μαζί σας. Από την άλλη, νομίζω ότι το έχω ξαναγράψει σε παλιότερη σχετική κουβέντα ότι τα βήματα βελτίωσης απαιτούν χρόνια τριβή, εξάσκηση, αποτυχίες, επιτυχίες, δουλειά, αγάπη για αυτό που κάνουμε και φυσικά μια ανεκτική σύζυγο.

Σάκη, τα μέταλλα είναι και δικό μου βασανάκι, το ξέρεις, και δοκιμάζω γενικά διάφορα πράγματα. Στο παρόν δεν είμαι ευχαριστημένος από την εφαρμογή του χρώματος της zero, με το οποίο δεν πέτυχα το βάψιμο που είχα κάνει σε παλιότερη χρήση του, π.χ. όπως στη ντουκάτι.

Κλείνοντας αυτό που πρέπει να μείνει από όλη αυτή την κουβέντα είναι ότι ο μοντελισμός πρέπει να είναι χαρά, ανεξαρτήτως αν φτιάχνεις χίρο, ταμίγια ή χέλερ, με ένα, κανένα ή δεκαπέντε βελτιωτικά, αν το κάνεις wip με 5 ή 105 φωτογραφίες. Αν μπορούμε να μοιραζόμαστε και μερικές ιδέες ή τεχνικές, όπως είπε και ο Σάκης, ακόμη καλύτερα.

Καλό απόγευμα.

Άσε και τίποτα μαμισιο ρε άνθρωπε,έχεις ξηλώσει τις μισές συσκευές του σπιτιού ναουμε,έχεις αφήσει τον Vtziaf και την κυρά χωρίς ίντερνετ.Αριστο αυτό το οργανωμένο χάος με τα πολύχρωμα καλωδια!Καλή βδομάδα!

Σήμερα η αποτίμηση έχει ως εξής:
1. Ο Κωνσταντίνος δεν βλέπει στο μισό μέτρο και έχει χάσει τη μπάλα που...
2. την πήρε ο Σπύρος και τους έχει γλεντήσει όλους.
3. Ο Ζωρζ παίζει μπάλα μόνος του.

Εύγε Γιώργο, πολύ δυνατό το σύνολο!

Πολύ πετυχημένη η μεθοδολογία της καλωδίωσης, θα την χρησιμοποιήσω κι εγώ! 😀 Πάω να ξηλώσω τα καλώδια του ρούτερ! 😁

Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όλους.

Στα της Caterham, οι εργασίες συνεχίστηκαν με την κυλινδροκεφαλή, στην οποία ανοίχτηκαν τρύπες για τα rivets. Επειδή, θα είναι πρώτο τραπέζι πίστα, όταν ανοίγει το κάλυμμα του κινητήρα δεν χρησιμοποιήθηκαν οι φθηνές (5-6 € οι 100) της masterclub, που έχω χρησιμοποιήσει κατά βάση στο υπόλοιπο μοντέλο αλλά μεταλλικές της Hiro, από την Beta. Επίσης, η χρήση στενότερων μπουζοκαλωδιών, αλλά και για μεγαλύτερη πιστότητα ως προς το πραγματικό, οι τάπες των μπουζί απέκτησαν φίσες από μήκος πλαστικού.







Ακολούθησε το "κάψιμο" της εξάτμισης με τα χρώματα της Aclad, αφού πρώτα κόλλησα 4 μπουλόνια (σύνολο 16) της meng, σε κάθε βάση επαφής του χταποδιού με το μοτέρ. Πριν γίνουν αυτά, οι εξάτμιση ήταν το κομμάτι του κιτ που με παίδεψε περισσότερο. Αυτή είναι μεταλλική, diecast τύπου, με τρύπες και γραμμές καλουπιού. Οι τελευταίες δεν έφευγαν με τίποτα και το όλο εγχείρημα μου πήρε μια βδομάδα. Η τοποθέτηση της, είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία αφού πρέπει να περάσει μέσα από το πλαίσιο του αυτοκινήτου και να περιστραφεί για να κάτσει σωστά. Αν δεν βαφεί και χρησιμοποιηθεί απευθείας από το κουτί, δεν υπάρχει πρόβλημά. Η βαμμένη έχει όμως, αφού η οποιαδήποτε επαφή, θα χαλάσει το φινίρισμα της κάτι που διαπίστωσα στην πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια, παρόλο που την είχα τυλίξει με χαρτοπετσέτα. Ξάνα βάψιμο και πάμε πάλι από την αρχή, αλλά αυτή τη φορά χρησιμοποίησα έναν πλαστικό κύλινδρο για να δώσω χώρο να περάσει, ανασηκώνοντας το πλαίσιο. Ο ανορθωτικός κύλινδρος αφαιρέθηκε, αλλά τα βάσανα δεν είχαν τελειώσει. Κατά την περιστροφή, κάπου ακούμπησε (πάλι ήταν τυλιγμένη), αλλά η αμυχές διορθώθηκαν εύκολα με τοπικό βάψιμο. Τελειώσαμε..., φυσικά και όχι, αφού κατά το βάψιμο παρασύρθηκα και έκαψα υπερβολικά (ξεκίνησα από την πίσω μεριά, αλλά το απλό πέρασμα της εμπρός μεριάς έγινε λεωφόρος Ποσειδώνος, 8.30 το πρωί), το αντιπυρικό κάλυμμα, κάτι που δεν έχει νόημα. Το είδα κατά την φωτογράφιση, αναρωτήθηκα τι κούμπωσα και το έτριψα με σφουγκαράκια διαφόρων βαθμών. Η διαδικασία έγινε με την εξάτμιση, κολλημένη στο αυτοκίνητο.

Μένει τώρα να αποφασίσω αν τελικά θα προσθέσω τα ελατήρια συγκράτησης, όπως στις μηχανές, όπως σχεδίαζα (δυστυχώς δεν μπορούσαν να περάσουν όταν τα κολλούσα πριν το βάψιμο), αφού η κόλληση τους μπορεί να είναι εμφανής. Αφού ολοκληρώθηκε το εξάτμισηgate, προστέθηκε η κυλινδροκεφαλή και το σύνολο μοιάζει πλέον με μοτέρ.











Επειδή με έτρωγε, να μην πω τι χρονιάρες μέρες, αντικατέστησα τον λεβιέ με ξύλινο (αν βρω αυτόν που ποστάρει ξύλινα στο φόρουμ, θα τον κυνηγάω μέχρι να βρει χιόνι στη μεγαλόνησο ), ακολουθώντας τη μέθοδο σάντουιτς, με χρήση λεπτών φύλλων ξύλου που περίσσεψαν από τη σχάρα του land rover. Στη συνέχεια του έδωσα σχήμα με τον ταχυτροχό αρχικά και το χέρι στη συνέχεια. Πριν τοποθετηθεί, περάστηκε με ξυλο-αποχρώσεις λαδιών. Η βάση του είναι βελόνα, σύριγγας, για να είμαστε επίκαιροι.





Κάπου εκεί, σύνδεσα μέρος της καλωδίωσης - σωλήνωσης με το μοτέρ και το άφησα, για να καθαρίσει το μυαλό, μέχρι να ξαναπιάσουμε δουλειά για το επόμενο update.







Να έχετε μια δημιουργική τελευταία εβδομάδα του 2020, χωρίς απρόοπτα και στεναχώριες.