|
|
Post by gtziaf on Sept 8, 2018 16:46:26 GMT 2
Lotus: Μια Ιστορία Καινοτομίας, Θριάμβου και ΤραγωδίαςH Lotus Cars ιδρύθηκε το 1952 από τους Colin Chapman και Colin Dare και εξελίχτηκε σε έναν από τους πιο σημαντικούς κατασκευαστές σπορ και αγωνιστικών αυτοκινήτων του Ηνωμένου Βασιλείου. Είχε έδρα ένα παλιό αεροδρόμιο της RAF, το Hethel, στο Norfolk του βόρειου Λονδίνου. Το σήμα της, που εκτός από το όνομα του εξωτικού φρούτου που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της Οδύσσειας του Ομήρου, έφερε τα 4 αρχικά του ιδρυτή της… Anthony Colin Bruce Chapman. Η Lotus χωριζόταν σε τρία μέρη, το τμήμα των αυτοκινήτων (Lotus Cars), την Lotus Engineering, μιας εταιρεία consulting σε θέματα μηχανολογίας και την θρυλική Team Lotus, την αγωνιστική ομάδα.  Η Team Lotus ξεκίνησε την παρουσία της στους αγώνες από το 1953, σε μικρά πρωταθλήματα, τη Formula Junior, αλλά και τη Formula 2. To 1958, στο gp του Μονακό, κάνει τη πρώτη της εμφάνιση στη F1, ενώ οι επιτυχίες έρχονται από το 1960 και ύστερα. Στο διάστημα 1963 – 1978 ή Lotus θα κατακτήσει 6 πρωταθλήματα οδηγών, 7 κατασκευαστών, καθώς και το Indy 500, χάρη στις συνεχείς καινοτομίες που εφάρμοζε στα μονοθέσια της και διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό, την εξέλιξη των αγώνων της F1. Η πτώση άρχισε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και επιδεινώθηκε με τον θάνατο του ιδρυτή της, το 1982. Η έλευση του Senna χάρισε τις τελευταίες νίκες στην ομάδα, ενώ το 1994 διαλύθηκε οριστικά πουλώντας την ομάδα στην Pacific Racing. Οι θρύλοι Jim Clark, Graham Hill, Jochen Rindt, Emerson Fittipaldi, Mario Andretti, Ronnie Peterson, Carlos Reutemann, Nigel Mansell, Elio de Angelis, Ayrton Senna, Nelson Piquet, Mika Häkkinen, Alessandro Zanardi και Jacky Ickx αγωνίστηκαν, σε 489 αγώνες, με τα χρώματα της, κερδίζοντας 73, με 102 pole positions και 65 ταχύτερους γύρους. Η Lotus έφερε στον κόσμο των αγώνων τη φιλοσοφία του ιδρυτή της για μικρές, ελαφριές κατασκευές, που χάρη στα δυναμικά τους οδηγικά χαρακτηριστικά μπορεί να επιβαλλόταν ισχυρότερων αντιπάλων. Και πράγματι, η Lotus ποτέ δεν διέθετε το δυνατότερο μοτέρ, είτε αυτό θα προερχόταν από την Coventry/Climax, είτε από την Cosworth. Ουσιαστικά απέδειξε στον κόσμο των αγώνων ότι ένα καλοσχεδιασμένο αγωνιστικό ή μια καινοτομία μπορεί να κερδίσει την ωμή δύναμη, οπότε μοιραία έστρεψε και προς άλλους τομείς (εκτός του κινητήρα) την εξέλιξη των αυτοκινήτων. Η μοίρα όμως πάντα παίζει περίεργα παιχνίδια και η Lotus δεν ξέφυγε πότε από αυτή. Πίσω από κάθε καινοτομία, συνήθως ακολουθούσε ο θρίαμβος, αλλά η επικράτηση σφραγιζόταν από μια τραγωδία. Η νίκη και η οδύνη πάντα πήγαιναν μαζί για την ομάδα από το Hethel.
