|
|
Post by gtziaf on Apr 18, 2020 16:47:41 GMT 2
H Lotus 72 είναι το αρχέτυπο όλων των σύγχρονων μονοθέσιων, καθώς είναι το πρώτο μονοθέσιο της F1 με σφηνοειδές σχήμα και τα ψυγεία τοποθετημένα στα πλαϊνά του κόκπιτ. Σχεδιάστηκε από τον Maurice Phillipe για λογαριασμό της Lotus και ήταν ακόμη μια ρηξικέλευθή δημιουργία του δαιμόνιου Colin Chapman. Ο Σκωτσέζος θέλοντας τα μονοθεσία του να μην επιστρέφουν στα πιτ για να αλλάξουν λάστιχα, μετέφερε τα ψυγεία στα πλάγια από το ρύγχος και τοποθέτησε τα φρένα μέσα στο σώμα του ρύγχους. Έτσι η αεροδυναμική βελτιώθηκε, η φερόμενη μάζα των τροχών μειώθηκε και απλά χρειαζόταν μια πρωτοποριακή ανάρτηση για να μετουσιώσει την ιδέα στην πράξη. Και η 72, διάθετε μπάρες torsion εμπρός και πίσω, με αμορτισέρ λαδιού (χωρίς ελατήρια) που εμπόδιζαν την βύθιση ή το σήκωμα τη μύτης του μονοθεσίου το οποίο έμενε «planted» κατά τη φάση επιτάχυνσης ή φρεναρίσματος.  Με τις αεροτομές να βρίσκονται μόνο 2 χρόνια σε χρήση, η εξέλιξη τους ήταν ραγδαία και η 72 διέθετε την πιο εξελιγμένη πίσω πτέρυγα του grid, με τρία στοιχεία. Εμπρός δανειζόταν τα πτερύγια απ΄ την προκάτοχο της, τα οποία άλλαζαν σχήμα, ανάλογα με τις απαιτήσεις της πίστας. Από τη ’49 προερχόταν ο θρυλικός Cosworth DFV με 420 άλογα αλλά και το άσπρο – κόκκινο – χρυσό λίβερι, στα χρώματα της Gold Leaf Cigarette.  Έκανε το ντεμπούτο της στο Ισπανικό GP, τον Απρίλιο του 1970 και γρήγορα εξελίχτηκε στην έκδοση «C» που πλέον διέθετε το πρώτο airbox στην ιστορία της F1. Με αυτή ο πρώτος οδηγός της ομάδας, ο αυστριακός Jochen Rindt πέτυχε ένα σερί 4 συνεχόμενων νικών, σε Ολλανδία, Γαλλία, Αγγλία και Γερμανία) πριν χάσει τη ζωή του, στη Monza. H 5η νίκη της C, στο Glen, από τον Emerson Fittipaldi έδωσε τα πρωταθλήματα στον αδικοχαμένο Rindt και τη Lotus, παρά την αντεπίθεση της Ferrari και του Ickx, με την 312Β. Τελικά, οι 72, έμειναν στο προσκήνιο για 5 σεζόν!, πετυχαίνοντας 20 νίκες, 2 παγκόσμια οδηγών (‘70 – ‘72) και 3 κατασκευαστών (‘70, ‘72 και ‘73).  |
|
|
|
Post by gtziaf on Apr 18, 2020 16:51:02 GMT 2
Jochen Rindt – Ο νεκρός πρωταθλητήςO Jochen Rindt ανήκε στους κορυφαίους οδηγούς στην ιστορία της F1 με κύριο χαρακτηριστικό το εξαιρετικό κοντρόλ του αυτοκινήτου. Το υπερστροφικό του στυλ, το οποίο ακολούθησαν οι διάδοχοι του Πέτερσον και Βιλνέβ, ενθουσίαζε το κόσμο που συνέρρεε στις πίστες για να θαυμάσει τα κατορθώματα τους. Δυστυχώς όλοι χάθηκαν στις πίστες, χωρίς να γευτούν την χαρά να πανηγυρίσουν ένα τίτλο. Αλλά, ο Rindt έχει έναν στο όνομα του, αυτόν που του απονεμήθηκε μετά θάνατον… Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.  