Ferrari 512M 24H Daytona & Le Mans 1971 - 1/43 Feeling43
May 14, 2018 17:41:38 GMT 2
Post by gtziaf on May 14, 2018 17:41:38 GMT 2
To 1970 η Ferrari παρουσίασε την 512S, το αντίπαλο δέος των 917Κ, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αντοχής. Οι S χρησιμοποιήθηκαν σε ανοικτές και κλειστές εκδόσεις, ενώ για το le mans παρουσιάστηκε και μια μακριά εκδοχή του Ιταλικού αυτοκινήτου. Το πρωτότυπο της Ferrari ήταν πολύ δυνατό (550 άλογα στις 8500 rpm), αλλά παρουσιάστηκε ανέτοιμο για το πρωτάθλημα του 1970. Σε αντίθεση με τις 917 που, ξεκίνησαν να τρέχουν από το 1969, με συνέπεια η Porsche αφού έλυσε να προβλήματα ευστάθειας και νεότητας, να παρουσιαστεί πανέτοιμη και τελικά να κατακτήσει τον τίτλο του ‘70.
Στα τέλη του ‘70 o Mauro Forghieri ξεκίνησε την βελτίωση των S, στην έκδοση Μ (modifata). Οι κυριότερες τροποποιήσεις ήταν στο αεροδυναμικό προφίλ του αυτοκινήτου, αλλά και στον κινητήρα που πλέον απέδιδε 600 άλογα. Το αυτοκίνητο έδειχνε άμεσα ανταγωνιστικό, καθώς οδηγούσε τον αγώνα στα 1000km της Αυστρίας μέχρι να εγκαταλείψει από ηλεκτρικά και κέρδισε τις 9 ώρες του kyalami, λίγο αργότερα.
Αλλά, κάπου εκεί η ομοσπονδία αποφάσισε την κατάργηση της κατηγορίας των 5λίτρων πρωτοτύπων και την επιστροφή στα 3 λίτρα. Έτσι η Ferrari παράτησε τις 512Μ, που για το πρωτάθλημα του ’71 πέρασαν σε χέρια ιδιωτών, για να αφοσιωθεί στην 312Pb, που θα σάρωνε τα πάντα την επόμενη χρονιά.
Μια από τις 512Μ, αυτή με τον αριθμό σειράς s/n 1040, που είχε τρέξει ως S στο Can-Am του ‘70 αγοράστηκε από τον Kirk F. και σε συνεργασία με την Penske Racing, προετοίμασαν την καλύτερη και ταχύτερη 512Μ, την μόνη ικανή να κερδίσει τις Porsche 917.
Αφού η Ferrari δεν υποστήριζε πια τις 512, η Penske αντέγραψε το αμάξωμα της Μ, από φωτογραφίες του αγώνα στο Kyalami και μάλιστα επέλεξε άλλο υλικό (Plastic-Glass) σε σχέση με την επίσημη Ferrari, για να είναι πιο ελαφριά. Ο κινητήρας στάλθηκε στην TRACO engineering στην California για ενίσχυση, φτιάχτηκε νέα πίσω αεροτομή μεγάλου μεγέθους και αλλάχτηκε το σύστημα ανεφοδιασμού με αυτό που χρησιμοποιούσαν τότε στα indycar (είναι το μοναδικό πρωτότυπο με παρόμοιο σύστημα στην ιστορία του Π.ΠΡ.Α.).
Το βαμμένο στα χρώματα της Sunuco αυτοκίνητο πήρε την pole στις 24ώρες της Daytona και οδηγούσε μέχρι μια 911 που ήταν 50 γύρους πίσω, να πέσει πάνω . Το αυτοκίνητο γύρισε στα πιτ, μπανταρίστηκε με γκρι ταινία και επέστρεψε για να τερματίσει 3ο γενικής. Η ατυχία συνεχίστηκε στο Sebring, όπου η μπλε 512 πήρε πάλι την Pole, αλλά αυτή τη φορά έχασε την πρωτοπορία, όταν είχε ατύχημα με την 917 του Rodriguez.
Η επόμενη στάση ήταν οι 24 ώρες του Le Mans. Οι Porsche έφερε τις long tail για τον αγώνα, που ανέτρεψαν το προβάδισμα ταχύτητας της 512Μ, με συνέπεια να καταταγεί 4η στις δοκιμές. Άντεξε μέχρι το απόγευμα του Σαββάτου, πριν σκάσει το μοτέρ και εγκαταλείψει για μια ακόμη φορά, από τη 4η θέση. Στο Watkins Glen, έπεσε η αυλαία για την 512Μ με μια ακόμη εγκατάλειψη από την πρώτη θέση, ενώ πριν είχε πάρει για μια ακόμη φορά την Pole.
Η 512Μ της Penske ήταν πάντα η ταχύτερη 512, η μόνη που συναγωνίστηκε τις 917, τουλάχιστον σε επίπεδο ταχύτητας αλλά ήταν και εξαιρετικά άτυχη. Αντικειμενικά με ένα μόνο αυτοκίνητο η Penske, δεν μπορούσε να κερδίσει αρμάδα των 917, της εργοστασιακής ομάδας της Porsche. Τουλάχιστον το προσπάθησε και ήμερα, η συγκεκριμένη μπλε-κίτρινη 512, θεωρείτε ένα από τα πιο κλασσικά αγωνιστικά αυτοκίνητα όλων των εποχών.