|
|
|
|
Post by gtziaf on Sept 8, 2018 16:55:47 GMT 2
Lotus 79Το ίδιο συνέβη και το 1978, τη σεζόν που η Lotus παρουσίασε την επαναστατική 79, το προϊόν της συνεργασίας σχεδιαστών των Tony Southgate, Harvey Postlethwaite και Tony Rudd. Όλο το αυτοκίνητο χρησιμοποιήθηκε σαν αεροδυναμικό βοήθημα, καθώς τα πλαϊνά του είχαν εσωτερικά το σχήμα της ανεστραμμένης πτέρυγας και με την εφαρμογή άκαμπτων προσθηκών στο κάτω μέρος του ο αέρας παγιδευόταν χωρίς να μπορεί να διαφύγει από τα πλάγια. Αυτό διασφάλιζε στο μονοθέσιο την άριστη πρόσφυση στις στροφές και με την αύξηση της αρνητικής άνωσης ελαττωνόταν η αντίστασή του στον αέρα Οι διαστάσεις του V8 Cosworth ήταν ιδανικές στο να κτισθούν γύρω του όλες αυτές οι καινοτομίες και το πρώτο αυτοκίνητο-πτέρυγα (wing-car) ήταν πλέον πραγματικότητα.  Δοκιμάζοντας την 79, οι άνθρωποι της Lotus αντιλήφθηκαν εν μέρει πως δημιουργούσαν νέα δεδομένα στη φιλοσοφία κατασκευής των μονοθεσίων της F1. Το μονοθέσιο εμφανίστηκε για πρώτη φορά εκείνη τη χρονιά στο Βελγικό Grand Prix και νίκησε στα χέρια του Mario Αndretti. Σύντομα όλοι αντιλήφθηκαν πως εκείνος και ο Ronnie Peterson θα είχαν τον πρώτο λόγο και πράγματι έτσι συνέβη. Μόνο που ο θεαματικός Σουηδός έχασε τη ζωή του σε μια άτυχη στιγμή στη Μonza. Την ίδια ημέρα ο Αndretti κατακτούσε το παγκόσμιο πρωτάθλημα οδηγών, δικαιώνοντας την καθαρή του οδήγηση και την πρωτοκαθεδρία στην ομάδα. Για τη βρετανική εταιρεία δεν επρόκειτο να ακολουθήσει άλλος τίτλος, αφού εκείνος που κατακτήθηκε από το cockpit των 79 έμελλε να είναι ο τελευταίος.  1978: Χρυσός θρίαμβος σε μαύρο φόντοTo 1978, o Peterson επέστρεψε στην Lotus στην θέση του Gunnar Nilsson (που δυστυχώς αποχώρησε επειδή ανακαλύφθηκε ότι είχε καρκίνο). Ο όρος για τη νέα συνεργασία του με τον Τσάπμαν είναι να παραμείνει δεύτερος στην ιεραρχία, παραχωρώντας τα πρωτεία στον Andretti. Με αυτό το τίμημα ο Σουηδός πλήρωνε την ενέργειά του να εγκαταλείψει απογοητευμένος την ομάδα το 1976 (αυτό ο Κόλιν το θυμόταν, όμως φρόντισε να ξεχάσει ότι ο 36χρονος πλέον Σουηδός πάλευε επί δύο χρόνια -το 1974 και το 1975- χωρίς ελπίδα στις πίστες, με τις ξεπερασμένες πλέον «72D» και «72E»). Επίσης, η υποστήριξη στον Ιταλό-Αμερικανό θρύλο Mario Andretti φάνταζε καλή ιδέα για να ανοίξει την αγορά για τα αυτοκίνητα παραγωγής της Lotus, στην Αμερική. Αυτό όμως ήταν καταστροφικό για τις ελπίδες του ιπτάμενου Σουηδού για το πρώτο του πρωτάθλημα. Υπακούοντας πιστά τις εντός τις ομάδας, κάθισε πολλές φορές πίσω από τον Andretti κι ας ήταν πιο γρήγορος.  Η σειρά του θα ερχόταν το 1979… Η βιογραφία του μεγάλου Σουηδού, θα ακολουθήσει σύντομα, οπότε μέχρι μπορείτε να ακούσετε το τραγούδι που του είχε αφιερώσει ο φίλος του George Harrison (ναι, ο γνωστός απ`τα "Σκαθάρια"), με τίτλο, τι άλλο; "Faster!"...
