Volkswagen New Beetle - Tamiya 1/24

Thanks Νεκ. Προσπαθώ να παρουσιάσω tips προς διευκόλυνση και αποφυγή ατυχημάτων, καθώς και πράγματα που έχω αποκομίσει ή προσαρμόσει από άλλους στα δικά μου γούστα σύμφωνα με τις δικές μου θεωρίες.

Το αυτοκίνητο περάστηκε ξανά με κίτρινο χρώμα σε δεύτερο χρόνο. Το κίτρινο είναι χρώμα χαμηλής καλυπτικότητας που απαιτεί πολλά χέρια προκειμένου να φωτίσει και να είναι ομοιογενές. Στο δικό μου είχε αρκετά σημεία που δεν καλύφθηκαν, με αποτέλεσμα να βαφτούν τοπικά και μετά να ομογενοποιηθεί το σύνολο από πάνω. Περάστηκε περί τα 15 χέρια. Κάποτε με ρώτησαν πως γίνεται τόσα πολλά χωρίς να μπουκώσουν οι λεπτομέρειες. Το μυστικό είναι η μεγάλη αραίωση, περίπου 3 μέρη διαλυτικό και 1 χρώμα. Η θεωρία πίσω από αυτό είναι ότι η μεγάλη περιεκτικότητα σε διαλυτικό βοηθάει το χρώμα να στεγνώσει καλύτερα καθώς το διαλυτικό είναι ο αποκλειστικός πτητικός παράγοντας στο μίγμα. Εν αντιθέσει με κάποιους που πιστεύουν ότι τόσο αραιό θα τρέξει, οφείλω να πω ότι αντίστοιχα προσαρμόζεται η πίεση, η δέσμη και η απόσταση ψεκασμού. Ο λόγος ανάμιξης δεν πρέπει υποχρεωτικά να είναι ίδιος. Ο καθένας το προσαρμόζει στο χέρι του. Το μόνο που προσπαθώ να πω είναι η θεωρία μου ότι το pigment του χρώματος κάθεται πολύ καλύτερα, ομοιόμορφα και με καλύτερο έλεγχο. Συν ότι ο αερογράφος απολαμβάνει να ψεκάζει συνεχόμενα χωρίς να μπουκώνει.

Το βάψιμο ξεκινάει από τις ακμές, τελειώματα προφυλακτήρων, θόλους, υπερυψωμένα σημεία (όπου το χρώμα έχει την τάση να γλιστράει και να φεύγει αφήνοντας την ακμή εκνευριστικά άβαφη). Όταν τονιστούν ικανοποιητικά, ξεκινάμε να γεμίζουμε τις επιφάνειες. Στο τέλος ψεκάζουμε το μοντέλο ως σύνολο. Σημαντικό είναι να θυμόμαστε πως το ψέκασμα ξεκινάει εκτός μοντέλου και τελειώνει πάλι έξω από αυτό. Έτσι πετυχαίνουμε ομοιόμορφη κάλυψη χωρίς τον κίνδυνο φτυσίματος πάνω στο μοντέλο κατά το πάτημα της σκανδάλης του αερογράφου/spray καθώς και τον κίνδυνο τρεξίματος αν σταματήσουμε πάνω σε αυτό.



