Shelby Cobra 427 S/C [Revell, 1/24]
Jan 4, 2021 23:47:27 GMT 2
Post by nektarios on Jan 4, 2021 23:47:27 GMT 2
Χαίρετε, άπαντες! Και καλή χρονιά!
Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του εσωτερικού, υποτίθεται ότι η τελική συναρμολόγηση θα ήταν ζήτημα ελάχιστου χρόνου και σχεδόν μηδενικού κόπου. Όμως η Revell είχε άλλη άποψη, φροντίζοντας να μου υπενθυμίσει τη διαχρονικότητα τού αρχαίου σοφού ρητού «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε» αλλά και την αξία τού πολύ πιο σύγχρονου «Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά»…
Το μεγαλύτερο θέμα που προέκυψε ήταν το ότι οι δυο προεκτάσεις τής «μπανιέρας» (και κυρίως η αριστερή) ήταν λανθασμένα σχεδιασμένες, με αποτέλεσμα να μην χωρούν τα καπάκια των κυλίνδρων και οι εξατμίσεις, ούτε όμως και οι απολήξεις των εξατμίσεων.
Και το χειρότερο ήταν ότι το πρόβλημα δεν μπορούσε να διαγνωστεί με dry fit, καθώς ο κινητήρας τοποθετούνταν στο σασί (πού αλλού θα μπορούσε άλλωστε
αλλά η «μπανιέρα» έπρεπε να κολληθεί στο σκάφος (και μάλιστα χωρίς να υπάρχει κανένας «οδηγός» για το ακριβές σημείο τοποθέτησής της!), που σημαίνει ότι όλα αυτά τα συγκροτήματα θα έπρεπε πρώτα να ολοκληρωθούν (ακόμη και οι τροχοί θα έπρεπε να είναι τοποθετημένοι) και μετά να δοκιμαστεί η εφαρμογή τους… 
Το πρόβλημα ίσως διακρίνεται κάπως στην παρακάτω (κακοβγαλμένη) φωτό.
Μετά το πρώτο σοκ, και αφού με τις σκέψεις δεν έβγαινε άκρη, επιστρατεύθηκε το «βαρύ πυροβολικό»
και, αφού πρώτα «φαγώθηκαν» με το κοπίδι οι γωνίες από τα καπάκια των κυλίνδρων («βεβήλωση» θα μου πείτε και θα συμφωνήσω, αλλά δεν υπήρχε άλλη λύση, και τελικά καλά που δεν ανοίγει το καπώ…), το αποτέλεσμα ήταν αυτό:
Όμως δεύτερη δυσάρεστη έκπληξη με περίμενε μόλις πήγα να «κουμπώσω» το σασί με το σκάφος, καθώς πολύ απλά δεν… Αφενός υπήρχε μεταξύ τους ένας «αέρας» περίπου 3 χιλιοστών [μου θύμισε τις «ένδοξες» μέρες τού «Στρατηγού», μόνο που εκεί το πρόβλημα ήταν… περιμετρικό] 
και αφετέρου δεν υπήρχε ούτε εδώ καμιά υποδομή για κούμπωμα. Για να μη σας ζαλίζω άλλο, η λύση που δόθηκε ήταν αυτή:
Τέλος, μετά το κούμπωμα φάνηκε ότι οι πίσω τροχοί βρίσκονται σε λάθος θέση, δηλαδή ακουμπούν στο μπροστινό μέρος των φτερών, γεγονός που προφανώς οφείλεται σε λανθασμένο σχεδιασμό τού σασί. Επειδή όμως για να διορθωθεί το πρόβλημα θα απαιτούνταν δουλειά για… ένα μοντέλο ακόμη, προτίμησα να κάνω ότι δεν το βλέπω, και τέλος!
Αφού λοιπόν τακτοποιήθηκαν όλα τα παραπάνω, ακολούθησε ο τοποθέτηση των τελευταίων εξωτερικών εξαρτημάτων, και το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό:
Ευχαριστώ πολύ όλους για τον χρόνο, την προσοχή και τα σχόλιά σας!