Γεννήθηκε στο Μάϊντζ της Γερμανίας στις 18 Απριλίου του 1942, Οι γονείς του σκοτώθηκαν σε βομβιστική επιδρομή στο Αμβούργο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο ίδιος ήταν ενός έτους κι έτσι μεγάλωσε με τους παππούδες του στο Γκρατς της Αυστρίας. Παρόλο που κατείχε Γερμανική Υπηκοότητα, αγωνίστηκε καθόλη τη διάρκεια της καριέρας του με Αυστριακή αγωνιστική άδεια. Tο 1960 αγόρασε το πρώτο του αυτοκίνητο, ένα παλιό Volkswagen Beetle, και το ενδιαφέρον του για τους αγώνες εκδηλώθηκε, όταν επισκέφθηκε το Nurburgring για να παρακολουθήσουν το Γερμανικό grand prix το 1961. Ήρωας του ήταν ο οδηγός της Scuderia, Wolfgang von Trips, ο οποίος σκοτώθηκε στο επόμενο GP εκείνης της σεζόν στη Monza. Το 1961 συμμετείχε στον πρώτο του αγώνα με ένα Abarth Simca 2000 αλλά η επιτυχία ήρθε όταν βρέθηκε σε μία αγωνιστική Alfa Romeo 1300 GT με την οποία πέτυχε 8 νίκες. Το 1963 αγωνίστηκε στη Formula Junior με μία Cooper T67, με την οποία κέρδισε μόλις στον 2ο αγώνα συμμετοχής του. Το 1964 αγωνίστηκε στην Formula 2, κατηγορία στην οποία έκανε εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία σημειώνοντας συνολικά 29 νίκες.  Το 1964 έκανε το ντεμπούτο του στην F1 στο grand prix της πατρίδας του. Η πρώτη του φουλ σεζόν ήρθε το 1965 οδηγώντας για την πάλαι ποτέ Πρωταθλήτρια (1959, 1960), αλλά μη ανταγωνιστική πλέον, Cooper και team-mate τον Bruce Mc Laren. Παράλληλα με την F1 το 1965 συμμετείχε στον 24ωρο αγώνα Le Mans, τον οποίο και κέρδισε για λογαριασμό της Ferrari, οδηγώντας την 250LM μαζί με τον Αμερικανό οδηγό Masten Gregory. Είναι η τελευταία νίκη, σε επίπεδο γενικής, της Scuderia στη λε Σάρθ και ήρθε μετά από εντυπωσιακή ανάκαμψη μέσα στη νύχτα, όπου οδηγώντας flat -out οι 2 πιλότοι έφεραν την LM από την 18ή στη 1η θέση, μέσα σε ελάχιστες ώρες.  Το 1966 παρέμεινε στην Cooper που με τους V12 της Μαζεράτι έμοιαζε αρκετά ανταγωνιστική. Στο Spa, ο Rindt πέτυχε το πρώτο podium της καριέρας του, κάτω από πολύ δύσκολες καιρικές συνθήκες και τελικά τερμάτισε στην 3η θέση των οδηγών με 22 βαθμούς. Το 1967 ήταν η τελευταία σεζόν του Rindt με την Cooper. Ο Αυστριακός είχε 8 εγκαταλείψεις αυτή τη χρονιά, όλες από μηχανικά προβλήματα και μόλις 2 τερματισμούς στην 4η θέση. Η Τ86 του ’67 έμελλε να είναι το τελευταίο μονοθέσιο που κατασκεύασε η Βρετανική ομάδα, που έφερε επανάσταση στο άθλημα όταν πρωτοπαρουσίασε μονοθέσια με κινητήρες στο πίσω μέρος.  Για την σεζόν του 1968, ο Rindt είχε αποδέχθηκε την πρόταση της Brabham με το σκεπτικό ότι ήταν η Πρωταθλήτρια ομάδα την τελευταία διετία. Ωστόσο ταλαιπωρήθηκε πολύ από προβλήματα αξιοπιστίας, καθώς κατάφερε να τερματίσει μόνο σε 2 αγώνες, μετρώντας 10 εγκαταλείψεις. Η μεγάλη στιγμή της σεζόν για τον Rindt ήρθε στο Γαλλικό GP στη Rouen πέτυχε την 1η pole position της καριέρας του.