Επέλεξα να γίνουν μικρές χαριτωμενιές με κίτρινο και στο εσωτερικό. Εν προκειμένω θα χρειαστούν πολλά μασκαρίσματα καθώς η μπανιέρα έρχεται ενιαία. Πως λοιπόν θα πετύχουμε το τέλειο μασκάρισμα: Δυστυχώς σπάνια γίνεται και καταλήγουμε να περνάει χρώμα πάνω στο άλλο. Εδώ έρχεται η χημεία και οι τύποι των χρωμάτων. Τα τρία βασικά είναι lacquer (πχ. Mr. Color), enamel (πχ. Humbrol) και water colors (πχ. Vallejo), με το πρώτο να είναι το πιο δυνατό και με τη σειρά να είναι φθίνουσα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα υπάρχει τριχρωμία (κίτρινο, γκρι, μαύρο) στο εσωτερικό. Αν προγραμματίσουμε το πρώτο χρώμα να είναι lacquer, αυτό σημαίνει ότι αν το δεύτερο είναι πχ. enamel και ξεφύγει θα μπορεί να καθαριστεί με νοτισμένη μπατονέτα πάνω από το κίτρινο χωρίς να το επηρεάσει. Μελετώντας ένα πλάνο βαψίματος σύμφωνα με τις χημικές συστάσεις μπορούμε πολύ εύκολα να διορθώσουμε κάθε ατέλεια απροβλημάτιστα και γρήγορα γλιτώνοντας χρόνο και ξενέρωμα. Θα το δούμε στην πράξη όταν το επιτρέψει ο καιρός.



Στο ταμπλώ θα μπορούσα άνετα να βάψω με ελεύθερο χέρι το μαύρο σε enamel ή water color και να καθαρίσω το κίτρινο με την ησυχία μου. Φανταστείτε πόσες εφαρμογές μπορεί να έχει αυτή η προσέγγιση (λάστιχα παραθύρων, λεπτομέρειες πάνω στο αμάξωμα κλπ.) όπου μπορούν να καθαριστούν απροβλημάτιστα.

Αυτά τα λίγα προς το παρόν!

μπορει τα 15 χερια να ακουγονται υπερβολικα αλλα αυτο που με συγκλονισε ηταν το βαψιμο των υπερηψωμενων σημειων για να μην γλιστρησει το χρωμα!!!!
Μου εχει συμβει με μαυρο(!) και δεν ηξερα πως να το διορθωσω (νομιζα οτι το ασταρι θα επρεπε να ειναι σκουρο γκρι ή οτι πρεπει να ριξω πιο βαρυ χερι και αλλα που δεν ειχαν αποτελεσμα) αλλα τωρα νομιζω το πιασα!

Μπράβο Σάκη, επιτέλους διαβάζουμε ένα κατασκευαστικό γραμμένο με απλό τρόπο , ευκολονόητο λόγο, γεμάτο βασικές πρακτικές του χόμπι μας,  αποτελώντας ένα πραγματικό ''εγχειρίδιο'' μοντελισμού για όλους εμάς, αρχάριους και μη.

Μόνος του θα γραφτεί φέτος ο Καζαμίας... Άκου 15 χέρια

Τόσα ρίχνω σε όλα τα 24άρια που φτιάχνω σε έναν χρόνο.

Ωραίος Σακη  η αλήθεια είναι ότι μου πέσανε τα μαλλιά μόλις διάβασα 15 χερια  Τι διαλυτικό χρησιμοποιείς και σε τι πίεση ψεκασες?

Σήμερα η μέρα ήταν αρκετά υποσχόμενη για βερνίκωμα. Χαλαρή συννεφιά, άπνοια. Λέω "άντε σήκω". Όλα καλά μέχρι που στο τέλος αρχίζει να φυσάει και μου πέταξε κάτι περίεργα στο βερνίκι. Με αυτά που ξεστόμισα έχω σίγουρα τραπέζι ρεζερβέ κάπου στον 3ο με 4ο κύκλο της κόλασης του Δάντη. Ελπίζω με το τρίψιμο να εξαφανιστούν.

