Mclaren F1 GTR - 24h Le Mans 1995 - MFH 1/12

Το αποτέλεσμα πανέμορφο, όπως πάντα! Τα μικροσκοπικά σωληνάκια, οι τυχαίες φθορές, το όλο στήσιμο του κινητήρα, όλα εξαιρετικά!
Όσο για τα - ομολογουμένως πολλά για ένα και μόνο δικό σου update - , είναι προφανές οτι δεν ήσουν αρκετά συγκεντρωμένος. Και ο λόγος - αποκλείοντας φυσικά τις γυναικοδουλειές, αφού, αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο, θα βλέπαμε τα αποτελέσματα της αντίδρασης της Σοφίας στο κεφάλι σου! - είναι πιθανότατα η αναπόληση της "καταδρομικής" σου στη Θεσσαλονίκη με τις κακές παρέες, τα λαχταριστά παϊδάκια κ.λπ. κ.λπ...
Εύχομαι καλή και απροβλημάτιστη συνέχεια, φίλε! Και σε θέλω συγκεντρωμένο, ναι;

Πήγα κι εγώ ρε αρχηγέ να σε καλύψω, για να μην αμαυρωθεί η εικόνα τού αλάνθαστου γκουρού, αλλά εσύ τίποτα...

Πέρα από το χαζολόγημα, το τελευταίο σου ποστ είναι από τα πιο σημαντικά που έχω διαβάσει, καθώς περιγράφει τις σημαντικότερες από τις αλήθειες που συναποτελούν την ουσία τού αγαπημένου μας χόμπυ:
- Κανένας δεν είναι άσφαλτος (που έλεγε και μια διάσημη ψυχή...).
- Δεν είναι ντροπή να πούμε δημοσίως οτι κάπου κάναμε λάθος, κυρίως όμως να αναφέρουμε και τη λύση που δώσαμε.
- Είναι εξίσου σημαντικό το να περιγράψουμε μια αναποδιά και τη λύση - ή τη μη λύση - της, με το να περιγράψουμε μια τεχνική που εφαρμόσαμε με επιτυχία.
- Όλοι μαθαίνουμε (ή πρέπει να μαθαίνουμε) όχι μόνο από τα λάθη μας αλλά και από τα λάθη των άλλων.
- Ένα από τα σημαντικότερα θετικά στοιχεία αυτού του φόρουμ είναι αυτή ακριβώς η δυνατότητα, να γινόμαστε όλοι καλύτεροι ακόμη και μέσα από τις - αναπόφευκτες - "στραβές".
- Στην τελική, η δουλειά και οι μοντελιστικές ικανότητες τού καθενός μας είναι γνωστά σε όλους, συνεπώς δεν έχει και τόσο νόημα να γράψω 100 φορές "μπράβο" για την άριστη δουλειά που πάντα κάνει π.χ. ο Γιώργος, όσο το να μάθω κάτι από την περιγραφή που θα κάνει για μια αναποδιά που του συνέβη κάποια στιγμή.
- Τέλος, θεωρώ πιο σημαντικό ίσως από όλα τα παραπάνω το γεγονός οτι μέσα από τον μοντελισμό και τα αποτελέσματά του (θετικά ή αρνητικά ως προς το αποτέλεσμα της προσπάθειας) αποκομίζουμε πολύτιμες γνώσεις που είναι χρήσιμες και στην καθημερινότητά μας, όπως λ.χ. χρήση εργαλείων, αξιοποίηση υλικών και εξάσκηση μοντελιστικών τεχνικών σε οικιακές και λοιπές εφαρμογές.

Κeep modelling λοιπόν άπαντες, ακάθεκτοι και απτόητοι!

Για αυτό το έγραψα κι εγώ, για να ξαναπιάσουμε τα μοντέλα μας, χωρίς φόβους... για λάθη.

Καλημέρα

Αυτά που ακολουθούν είναι σκληρές σκηνές, οπότε απομακρύνετε τα παιδιά από την οθόνη, κλπ...

Το πάντρεμα του σασί με το μοτέρ, επιφύλασσε μια δυσάρεστη έκπληξη, που δεν προέκυπτε από τις δοκιμαστικές που είχα κάνει... Ο διαθέσιμος χώρος ήταν 7,5 εκατοστά, ενώ το πραγματικό πλάτος του μοτέρ, περίπου 8! Σοκ και δέος, με μπόλικα Γαλλικά απευθείας από το ρολαν γκαρός, λοιπόν...



Μετά το αρχικό σοκ, το μοντέλο αφέθηκε 2-3 μέρες στην άκρη, για να καθαρίσει το μυαλό και να δω τι μπορώ να κάνω. Αρχικά έψαξα τις φώτο από το site της hiro, με σκοπό να τις συγκρίνω με το δικό μου και να δω που είναι το πρόβλημα. Εκεί διαπίστωσα ότι ο δοκιμαστής της χίρο, δεν τοποθετεί τη χοάνη εξαερισμού του δυναμό, οπότε την αφαίρεσα κι εγώ, κερδίζοντας 0,3 από το χαμένο μισό εκατοστό. Ο σωλήνας τοποθετήθηκε αργότερα. Αλλά, πάλι δεν ήταν αρκετό.