|
|
|
|
Post by gtziaf on Apr 18, 2020 17:01:01 GMT 2
Ο γάμος με την Lotus και η πρώτη νίκηΤο 1969 ο Rindt αποχώρησε από την Brabham και υπέγραψε συμβόλαιο με την Lotus του Colin Chapman. Εκεί θα πλαισίωνε τον περσινό πρωταθλητή, Graham Hill. Ο Rindt δεν ένιωθε πολύ σίγουρος γι’ αυτή του την κίνηση, κυρίως λόγω της ευθραυστότητας των μονοθεσίων της Lotus. Μάλιστα αυτό σε συνδυασμό με τα μηχανικά προβλήματα τους, ήταν ο λόγος της μόνιμης του διαμάχης με τον Chapman. Μάλιστα αυτή κορυφώθηκε, όταν ο Rindt έκανε δημόσια κρητική στη Lotus, μετά το ατύχημα στο Ισπανικό gp, όπου η τεράστια πίσω αεροτομή κατέρρευσε και η πρόσκρουση παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή. Λίγο πριν στον αγώνα είχε διαλυθεί και η πτέρυγα του Hill, ο οποίος είχε ένα εξίσου σφοδρό ατύχημα. Το ισπανικό GP ήταν το τελευταίο με τις πολύ ψηλά τοποθετημένες πτέρυγες. Στο Ιταλικό GP ο Rindt βρισκόταν στην pole και η Monza δεν απογοήτευσε τους χιλιάδες θεατές, καθώς προσέφερε εξαιρετικό θέαμα. Stewart και Rindt εναλλάσσονταν στην 1η θέση εκμεταλλευόμενοι το slipstreaming για 68 ολόκληρους γύρους. Στον τελευταίο γύρο ο Rindt πέρασε στην 1η θέση μόνο για να τον περάσει ξανά ο Σκωτσέζος. Ήταν ο πιο κοντινός τερματισμός τεσσάρων μονοθεσίων της ιστορίας καθώς τους: Stewart-Rindt-Beltoise και McLaren χώριζαν 0,19sec. Μάλιστα η διαφορά των δύο πρώτων ήταν 0,08sec!  Στις Η.Π.Α. ,πραγματοποιήθηκε ο πρωτελευταίος αγώνας της σεζόν και ο Jochen βρισκόταν για 5η φορά στην pole. Αλλά αυτή τη φορά τίποτα δεν του στάθηκε εμπόδιο για να φτάσει στην 1η νίκη της καριέρας του. Το '70 ήταν η χρονιά τουΣτους πρώτους αγώνες του 1970, η Lotus αγωνίστηκε με τις παλιές 49C, ώσπου να λυθούν τα προβλήματα νεότητας, της 72. Με αυτή ο Αυστριακός πέτυχε την πρώτη του νίκη στη σεζόν, στο πριγκιπάτο, εκκινώντας απ΄ την 8η θέση του grid. Στη συνέχεια επί Ολλανδικού εδάφους στο Zandvoort ξεκίνησε το σερί του Rindt και ακολούθησαν οι νίκες σε Γαλλία, Αγγλία και Γερμανία. Ο αγώνας διεξήχθη στο Hockenheim και ήταν η τελευταία από τις 6 νίκες του μεγάλου οδηγού.  Ο επόμενος αγώνας ήταν το “εντός έδρας” Αυστριακό GP που εγκαινίασε την ολοκαίνουρια πίστα του Osterreichring, με τον πρωτοπόρο της βαθμολογίας (διαφορά 20 βαθμών) να βρίσκεται στην pole. Αλλά ο DFV δεν άντεξε (η Cosworth αδυνατούσε να προμηθεύσει επαρκή ανταλλακτικά στις 8 ομάδες που χρησιμοποιούσαν τους κινητήρες της), προς απογοήτευσή των Αυστριακών θεατών. Monza 1970Στα δοκιμαστικά βλέποντας τις Ferrari να είναι σχεδόν 16 km/h ταχύτερες, ο Rindt συμφωνεί με τον Chapman να τρέξουν χωρίς αεροτομή για να μειώσουν το drag και σε συνδυασμό με μακρύτερες σχέσεις κιβωτίου να μπορέσουν να αυξήσουν την τελική ταχύτητα.  