Στα τεχνικά:
Το βερνίκι που χρησιμοποιήθηκε είναι το 2Κ της Zero. Το διαλυτικό της τριλογίας το έχω ακυρώσει προ πολλού και χρησιμοποιώ το Levelling Thinner της Mr. Color. Όπως λέει και το όνομά του, στεγνώνει κατά τι πιο αργά, δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο ώστε να ομαλοποιηθεί το στρώμα. Η αναλογία τηρείται ευλαβικά (100 μέρη βερνίκι, 50 μέρη σκληρυντής) ενώ το διαλυτικό στο 40% (από 10%-30%). Τα πρώτα χέρια είναι διερευνητικά. Ίσα να γίνει η επιφάνεια ματ. Το χτίσιμο και γυάλισμα έρχεται σιγά σιγά. Όταν αρχίσει να γυαλίζει θα φαίνεται με υπερβολικό orange peel. Μην αγχώνεστε και επουδενί μη επιμείνετε προσπαθώντας να το καταπολεμήσετε. Δώστε του χρόνο και συνήθως θα το βλέπετε σταδιακά να "ανοίγει" και η αντανάκλαση να ισιώνει (τουλάχιστον στην περίπτωση του Levelling Thinner). Στα τελευταία χέρια (ως αιρετικός) ρίχνω λίγο ακόμα thinner απευθείας στον αερογράφο. Ο σκοπός είναι να απαλύνουν τα τελευταία στρώματα, να αποφύγω τα μπουκώματα και να βοηθήσω την επιφάνεια να στρώσει. Για τον ίδιο λόγο, μόλις η διαδικασία ολοκληρωθεί, ψεκάζω σκέτο thinner 2 απαλά χέρια από απόσταση. Το αποτέλεσμα που δίνει αξίζει μια προσπάθεια και βελτιώνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Η τεχνική αυτή αποκρυπτογραφήθηκε στη διάρκεια μιας κρεατοφαγίας με τον Γιώργο, όταν αναρωτιώμασταν τι είναι αυτό το άχρωμο υγρό που έριχναν οι Ιάπωνες αμέσως μόλις τελείωναν με το βερνίκι.

Σύμφωνα με τις οδηγίες, το βερνίκι στεγνώνει ακόμα και σε 24 ώρες, όμως είναι προτιμότερο να μείνει 5 μέρες απείραχτο ώστε να τρίβεται καλύτερα.



Ουδείς τέλειος και όπως βλέπετε η μία πλευρά έχει αρκετά έντονο orange peel λόγω της βιασύνης να αποφύγω κι άλλα σκουπιδάκια από τον αέρα. Εδώ θα χρειαστεί περισσότερη δουλειά στο τρίψιμο.



Έως τότε happy modelling!

Πολύ όμορφα Σάκη,

Όπως θα έχεις καταλάβεις, και από τις κατασκευές μου, είμαι και εγώ της παρέας, «ψεκάζω πολλά και αραιωμένα χέρια». Τα πόσα χέρια από αυτά θα χρειαστούν φυσικά έχει να κάνει με το opacity του εκάστοτε χρώματος. Το κίτρινο ειδικά θέλει πάρα πολλά, οπότε τα 10+ αναφέρεις δεν με παραξενεύουν!

Μεγάλο άγχος να ψεκάζεις βερνίκι και να αναρωτιέσαι κάθε φορά τι θα μου πέσει ή έχει πέσει πάνω στην επιφάνεια!   Και ειδικά στο 2Κ, που αν δεν το προλάβεις και καλυφτεί μεταξύ στρωμάτων τότε ....όσο και να τρίβεις δύσκολα .....Ειδικά σε κόκκινα και κίτρινα χρώματα, που δεν βοηθούν καθόλου - ότι πέσει επάνω τους φως φανάρι που λένε! 

Στην τελευταία φωτό σου φαίνεται έντονο το orange peel - ακόμη λογικά θέλει χρόνο να ομαλοποιηθεί η επιφάνεια. Πάντως όπως και να έχει, ένα καλό τρίψιμο-γυάλισμα (με διαφορά grits και πολλή προσοχή) θα σου αποφέρει ένα πανέμορφο αποτέλεσμα σε αυτό το όμορφο χρώμα (εμένα προσωπικά, όπως έχω αναφέρει αρκετές φορές, το κίτρινο είναι από τα αγαπημένα μου χρώματα σε αυτοκίνητα)!

Καλή συνέχεια!