|
|
|
|
Post by gtziaf on Sept 10, 2018 16:05:50 GMT 2
Ronnie PetersonO Bengt Ronnie Peterson γεννήθηκε στο Έρεμπρο της Σουηδίας στις 14 Φεβρουαρίου του 1944, την ημέρα των ερωτευμένων. Και η παρουσία του στις πίστες, ήταν… έρωτας για την ταχύτητα. Άνηκε στη γενιά των θεαματικών πιλότων όπως ο Ριντ ή ο διάδοχος του, Βίλνεβ. Των πιλότων, που χάρη στο υπερστροφικό τους στυλ, έκαναν τον κόσμο να αγαπήσει τους αγώνες. Αλλά δυστυχώς είχαν όλοι, άδοξο τέλος μέσα στις πίστες.  Ο Ronnie ξεκίνησε τα καρτ σε ηλικία 8 χρόνων κερδίζοντας 3 τίτλους ενώ αναδείχτηκε 2 φορές Εθνικός πρωταθλητής στην χώρα του το 1963 και το 1964 . Στη συνέχεια προωθήθηκε στην Formula 3, όπου το 1969 κέρδισε τον υποστηρικτικό αγώνα στο Monaco καθώς και 6 ακόμη αγώνες, κερδίζοντας τελικά το Πρωτάθλημα F3 εκείνης της χρονιάς. Το 1970 έκανε το ντεμπούτο του στην F1 με την ομάδα του Ιδιώτη Colin Crabbe και μονοθέσιο μια March Cosworth 701 στον αγώνα του Monaco. Το 1971 ενσωματώθηκε πλήρως στην εργοστασιακή ομάδα της March, με την βελτιωμένη March Ford 711 και team mate τον Andrea de Adamich (με κινητήρα όμως Alfa Romeo). Στο Silverstone, στη σκιά του θανάτου του Pedro Rondriquez λίγες μέρες πριν, πέτυχε το πρώτο του βάθρο, πετυχαίνοντας μια 2η θέση. Λίγο καιρό αργότερα οδήγησε την κούρσα μέχρι την τελευταία στροφή της Monza, όπου τελικά τερμάτισε πάλι 2ος, στον αγώνα με τον πιο «κλειστό» τερματισμό της ιστορίας, όπου τα 5 πρώτα μονοθέσια χώριζαν 0,61 δευτερόλεπτα.  Η πρώτη του λοιπόν πλήρης χρονιά έκλεισε με απρόσμενα μεγάλη επιτυχία για τον Ronnie, γιατί στην τελική κατάταξη ήταν 2ος με 33 βαθμούς πίσω από τον πρωταθλητή Jackie Stewart. Την ίδια χρονιά κέρδισε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της F2, καθώς και 2 νίκες στα sports car μία στο 6άωρο Watkins Glen με την Alfa Romeo T33-3 και μία στην Βαρκελώνη στην κλάση των 2 λίτρων με μια Lola T212. To 1972 νέος team mate του Ronnie στη March ήταν ο Αυστριακός Niki Lauda αλλά το αυτοκίνητο δεν ήταν ανταγωνιστικό. Σε αντίθεση όμως με τον Lauda που δεν πήρε ούτε βαθμό, ο Σουηδός συγκέντρωσε 12! Την ίδια χρονιά κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα σπορ πρωτοτύπων με την ανίκητη Ferrari 312PB, αλλά αυτό το ξέρετε ήδη  . Το 1973 ήταν η χρονιά σταθμός για την καριέρα του Ronnie Peterson, με την ένταξή του στο δυναμικό της Lotus σαν team mate του Emerson Fittipaldi και μονοθέσιο την Lotus 72D. Μέχρι το Anderstorp κέρδισε 4 pole αλλά διαφορά προβλήματα του στέρησαν την νίκη. Τελικά ο αγώνας της Γαλλίας (Paul Ricard) έφερε την πρώτη νίκη στην καριέρα του Peterson. Στην Monza ο Ronnie πήρε και πάλι την pole και με έναν πειστικό αγώνα δεν απειλήθηκε από κανέναν. Σίγουρα η ιταλική πίστα του ταίριαζε… Στην τελική κατάταξη ο Ronnie ήταν 3ος με 52 βαθμούς, έναντι 55 του 2ου Fittipaldi και 71 του πρωταθλητή Jackie Stewart με την Tyrell Ford. Το ‘74 πέτυχε 3 νίκες, η μία που άλλου στη Monza, αλλά δεν μπόρεσε να διεκδικήσει τον τίτλο από tonν Emerson Fittipaldi με την McLaren. Το 1975 η Lotus 72Ε δεν ήταν ανταγωνιστική με αποτέλεσμα μια καταστροφική χρονιά. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο team mate του Jackie Ickx στο μέσον της χρονιάς, απογοητευμένος εγκατέλειψε την ομάδα μετά από 2 χρόνια παραμονής.  Το 1976 ο Peterson απογοητευμένος από την γενικότερη εικόνα της Lotus, αποφάσισε να την εγκαταλείψει και ενσωματώθηκε πάλι στην March κάτι που δεν του συγχώρεσε ο Colin Chapman. Η κακοδαιμονία δυστυχώς για τον Ronnie συνεχίστηκε και με την νέα του ομάδα, με 8 εγκαταλείψεις σε 14 αγώνες. Στην Monza ο Ronnie στις κατατακτήριες κατετάγη 8ος. Στην εκκίνηση δυναμικά κατάφερε να πλατσαρισθεί στην 5η θέση και σταδιακά με λαμπρή οδήγηση, πήρε την πρωτοπορία και τελικά την νίκη στον αγώνα (ήταν η 3η του σε αυτή την πίστα και η 8η συνολικά). Το 1977 ο Ronnie Peterson μετακινήθηκε στην Tyrrell Ford με team mate τον Patrick Depailler, για να οδηγήσει τις εξάτροχες P34. Αλλά, από κάθε άποψη ήταν μια ακόμη θλιβερή χρονιά, γιατί σε 17 αγώνες είχε 11 εγκαταλείψεις.  Το 1978, με την αγαπημένη του Lotus, πέτυχε άλλες δύο νίκες και τέσσερις δεύτερες θέσεις πριν τα τραγικά γεγονότα, στη Monza, την πίστα που είχε διαπρέψει στο παρελθόν. Αυστριακό GP - Η τελευταία νίκηΟ καιρός στο Zeltweg ήταν βαρύς και μισή ώρα πριν από την έναρξη της κούρσας ξέσπασε βροχή. Ο Peterson, σωστός άρχοντας μέσα σε αυτό το καταρρακτώδες περιβάλλον, δεν επηρεάστηκε καθόλου από τον καιρό και μέσα σε λίγους γύρους είχε αφήσει τον ανταγωνισμό πίσω. Οι διοργανωτές έβγαλαν την κόκκινη σημαία και η αναμέτρηση άρχισε πάλι ύστερα από μισή ώρα, αφού οι οδηγοί είχαν αλλάξει τα ελαστικά τους. Ο Ρeterson κράτησε ξανά την πρώτη θέση και παρέμεινε σε αυτήν ως τη σημαία, που βρήκε την πίστα στεγνή. Για τον υπέροχο Σουηδό αυτή ήταν η τελευταία νίκη.  MonzaΣυνέβησαν πολλά και θλιβερά στη Μonza. Ο Σουηδός που έτρεξε στον αγώνα με μια τροποποιημένη περσινή 78 κι όχι την δική του 79 καθώς η ομάδα του δεν μπόρεσε να την προετοιμάσει για τον αγώνα, ήταν το θύμα μιας εκτεταμένης εμπλοκής, που έλαβε χώρα στην πρώτη στροφή της πίστας. Οκτώ αυτοκίνητα είχαν προλάβει να περάσουν, όταν ο Patrese που αγωνιζόταν στο όριο της δεξιάς πλευράς είδε τον δρόμο εμπρός του να στενεύει και ένα τοιχίο να του περιορίζει τις επιλογές. Η Arrows κινήθηκε εσπευσμένα προς τα αριστερά, αναγκάζοντας τον Hunt που ακολουθούσε να μετατοπισθεί προς το κέντρο της πίστας. Εκεί βρισκόταν η Lotus του Peterson που δεν είχε χώρο για να ελιχθεί, καθώς η Ferrari του Reutemann περνούσε δίπλα του με ταχύτητα. Ο Hunt χτύπησε τη βολίδα του Σουηδού, ο οποίος με τη σειρά του έπεσε πάνω στα αυτοκίνητα των Pironi και Brambilla προτού καταλήξει στο στηθαίο. Η κατεστραμμένη Lotus ξαναγύρισε βίαια στην πίστα ενώ η φωτιά είχε ήδη εκδηλωθεί.  Η μαύρη μέρα για τη Monza, ήταν η 10η Σεπτεμβρίου του 1978...