Στα δοκιμαστικά του Σαββάτου, η Lotus πλέον ξεπερνούσαν τα 320 χλμ. Ο Denny Hulme με τη McLaren ανέφερε ότι είδε την Lotus να παρεκκλίνει δεξιά-αριστερά-δεξιά, μετά το έντονο φρενάρισμα και μετά απότομα κατευθύνθηκε προς τις μπαριέρες της διάσημης παρατεταμένης δεξιάς Parabolica.  Η σύγκρουση ήταν σφοδρή και ο Rindt έχασε τη ζωή του σχεδόν στο ίδιο σημείο της Monza με το προσωπικό του ίνδαλμα, τον κόμη Wolfgang von Τrips. Ήταν 28 ετών. Λίγα χρόνια αργότερα, πάλι με Lotus, ένας ακόμη πιλότος της ίδιας πάστας «πρωταθλητών», ο Ronnie Peterson, θα έχανε τη ζωή του, στα κράσπεδα της Ιταλικής πίστας. Ο Jochen άφησε πίσω του την σύζυγο του Nina και την δίχρονη κόρη του Natasha. Το τρόπαιο του Πρωταθλητή παρέλαβε η σύζυγος του, από τον πολύ καλό του φίλο Jackie Stewart, στις 18 Νοεμβρίου 1970 σε μία τελετή στο Παρίσι. Ο Rindt στην αγωνιστική του πορεία στην Formula 1, υπήρξε όχι μόνο φίλος αλλά και σύμμαχος του Stewart, στην προσπάθεια του τελευταίου για βελτίωση της ασφάλειας των αγώνων.  Το πρωτάθλημα, είναι ίσως ήταν η δικαίωση για ανθρώπους σαν τον Rindt, που έχασαν την ζωή τους, νωρίς, κάνοντας αυτό που αγαπούσαν. Αλλά, είμαι σίγουρος, ότι η ιστορία θα του έδινε τη θέση της στο πάνθεο των αγώνων, ακόμα και χωρίς αυτό. Πηγές: autoblog, wikipedia, statsf1, 4τροχοί, grandprixhistory.org, 4drivers.gr Τέλος, όπως και για το Peterson, υπάρχει τραγούδι, αφιερωμένο στον πρωταθλητή (Der Champion).
|
|
|
|
Post by gtziaf on Apr 18, 2020 17:19:27 GMT 2
To κιτ της EbbroΗ 72C ήταν η πρώτη κυκλοφορία της Ebbro, με την οποία η γιαπωνέζικη εταιρεία συστήθηκε στον κόσμο του πλαστικομοντελισμού.  Ανοίγοντας το κουτί, το περιεχόμενο θυμίζει Tamiya, τόσο στα χρώματα όσο και στη διάταξη, των πλαισίων. Σε σχέση με τα Tamiya, ο DFV είναι αναβαθμισμένος και το κυρίως τμήμα του, είναι καλουπωμένο σε ένα κομμάτι. Τα λάστιχα έχουν προ-τυπωμένα τα λογότυπα, ενώ περίεργη μοιάζει (στόχος νομίζω ήταν να αναπαρασταθεί το πραγματικό μονοθέσιο, όσο το δυνατόν πιστότερα) η επιλογή που δίνει το αλεξινέμιο ενωμένο με το αμάξωμα, πράγμα που απαιτεί προσεκτικό μασκάρισμα, κατά το βάψιμο. Μια πιο προσεκτική ματιά, αποκαλύπτει πως κάποια κομμάτια είναι λίγο χοντροκομμένα (κρεμαγιέρες, αντι ρολ άξονες, στηρίγματα πτέρυγας κλπ), αλλά αυτά είναι κοινώς τόπος για τα πλαστικά κιτ. Η καρτέλα των χαλκομανιών είναι τεράστια, αλλά δεν περιέχει τα λογότυπα της καπνοβιομηχανίας, οπότε πρέπει να αγοραστούν επιπλέον. Στα καλούδια πρόσθεσα το σετ της Studio27 (λίγα πράγματα), air funnels και ένα vacformed αλεξιμένιο. Τα τελευταία είναι της AcuStion και μου τα έκανε δώρο ο Αμάραντος, τον οποίο ευχαριστώ.         