Rolls Royce Phantom II Sedanca Coupé 1932 by Pocher, 1:8
May 4, 2016 17:05:13 GMT 2
Post by konstantinf on May 4, 2016 17:05:13 GMT 2
Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη!
Η εβδομάδα που πέρασε ήταν όντως εβδομάδα των παθών, καθότι γέμισε με αλλεπάλληλα dry fit προσπαθώντας να φέρω στα ίσια τους τα κομμάτια της καρότσας. Χρειάστηκε μπόλικο τρίψιμο, λιμάρισμα, κόψιμο, μέχρι και λύγισμα του πλαστικού εν θερμώ (μετά από μπάνιο 30’’ σε βράζον νερό) και άλλες βίαιες παρεμβάσεις – αλλά αυτά είναι που λέγαμε τα καλά των παλιών Pocher…
Τέλος πάντων, ιδού μερικές φωτό από διάφορες φάσεις του ράβε-ξήλωνε:
Στο τέλος νομίζω ότι κατάφερα μια συνολικά ικανοποιητική εφαρμογή που θα χρειαστεί μόνο λίγες βελτιώσεις ακόμα πριν την τελική συναρμολόγηση. Οι επόμενες φωτό δείχνουν το σύνολο για πρώτη φορά με όλα τα εξωτερικά κομμάτια (άβαφτα):
Στη φάση αυτή το «θηρίο» έχει μήκος 68 εκ., πλάτος 25 εκ. και ύψος 23 εκ. και ζυγίζει 2,8 κιλά. Όταν με το καλό τελειώσει και μπουν το σαλόνι, η κουκούλα, το ταμπλό, τα φανάρια και διάφορα άλλα μεταλλικά λιλιά, υπολογίζω πως το σύνολο βαμμένο θα ζυγίζει κοντά στα 3,5 κιλά! Καταλαβαίνετε τη δυσκολία χειρισμού για τη συναρμολόγηση των βαμμένων κομματιών προκειμένου να μη γδαρθούν…
Από δω και μπρός αρχίζει μια ελάχιστα φωτογενής εργασία – το βάψιμο. Καθώς υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μη βιαστώ και να περιμένω υπομονετικά ένα τέλειο στέγνωμα ανάμεσα στις διάφορες φάσεις, φοβάμαι πως οι αναρτήσεις θα αραιώσουν σημαντικά μέχρι να έχω κάτι παρουσιάσιμο να σας δείξω. Ευτυχώς ανάμεσα στα διαδοχικά βαψίματα υπάρχει η προετοιμασία του σαλονιού, του ταμπλό και των μηχανισμών των πορτών (πετούγιες και παράθυρα) που θα τροφοδοτήσουν ενδιάμεσα updates.
Υπάρχει κάτι τέλος για το οποίο θέλω από τώρα να ακούσω τη γνώμη σας – το χρώμα της καρότσας. Το κιτ προβλέπει διχρωμία μαύρο-μπλε. Υπάρχουν ωστόσο και άλλοι δυνατοί συνδυασμοί που μου φαίνονται ελκυστικοί όπως μαύρο-μπορντό (π.χ. με το TS-33 της Tamiya ή το 20 της Humbrol) και μαύρο-κίτρινο (π.χ. με το TS-16 της Tamiya ή το 69 της Humbrol) – οι πολύ παλιοί από σας ίσως θυμούνται το φιλμ «Η κίτρινη Ρολς Ρόυς» του 1964. Να λοιπόν οι τρεις εν λόγω παραλλαγές και περιμένω τις προτιμήσεις σας…
Η εβδομάδα που πέρασε ήταν όντως εβδομάδα των παθών, καθότι γέμισε με αλλεπάλληλα dry fit προσπαθώντας να φέρω στα ίσια τους τα κομμάτια της καρότσας. Χρειάστηκε μπόλικο τρίψιμο, λιμάρισμα, κόψιμο, μέχρι και λύγισμα του πλαστικού εν θερμώ (μετά από μπάνιο 30’’ σε βράζον νερό) και άλλες βίαιες παρεμβάσεις – αλλά αυτά είναι που λέγαμε τα καλά των παλιών Pocher…
Τέλος πάντων, ιδού μερικές φωτό από διάφορες φάσεις του ράβε-ξήλωνε:
Στο τέλος νομίζω ότι κατάφερα μια συνολικά ικανοποιητική εφαρμογή που θα χρειαστεί μόνο λίγες βελτιώσεις ακόμα πριν την τελική συναρμολόγηση. Οι επόμενες φωτό δείχνουν το σύνολο για πρώτη φορά με όλα τα εξωτερικά κομμάτια (άβαφτα):
Στη φάση αυτή το «θηρίο» έχει μήκος 68 εκ., πλάτος 25 εκ. και ύψος 23 εκ. και ζυγίζει 2,8 κιλά. Όταν με το καλό τελειώσει και μπουν το σαλόνι, η κουκούλα, το ταμπλό, τα φανάρια και διάφορα άλλα μεταλλικά λιλιά, υπολογίζω πως το σύνολο βαμμένο θα ζυγίζει κοντά στα 3,5 κιλά! Καταλαβαίνετε τη δυσκολία χειρισμού για τη συναρμολόγηση των βαμμένων κομματιών προκειμένου να μη γδαρθούν…
Από δω και μπρός αρχίζει μια ελάχιστα φωτογενής εργασία – το βάψιμο. Καθώς υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μη βιαστώ και να περιμένω υπομονετικά ένα τέλειο στέγνωμα ανάμεσα στις διάφορες φάσεις, φοβάμαι πως οι αναρτήσεις θα αραιώσουν σημαντικά μέχρι να έχω κάτι παρουσιάσιμο να σας δείξω. Ευτυχώς ανάμεσα στα διαδοχικά βαψίματα υπάρχει η προετοιμασία του σαλονιού, του ταμπλό και των μηχανισμών των πορτών (πετούγιες και παράθυρα) που θα τροφοδοτήσουν ενδιάμεσα updates.
Υπάρχει κάτι τέλος για το οποίο θέλω από τώρα να ακούσω τη γνώμη σας – το χρώμα της καρότσας. Το κιτ προβλέπει διχρωμία μαύρο-μπλε. Υπάρχουν ωστόσο και άλλοι δυνατοί συνδυασμοί που μου φαίνονται ελκυστικοί όπως μαύρο-μπορντό (π.χ. με το TS-33 της Tamiya ή το 20 της Humbrol) και μαύρο-κίτρινο (π.χ. με το TS-16 της Tamiya ή το 69 της Humbrol) – οι πολύ παλιοί από σας ίσως θυμούνται το φιλμ «Η κίτρινη Ρολς Ρόυς» του 1964. Να λοιπόν οι τρεις εν λόγω παραλλαγές και περιμένω τις προτιμήσεις σας…
(του Γιώργου), καθώς, ναι μεν και οι τρεις προς ψηφοφορία επιλογές είναι πολύ εντυπωσιακές και όμορφες, αλλά η μπεζ είναι πιο... φιλική στο μάτι, 
ακριβώς επειδή δεν είναι πολύ έντονη. Πάντως, όποια επιλογή και αν εφαρμόσεις, το αποτέλεσμα αναμένεται εντυπωσιακότατο!
και δεν θέλω να τα θαλασσώσω σ'αυτό το σημείο... (αν κι απ' ό,τι κατάλαβα κάποιοι απο σας θα ήθελαν να μην μπορώ να χρησιμοποιήσω το "καπάκι") 
