Volkswagen New Beetle - Tamiya 1/24

Η κατασκευή ξεκίνησε σε χαλαρούς ρυθμούς με σκοπό να γίνει ένα tutorial για αρχάριους. Δυστυχώς δεν υπάρχει χρόνος επί του παρόντος για κάτι τέτοιο (δεσμεύομαι όμως να το κάνω σε κάποιο άλλο εξίσου απλό μοντέλο). Σκέφτηκα όμως να τονίσω 2-3 πραγματάκια που ελπίζω να φανούν χρήσιμα και να αποσαφηνίσουν το πως εφαρμόζονται οι τεχνικές, καθώς και κάποια έξτρα tips για να κάνουν τη ζωή σας πιο εύκολη. Πάμε λοιπόν:

Το αυτοκίνητο δεν ξέρω γιατί μου έχει κολλήσει και μου αρέσει τόσο πολύ παρά το γεγονός ότι χαρακτηρίζεται ως γυναικείο. Το κιτ είναι άριστης ποιότητας με δύο μελανά σημεία.
1. Το ένα είναι τα πλαϊνά τζάμια που είναι ένα ενιαίο κομμάτι και η εφαρμογή των οποίων μπορεί να προκαλέσει πονοκέφαλο καθώς μπαίνουν στα τελευταία στάδια της κατασκευής από το πλάι και όχι σαν μπανιέρα από μέσα.
2. Το δεύτερο είναι τα δυσθεώρητα χάσματα μεταξύ του πατώματος και του αμαξώματος. Δεδομένων των μικρών τροχών είναι ένα σημείο που δεν μπορεί να παραβλεφθεί.

Ξεκινάμε με τον τονισμό των mold lines. Ένας μαρκαδόρος είναι πάντα χρήσιμος προκειμένου να τις τονίσουμε ώστε να τις εξαλείψουμε. Στο συγκεκριμένο κιτ η Tamiya δίνει μια προεξέχουσα επιφάνεια για την μπροστινή πινακίδα. Στο κανονικό δεν υφίσταται και καθώς δεν πρόκειται να βάλω εμπρός πινακίδα, θα εξαφανιστεί μαζί με τα mold lines.



Κατ' εμέ, είναι προτιμότερο να εξαφανιστούν απαλά και κατά μήκος με μια λεπίδα προσεκτικά για να αποφευχθούν τα πολλά τριψίματα που μπορεί να αλλοιώσουν το σχήμα της επιφάνειας. Έπειτα τρίβουμε με φειδώ ώστε να επαναφέρουμε το σχήμα.



Η κυανοακρυλική είναι ο καλύτερος και ταχύτερος φίλος στην περίπτωση που υπάρχουν βαθιές γρατζουνιές ή ατέλειες. Στεγνώνει τάχιστα και επιτρέπει πολλαπλές εφαρμογές και διορθώσεις χωρίς να χρειάζεται να περιμένουμε τον στόκο να στεγνώσει.



Το πολυτραγουδισμένο χάραγμα των γραμμώσεων γίνεται με το scriber σε οριζόντια θέση και ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ πίεση. Ακολουθούμε τη γράμμωση και προτιμούμε πολλαπλά και απαλά χαϊδέματα αντί λίγων και έντονων περασμάτων. Μετράμε τις φορές που περνάμε κάθε γράμμωση ώστε να κάνουμε τα αντίστοιχα και στην απέναντι πλευρά για λόγους ομοιογένειας. Φροντίζουμε να ξεκινάμε (όσο γίνεται) από μια γωνία και να τελειώνουμε το πέρασμα σε κάποιο κενό. Καλό είναι να αποφεύγουμε να τελειώνουμε σε γωνία γιατί: 1. μπουκώνει η γραμμή και η γωνία δεν είναι καθαρή όσο η γράμμωση και 2. μπορεί να κάνουμε ζημιά αν το scriber φύγει πέραν της γωνίας και πάνω στο μοντέλο.



Σε κομμάτια όπως καπώ, προφυλακτήρες κλπ. όπου μπορώ αποφεύγω προσωπικά να βάλω απευθείας κόλλα. Αντί αυτού, στερεώνω τα κομμάτια στη θέση τους με ταινία, και με κομμάτια πλαστικού κολλάω αυτά πάνω στο σώμα και το κομμάτι. Έτσι δεν υπάρχει κίνδυνος να τρέξει κόλλα και να χαλάσει τη γράμμωση, δίνοντας πεντακάθαρο αποτέλεσμα.



Μετά το αστάρωμα και τις μικροδιορθώσεις που δεν φαίνονται πριν πέσει, όλα δείχνουν καλά. Η προσεκτική δουλειά γλιτώνει από πολλές αβαρίες και διορθώσεις λόγω λαθών στη χρήση των εργαλείων μας. Να θυμάστε πάντα: less is more.