Ferrari 330 GTC 1/24 - 1966

Στο Σαλόνι της Γενεύης, το 1966 η Ferrari παρουσίασε ένα νέο gt μοντέλο, το οποίο τοποθετήθηκε ανάμεσα στην πιο σπορ 275GTB και την 2+2 330 GTE. Το νέο αυτό αυτοκίνητο δανειστικέ τον 4λιτρο κινητήρα του από την 330GTE και το σασί από τη σειρά 275. Στο αμάξωμα ο Pininfarina συνδύασε τις γραμμές τις 275 GTS με πινελιές από την 500 Superfast, αποδίδοντας στο κοινό της εποχής ένα από τα πιο όμορφα σχήματα που κάθισαν σε σασί της θρυλικής Ιταλικής εταιρίας.

Και πως έτσι γεννήθηκε η 330 GTC(oupe). Το αυτοκίνητο παράχθηκε σε 604 αντίτυπα (+ 100 σε έκδοση spider) μέχρι το 1968 που αντικαταστάθηκε από την παρόμοια 365 GTC (o κυβισμός του κινητήρα ανέβηκε στα 4,4lt) η οποία αποτέλεσε τον πρόδρομο της εκπληκτικής Daytona.


O 60 μοιρών V12, με τις 2 βαλβίδες ανα κύλινδρο και τα 3 40άρια Weber απέδιδε 300 άλογα στις 7000 στροφές, χαρίζοντας στο αυτοκίνητο καλές, για την εποχή, επιδόσεις (242km/h τελική και 7sec για το 0-100).
Για να πάρουμε μια ιδέα και κυρίως για να την ακούσουμε ...




Η διαχρονικότητα του σχήματος και το γεγονός ότι η 330 δεν είναι μια κραυγαλέα Ferrari, αλλά παραμένει όμορφη (αισθησιακή θα έλεγα καλύτερα), ποθητή, επιθετική δηλαδή κλασσική, ήταν ο λόγος που επιλέχτηκε να με εκπροσωπήσει στο συγκεκριμένο GB.
Κατασκευαστικά το μοντέλο αποτελεί μια πραγματική πρόκληση. Το αμάξωμα προέρχεται από την Airtrax (η οποία ανήκει σε έναν Φιλανδό ιδιώτη που ειδικεύεται στο "πλάσιμο" αμαξωμάτων ρητίνης) ενώ το σασί και τα μηχανικά μέρη από την 275GTB της Italeri (σε έκδοση revell για την περίσταση).


Η 275 GTB είναι ένα κλασσικό κιτ, το οποίο στις μέρες είναι δυσεύρετο και κα συνέπεια αρκετά ακριβό με καλή λεπτομέρεια για την εποχή που κυκλοφόρησε και τα γνωστά προβλήματα καλουπαρίσματος και εφαρμογής των κιτ της Italeri.


Η 330 της Airtrax, εκτός από το αρκετά σωστό αμάξωμα (το οποίο έχει κάποια χτυπήματα κυρίως στο κάτω μέρος), δίνει τα κομμάτια του εσωτερικού (πάτωμα, πίνακα, καθίσματα και τις επενδύσεις των θυρών), τους προφυλακτήρες, ένα σετ με PE και κάποια, μάλλον άχρηστα, διαφανή μέρη για τα φώτα. Κύρια έλλειψη του transkit, είναι παντελής απουσία παρμπρίζ (σε vac μορφή, όπως δίνονται σε όλα σχεδόν τα κιτ ρητίνης) πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να καλουπωθούν από το μηδέν, πράγμα το οποίο δεν θέλω, προς το παρόν, να το σκέφτομαι.




Το συγκεκριμένο μοντέλο αγοράστηκε από τον Απόστολο (αλήθεια που είναι αυτή η ψυχή, -Απόστολε ελπίζω να είσαι καλά), στην πρώτη συνάντηση γνωριμίας με τα παιδιά που αποτέλεσαν τον πυρήνα για να δημιουργηθεί το SW, στην Αθήνα. Οπότε η κατασκευή είναι αφιερωμένη στο φιλικό και συναδελφικό κλίμα που είχαμε σε εκείνη τη συνάντηση, το οποίο εύχομαι να έχουμε εσαεί.
Κι επειδή το κιτ αυτό μου θυμίζει αυτήν την πρώτη συνάντηση γνωριμίας, από την οποία έχω μόνο ευχάριστες αναμνήσεις, θα προσπαθήσω να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό για ένα ανάλογο αποτέλεσμα.

Στα της κατασκευής τώρα, αυτή είναι η πρώτη μου προσπάθεια για κάτι ανάλογο (η διαδικασία είναι εντελώς διαφορετική από αυτή ενός curbside μοντέλου ρητίνης) , οπότε σίγουρα θα γίνουν λάθη αλλά ελπίζω να πάνε όλα καλά και να έχω ένα αποτέλεσμα στο τέλος. Αν όχι θα μαζέψουμε εμπειρίες για τα επόμενα.
Και για του λόγου του αληθές, ορίστε η πρώτη δοκιμή συναρμογής του αμαξώματος με το σασί της revell.
Από τα πρώτα στάδια, απαιτείται σίγουρα πολύ δουλειά.


Τέρμα τα πολλά λόγια όμως. Σας αφήνω προς το παρόν και θα επανέλθω με τις πρώτες δοκιμαστικές εφαρμογές. Καλό group build να έχουμε...
Να είστε όλοι καλά.
Με φιλικούς - συναδελφικούς χαιρετισμούς