|
|
|
|
Post by gtziaf on Sept 11, 2018 12:29:27 GMT 2
ΕπίλογοςΟ Ρeterson έπεσε σε κώμα κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του στο Μιλάνο, όπου οι γιατροί δεν μπόρεσαν να δώσουν λύση στην είσοδο μυελού των οστών σε κάποιες βασικές αρτηρίες. Ο «βασιλιάς της βροχής» της δεκαετίας του '70 άφησε την τελευταία του πνοή το επόμενο πρωί. Ήταν 11 Σεπτεμβρίου, σαράντα ακριβώς χρόνια πριν… Άφησε πίσω την χήρα του Barbro (που συντετριμμένη από την απώλειά του αυτοκτόνησε 9 χρόνια αργότερα) καθώς και την 3χρονη κορούλα του Nina-Louise. Κατά γενική ομολογία, ήταν ο ταχύτερος οδηγός της γενιάς του (παρά το ότι τα στατιστικά του δεν το προδίδουν), ενώ παράλληλα είχε καταφέρει να γίνει αγαπητός και σεβαστός από όλους με την απλότητα των τρόπων του και την ειλικρίνεια του χαρακτήρα του. Αποτελούσε την προσωποποίηση της κουλτούρας του μηχανοκίνητου αθλητισμού, όντας απόλυτος. Οι τολμηρές πλαγιολισθήσεις του στην πίστα και η πάντα επιθετική προσέγγιση στον αγώνα, είχαν σαν αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά δημοφιλής στο κοινό. Η F1 δεν ξέχασε ποτέ τον Super Swede… Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, για τον μεγάλο Σουηδό, μπορείτε να διαβάσετε εδώ : www.4drivers.gr/single-post/-Ronnie-Petersonένα σύντομο tribute : Στη μνήμη του αδικοχαμένου Σουηδού, είναι αφιερωμένο τα άρθρο που διαβάσετε και η κατασκευή που θα ακολουθήσει…  
|
|
|
|
Post by gtziaf on Sept 11, 2018 17:02:45 GMT 2
Το κιτ της TamiyaΣτην αφιερωματική αυτή κατασκευή, θα χρησιμοποιηθεί το κιτ της Tamiya στην 1/20.  Το 2011, μετά από χρόνια αναμονής, Hasegawa και Tamiya, κυκλοφορήσαν μαζί το θρυλικό μονοθέσιο, με συνέπεια η πρώτη να εξαφανιστεί από τη θεματολογία, αφού οι πωλήσεις δεν ήταν οι αναμενόμενες. Το κιτ της hasegawa, μάλλον είναι λίγο καλύτερο αλλά επιλέχτηκε το κιτ της Tamiya, αφού δίνει επιλογές για στις πλαϊνές εισαγωγές αέρα και το roll bar του οδηγού, οπότε βολεύει καλύτερα για να φτιαχτεί το μονοθέσιο, όπως αγωνίστηκε στο Αυστριακού gp. Η λεπτομέρεια είναι γενικά καλή άλλη λίγο γενικευμένη και όπως όλα τα tamiya έχει άπειρες «τρύπες» από το καλουπάρισμα, στο εσωτερικό των κομματιών. Αυτό δεν είναι πρόβλημα, αν το μοντελάκι παρουσιαστεί κλειστό, αλλά θέλει μπόλικο τρίψιμο σε κάθε άλλη περίπτωση. Επίσης, απουσιάζουν τα περισσότερα πριτσίνια από την λεπτομέρεια στο μονοκότ και τις πτέρυγες. Περισσότερα