Όπως καταλάβατε δεν την γλυτώσαμε από την 1/43 και η αρχή που έγινε με τις 917, έχει και συνέχεια. Δυστυχώς για την ψυχική μου υγεία το νέο project είναι εκατοντάδες φορές δυσκολότερο και πιο μοναδικό, λόγο σπανιότητας αλλά και αξίας των κιτ. Αλλά περισσότερο για τα κιτ και την Feeling43 σε επόμενο post...
Στα τέλη του ‘70 o Mauro Forghieri ξεκίνησε την βελτίωση των S, στην έκδοση Μ (modifata). Οι κυριότερες τροποποιήσεις ήταν στο αεροδυναμικό προφίλ του αυτοκινήτου, αλλά και στον κινητήρα που πλέον απέδιδε 600 άλογα. Το αυτοκίνητο έδειχνε άμεσα ανταγωνιστικό, καθώς οδηγούσε τον αγώνα στα 1000km της Αυστρίας μέχρι να εγκαταλείψει από ηλεκτρικά και κέρδισε τις 9 ώρες του kyalami, λίγο αργότερα.
Αλλά, κάπου εκεί η ομοσπονδία αποφάσισε την κατάργηση της κατηγορίας των 5λίτρων πρωτοτύπων και την επιστροφή στα 3 λίτρα. Έτσι η Ferrari παράτησε τις 512Μ, που για το πρωτάθλημα του ’71 πέρασαν σε χέρια ιδιωτών, για να αφοσιωθεί στην 312Pb, που θα σάρωνε τα πάντα την επόμενη χρονιά.
Μια από τις 512Μ, αυτή με τον αριθμό σειράς s/n 1040, που είχε τρέξει ως S στο Can-Am του ‘70 αγοράστηκε από τον Kirk F. και σε συνεργασία με την Penske Racing, προετοίμασαν την καλύτερη και ταχύτερη 512Μ, την μόνη ικανή να κερδίσει τις Porsche 917.
Αφού η Ferrari δεν υποστήριζε πια τις 512, η Penske αντέγραψε το αμάξωμα της Μ, από φωτογραφίες του αγώνα στο Kyalami και μάλιστα επέλεξε άλλο υλικό (Plastic-Glass) σε σχέση με την επίσημη Ferrari, για να είναι πιο ελαφριά. Ο κινητήρας στάλθηκε στην TRACO engineering στην California για ενίσχυση, φτιάχτηκε νέα πίσω αεροτομή μεγάλου μεγέθους και αλλάχτηκε το σύστημα ανεφοδιασμού με αυτό που χρησιμοποιούσαν τότε στα indycar (είναι το μοναδικό πρωτότυπο με παρόμοιο σύστημα στην ιστορία του Π.ΠΡ.Α.).
Το βαμμένο στα χρώματα της Sunuco αυτοκίνητο πήρε την pole στις 24ώρες της Daytona και οδηγούσε μέχρι μια 911 που ήταν 50 γύρους πίσω, να πέσει πάνω . Το αυτοκίνητο γύρισε στα πιτ, μπανταρίστηκε με γκρι ταινία και επέστρεψε για να τερματίσει 3ο γενικής. Η ατυχία συνεχίστηκε στο Sebring, όπου η μπλε 512 πήρε πάλι την Pole, αλλά αυτή τη φορά έχασε την πρωτοπορία, όταν είχε ατύχημα με την 917 του Rodriguez.
Η επόμενη στάση ήταν οι 24 ώρες του Le Mans. Οι Porsche έφερε τις long tail για τον αγώνα, που ανέτρεψαν το προβάδισμα ταχύτητας της 512Μ, με συνέπεια να καταταγεί 4η στις δοκιμές. Άντεξε μέχρι το απόγευμα του Σαββάτου, πριν σκάσει το μοτέρ και εγκαταλείψει για μια ακόμη φορά, από τη 4η θέση. Στο Watkins Glen, έπεσε η αυλαία για την 512Μ με μια ακόμη εγκατάλειψη από την πρώτη θέση, ενώ πριν είχε πάρει για μια ακόμη φορά την Pole.
Η 512Μ της Penske ήταν πάντα η ταχύτερη 512, η μόνη που συναγωνίστηκε τις 917, τουλάχιστον σε επίπεδο ταχύτητας αλλά ήταν και εξαιρετικά άτυχη. Αντικειμενικά με ένα μόνο αυτοκίνητο η Penske, δεν μπορούσε να κερδίσει αρμάδα των 917, της εργοστασιακής ομάδας της Porsche. Τουλάχιστον το προσπάθησε και ήμερα, η συγκεκριμένη μπλε-κίτρινη 512, θεωρείτε ένα από τα πιο κλασσικά αγωνιστικά αυτοκίνητα όλων των εποχών.
Όπως καταλάβατε δεν την γλυτώσαμε από την 1/43 και η αρχή που έγινε με τις 917, έχει και συνέχεια. Δυστυχώς για την ψυχική μου υγεία το νέο project είναι εκατοντάδες φορές δυσκολότερο και πιο μοναδικό, λόγο σπανιότητας αλλά και αξίας των κιτ. Αλλά περισσότερο για τα κιτ και την Feeling43 σε επόμενο post...