Υ.Γ. : Φίλε Κωστή, το «χρονικό των προβλημάτων» αφιερώνεται σε σένα, καθώς το συγκεκριμένο κιτ υπάρχει στο στοκ σου και ενδέχεται να σε απασχολήσει. Σε περίπτωση λοιπόν που ασχοληθείς με το κιτ, ξεκίνα με το πριόνι…
Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του εσωτερικού, υποτίθεται ότι η τελική συναρμολόγηση θα ήταν ζήτημα ελάχιστου χρόνου και σχεδόν μηδενικού κόπου. Όμως η Revell είχε άλλη άποψη, φροντίζοντας να μου υπενθυμίσει τη διαχρονικότητα τού αρχαίου σοφού ρητού «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε» αλλά και την αξία τού πολύ πιο σύγχρονου «Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά»…
Το μεγαλύτερο θέμα που προέκυψε ήταν το ότι οι δυο προεκτάσεις τής «μπανιέρας» (και κυρίως η αριστερή) ήταν λανθασμένα σχεδιασμένες, με αποτέλεσμα να μην χωρούν τα καπάκια των κυλίνδρων και οι εξατμίσεις, ούτε όμως και οι απολήξεις των εξατμίσεων.
Και το χειρότερο ήταν ότι το πρόβλημα δεν μπορούσε να διαγνωστεί με dry fit, καθώς ο κινητήρας τοποθετούνταν στο σασί (πού αλλού θα μπορούσε άλλωστε
αλλά η «μπανιέρα» έπρεπε να κολληθεί στο σκάφος (και μάλιστα χωρίς να υπάρχει κανένας «οδηγός» για το ακριβές σημείο τοποθέτησής της!), που σημαίνει ότι όλα αυτά τα συγκροτήματα θα έπρεπε πρώτα να ολοκληρωθούν (ακόμη και οι τροχοί θα έπρεπε να είναι τοποθετημένοι) και μετά να δοκιμαστεί η εφαρμογή τους… 
Το πρόβλημα ίσως διακρίνεται κάπως στην παρακάτω (κακοβγαλμένη) φωτό.
Μετά το πρώτο σοκ, και αφού με τις σκέψεις δεν έβγαινε άκρη, επιστρατεύθηκε το «βαρύ πυροβολικό»
και, αφού πρώτα «φαγώθηκαν» με το κοπίδι οι γωνίες από τα καπάκια των κυλίνδρων («βεβήλωση» θα μου πείτε και θα συμφωνήσω, αλλά δεν υπήρχε άλλη λύση, και τελικά καλά που δεν ανοίγει το καπώ…), το αποτέλεσμα ήταν αυτό: Όμως δεύτερη δυσάρεστη έκπληξη με περίμενε μόλις πήγα να «κουμπώσω» το σασί με το σκάφος, καθώς πολύ απλά δεν…
Αφενός υπήρχε μεταξύ τους ένας «αέρας» περίπου 3 χιλιοστών [μου θύμισε τις «ένδοξες» μέρες τού «Στρατηγού», μόνο που εκεί το πρόβλημα ήταν… περιμετρικό] 
και αφετέρου δεν υπήρχε ούτε εδώ καμιά υποδομή για κούμπωμα. Για να μη σας ζαλίζω άλλο, η λύση που δόθηκε ήταν αυτή: Τέλος, μετά το κούμπωμα φάνηκε ότι οι πίσω τροχοί βρίσκονται σε λάθος θέση, δηλαδή ακουμπούν στο μπροστινό μέρος των φτερών, γεγονός που προφανώς οφείλεται σε λανθασμένο σχεδιασμό τού σασί. Επειδή όμως για να διορθωθεί το πρόβλημα θα απαιτούνταν δουλειά για… ένα μοντέλο ακόμη, προτίμησα να κάνω ότι δεν το βλέπω, και τέλος!
Αφού λοιπόν τακτοποιήθηκαν όλα τα παραπάνω, ακολούθησε ο τοποθέτηση των τελευταίων εξωτερικών εξαρτημάτων, και το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό:
Ευχαριστώ πολύ όλους για τον χρόνο, την προσοχή και τα σχόλιά σας!
Υ.Γ. : Φίλε Κωστή, το «χρονικό των προβλημάτων» αφιερώνεται σε σένα, καθώς το συγκεκριμένο κιτ υπάρχει στο στοκ σου και ενδέχεται να σε απασχολήσει. Σε περίπτωση λοιπόν που ασχοληθείς με το κιτ, ξεκίνα με το πριόνι…