και πιο τεκμηριωμένα βέβαια, αυτά θα τα δούμε στην κατασκευή. Η παράθεση των κομματιών του κιτ ακολουθεί:        Για την ’79 έχουν κυκλοφορήσει άπειρα βελτιωτικά, οπότε εκτός από το γενικό PE σετ που δίνει, ξεχωριστά, η Τamiya, αγοράστηκαν σετ για τον DFV, τα φρένα και το πλαίσιο. Φυσικά, δεν σημαίνει ότι θα χρησιμοποιηθούν όλα τα κομμάτια τους, αλλά θα γίνει επιλογή με το τι πραγματικά βελτιώνει το μοντέλο και τι όχι. Τέλος, δεν μπορούν να λείπουν οι έξτρα χαλκομανίες με τα λογότυπα της JPS, από την Tabu, που συμπληρώνουν αυτές, που για ευνόητους λόγους, λείπουν από το κιτ.    Ελπίζω, το πρότζεκτ να πάει όπως το φαντάζομαι ώστε και να τιμήσουμε τη μνήμη του Super Swede και να ευχαριστηθούμε ακόμη μια κατασκευή. Έχω ξεκινήσει με τις δοκιμαστικές εφαρμογές, οπότε κάτι θα ανέβει σύντομα. Όπως και να έχει, ελπίζω να σας άρεσε το θέμα και να βρείτε ενδιαφέρουσα την πρόοδο των εργασιών. Καλές κατασκευές…
|
|
|
|
Post by konstantinf on Sept 11, 2018 23:26:30 GMT 2
Άπειρα ευχαριστώ για το πλήρες άρθρο, που ακόμα μια φορά μου θύμισε τα νιάτα μου, και καλό ξεκίνημα! Κι αν βρεις κάτι παρόμοιο για άλλον έναν ανάπηρο (ευτυχώς όχι νεκρό) της F1, τον Clay Regazzoni, και το αντίστοιχο όχημα για κατασκευή θα χαρώ πολύ!!!
|
|
|
|
Post by Φάνης on Sept 12, 2018 5:46:21 GMT 2
Πάρα πολύ καλό αφιέρωμα Γιώργο. Πέρασαν κιόλας 40χρόνια.... Το θυμάμαι σαν παιδάκι να το ακούω στις ειδήσεις και να το συζητούν οι μεγαλύτεροι μου ..... Θα το παρακολουθώ και αυτό με πολύ ενδιαφέρον αφού ένα από αυτά που θέλω να φτιάξω μέσα στην χρονιά είναι του Αντρέτι, όπως γνωρίζεις. Για τα πριτσίνια τι σκέφτεσαι; μεταλλικά ή resin rivets; Ή κάτι πιο απλό;; Επίσης για τα λογότυπα στα ελαστικά θα χρησιμοποιήσεις χαλκομανίες ή κάποιο στένσιλ; Ξέρω, θα πάρω απαντήσεις κατά την διάρκεία τις κατασκευής αλλά είμαι λιγουλάκι ανυπόμονος  Καλή αρχή και καλή κατασκεύη |
|
|
|
Post by Sakis on Sept 12, 2018 9:06:00 GMT 2
Υπέροχη παρουσίαση Γιώργο και μαζί με το φωτογραφικό υλικό είναι ένα μικρό ταξίδι. Ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σου και σίγουρα αναμένω όμορφα πράγματα και κυρίως ευρηματικότητα. Καλή αρχή!
|
|
|
|
Post by nektarios on Sept 12, 2018 21:39:59 GMT 2
Καλή αρχή κι από μένα, φίλε! Η παρουσίαση, απλά εξαιρετική! |
|
|
|
Post by czt on Sept 13, 2018 12:36:28 GMT 2
απλα ουαου και πολυ ενδιαφερον θεμα σαν λατρεις της Φ1!