Και πάμε να τα συνδέσουμε με τα προηγούμενα. Όταν κάποτε ο Άλεξ, μου ζήτησε να του περιγράψω την κατασκευή ενός τέτοιου κιτ, τον είχα απαντήσει ότι πρόκειται για έναν αγώνα σκάκι, που πρέπει να προβλέψεις τις επόμενες κινήσεις του αντιπάλου, αλλά και πάλι το κιτ κάπως θα σε κερδίσει. Με την εμπειρία, άρχισα να βλέπω πολλές κινήσεις μπροστά, οπότε άρχισαν να έρχονται κάποιες ισοπαλίες, αλλά και νίκες. Όμως ο αντίπαλος είναι σκληρός κι εγώ στην F1 GTR, θυσίασα τι βασίλισσα μου, με το λάθος της μη σωστής δοκιμής των εξατμίσεων (θυμίζω οι βάσεις τους, έπρεπε να κολληθούν στο σώμα του μοτέρ). Αν το είχα κάνει θα έβλεπα ότι ο "λαιμός" τους θα έπρεπε να κοντύνει, για να μην υπάρχει πρόβλημα χώρου. Ένα χιλιοστό από κάθε πλευρά, θα ήταν αρκετό.

Και κάπου εκεί, ξεκίνησε η ανάκαμψη. Με τον ταχυτροχό ανά χείρας, κρατώντας το βαρύ αμάξωμα στο αριστερό, έφαγα τα τοιχώματα του κινητήρα. Φυσικά, το να σας πω ότι είναι από τα πιο αγχωτικά πράγματα που έχω κάνει, είναι περιττό, αφού ο κίνδυνος μιας στραβοτιμονιάς, όπου θα διέλυε τις λεπτομέρειες που με κόπο είχαν χτιστεί 6 μήνες τώρα, ήταν πανταχού παρόν. Τελικά, ο χώρος φαγώθηκε αρκετά, το μοντέλο καθαρίστηκε από τις σκόνες ρητίνης, που το είχαν λούσει εξαιτίας του μακελειού που προηγήθηκε. Φυσικά, ακόμη και έτσι τα πράγματα ήταν απόλυτα οριακά, οπότε επιστρατεύτηκε το αγαπημένο WD40, για να διευκολύνει το "γλύστριμα" του μοτέρ, έως τις βάσεις του.









Έχοντας ξαλαφρώσει, πήρα τα πινελάκια μου, τα πίγμεντς μου, τα wash κλπ, και ξεκίνησα, την ομογενοποίηση του κινητήρα με τα περιφερειακά, στο χώρο κάτω από τα πίσω καπό. Επίσης, διορθώθηκαν κάποια πράγματα που ψιλοστράβωσαν, κατά τις προσπάθειες εφαρμογής του μοτέρ, συνδέθηκαν καλώδια - σωληνώσεις και με φύλλο αλουμινίου φτιάχτηκαν οι δύο εξαγωγές αέρα, που υπάρχουν στο πλάι των εξατμίσεων. Αυτές κάλυψαν και τα τελευταία εμφανή σημάδια του πανικού που είχε προηγηθεί.















Ελπίζω τα επόμενα να είναι πιο βαρετά Καλή φώτιση και καλή εβδομάδα

Θρίλερ με happy end!
Δεν πρόκειται απλώς για "σώσιμο της φάσης" αλλά για επέκταση των ορίων τής λέξης "οριακός"!!
Πραγματικά φίλε, τρελό !!! Για την ψυχραιμία, το θράσος (γιατί πραγματικά δεν αρκεί το θάρρος αλλά χρειάζεται μεγάλο θράσος για να βάλεις ταχυτροχό σε τέτοιο σημείο και μετά από τόση δουλειά) αλλά και τα 2 σταθερά χέρια! (το καθένα μόνο του δεν θα χρησίμευε σε τίποτα)
Οι δίσκοι, επίσης εξαιρετικοί!
Καλή συνέχεια, με μπόλικη... βαριεστημάρα! (Ακόμη μια λέξη που άλλαξε νόημα στη συγκεκριμένη κατασκευή...)

Πραγματικά απολαυστικός Γιώργο, πολλά συγχαρητήρια για το Α.Δ.Μ.Κ. (Αντιμετώπιση Διαχείριση Μοντελιστικών Κρίσεων).

Εγω παντως ιδρωσα! Σκεφτομαι να το τρωω με τον ταχυτροχο και ιδρωνω ακομα και τωρα!! χαχαχχαχα

τεσπα ουτε γατα ουτε ζημια!!!