|
|
|
|
Post by alex78 on Sept 13, 2018 19:08:23 GMT 2
Νομίζω πληρέστερη εισαγωγή/παρουσίαση κανένας μας δεν φανταζόταν, ο ορισμός του wip.  Καλή κατασκευή Γιώργο! |
|
|
|
Post by pkout on Sept 13, 2018 21:23:04 GMT 2
Εγκυκλοπεδιακή εισαγωγή  Καλή αρχή Γιώργο |
|
|
|
Post by gtziaf on Sept 15, 2018 8:48:51 GMT 2
Καλημέρα φίλοι μου και ευχαριστώ για την θερμή υποδοχή του θέματος. Ήταν μια ευκαιρία να θυμηθούμε τα παλιά και να τιμήσουμε έναν εξαιρετικό οδηγό. Δεν ξέρω αν θα δινόταν ξανά μια τέτοια ευκαιρία, οπότε νομίζω άξιζε τον όποιο κόπο. Κωνσταντίνε, ο "αντιαθλητικός", όπως τον αποκαλούσαν, Ρέγκα δυστυχώς μας άφησε το '15. Είχα ένα σχετικό πρότζεκτ στο μυαλό μου, αλλά κάποια στιγμή πέρσι έδωσα πολλές από τις F1 Ferrari μου, οπότε δεν ξέρω αν θα κάνω κάτι στο μέλλον. Όπως και να έχει η Tamiya κυκλοφορεί στην 312Τ σε 1/12, μονοθέσιο που πιλοτάρησε ο Regazzoni. Αν σου άρεσε ο συγκεκριμένο πιλότος, θα χαρούμε να δούμε ένα τέτοιο πρότζεκτ από σένα. Σάκη, δεν ξέρω πόση ευρηματικότητα χωράει σε ένα κιτ Tamiya, ιδίως στην προκειμένη περίπτωση που δεν έχω σκοπό να το τερματίσω, για λόγους χρόνου. Σίγουρα η γνώμη σας και οι παρατηρήσεις σας, κατά τη διάρκεια της κατασκευής, θα ενισχύσουν το τελικό αποτέλεσμα. Φάνη, θα τα δούμε στη πορεία. Για τα λάστιχα π.χ. δεν έχω κοιτάξει ακόμη, αν έχω goodyear στένσιλ, που να ταιριάζουν. Όσον αφορά τα πριτσίνια στις πτέρυγες, που λείπουν, είναι ουσιαστικά εγχάρακτα, οπότε το να βάλω rivets θα ήταν λάθος και εκτός κλίμακας. Τώρα, το μονοκοτ, είναι μαι άλλη ιστορία, αλλά δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Ουσιαστικά εκεί είναι και το μεγαλύτερο μειονέκτημα του ταμιαγιοκιτ. Πιο αναλυτικά στην κατασκευή. Ευχαριστώ και πάλι για το σχολιασμό. |
|
|
|
Post by Chris Fragkoulis on Sept 15, 2018 14:46:59 GMT 2
Γιώργο με ταξίδεψες..εξαιρετική περιγραφή!! Είσαι σπάνιο είδος ρε μπαγάσα Καλή κατασκευή!!! |
|
|
|
Post by gtziaf on Sept 16, 2018 16:31:50 GMT 2
Χαχα Χρηστάρα. Μέχρι να γίνω σπάνιος γενικώς, καλό είναι και το είδος  |
|
|
|
Post by konstantinf on Sept 18, 2018 7:29:17 GMT 2
Κωνσταντίνε, ο "αντιαθλητικός", όπως τον αποκαλούσαν, Ρέγκα δυστυχώς μας άφησε το '15. (...) Αν σου άρεσε ο συγκεκριμένο πιλότος, θα χαρούμε να δούμε ένα τέτοιο πρότζεκτ από σένα. Το ξέρω ότι απεδήμησε - εννοούσα ότι δεν σκοτώθηκε στην πίστα, απλά έμεινε παραπληγικός. Και δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, απλά ήταν Ελβετός και καθώς την εποχή που έτρεχε ήμουν στην Ελβετία, κάπως μου κόλλησε. Όσο για να ασχοληθώ με F1, ξεχάστε το... Θέλει τεχνικές γνώσεις που δεν τις έχω και θα είναι κρίμα για το κιτ! |
|
.