Μετά την 79, όπου έγινε το σχετικό αφιέρωμα στον Ρόνι Πέτερσον, το κιτ της Ebbro μας δίνει την ευκαιρία να πούμε άλλη μια ιστορία. Αυτή του πρώτου «σύγχρονου» αυτοκινήτου στην Ιστορία της F1, που έκανε ντεμπούτο σαν σήμερα, 50 χρόνια πριν. Αλλά και αυτή του αδικοχαμένου, μη εστεμμένου πρωταθλητή, του μοναδικού Jochen Rindt. Καλή Ανάσταση και Χρόνια Πολλά
|
|
|
|
Post by Φάνης on Apr 18, 2020 17:49:45 GMT 2
Καλή αρχή Γιώργο, ναι το 1ο κιτ της Ebbro! Ήταν αυτό που έπαιζε να ξεκινήσω στο #StayAtHome GB, αλλά δεν είχα tobacco decals και το άφησα για αργότερα, οπότε ευκαιρία να πάρουμε ιδέες από την κατασκευή σου!  Καλή Ανάσταση.  |
|
|
|
Post by mikys2019 on Apr 18, 2020 18:38:08 GMT 2
Φανταστικη εισαγωγη .....μπραβο με καθηλωσε κ την διαβασα ολη κ στο τελος αλλος ενας ασημος ηρωας (δυστυχως ποτε δεν τον ειχα ακουσει )που χωρις αυτον πολλα δεν θα υπηρχαν .
περιμενω να δω την συνεχεια ..Καλο Πασχα
ΓΙΩΡΓΟ ειναι παλιο καλουπι τις tamiya ? αλλα για να λες το πρωτο μαλλον οχι ..
|
|
|
|
Post by gtziaf on Apr 20, 2020 8:56:21 GMT 2
Φάνη και Μιχάλη, ευχαριστώ. Φαίνεται ήσασταν οι μόνοι γενναίοι που διαβάσατε την μακροσκελή εισαγωγή.  Ελπίζω να άξιζε τον κόπο. Μιχάλη, όχι είναι δικό τους καλούπι. Η σύγκριση με την Tamiya, έγινε με βάση την πληροφορία ότι πρώην υπάλληλοί της πρώτης, δημιούργησαν την Ebbro. Τα κιτ τους έχουν μια συγγένεια στη φιλοσοφία, αλλά κατά τα αλλά απέχουν πολύ. Για παράδειγμα, το πλαστικό της 2ης είναι άθλιο. Καλημέρα και Χριστός Ανέστη. |
|
|
|
Post by konstantinf on Apr 20, 2020 9:12:37 GMT 2
Καλό ξεκίνημα Γιώργο! Και ναι, την εισαγωγή σου την διάβασα όλη, καθώς αναφέρεται σε εποχή που εγώ την έζησα και δη εκ του σύνεγγυς...
|
|
|
|
Post by mikys2019 on Apr 20, 2020 12:49:56 GMT 2
Ελπίζω να άξιζε τον κόπο.
Παρα αξιζε ...γιατι μαθαμε για ακομα εναν ηρωα οδηγο που εγω προσωπικα δεν τον ηξερα
|
|
|
|
Post by mikys2019 on Apr 20, 2020 12:53:18 GMT 2
Εγω αυτο που βλεπω τα κοκκινα δεντρα ειναι χοντροκομμενα τα γκρι κ ασημι ποιο ανθρωπινα .
|
|
|
|
Post by iliasbass on Apr 20, 2020 13:14:59 GMT 2
super η παρουσίαση όπως πάντα και η διαίρεση σε 3 σημεία δεν κουράζει τον αναγνώστη
|
|
|
|
Post by alex78 on Apr 20, 2020 16:07:35 GMT 2
Καλησπέρα Γιώργο, Χριστός Ανέστη! Άκρως επιμορφωτική και καθηλωτική παρουσίαση, σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα της εποχής με μοναδικό τρόπο και προδιαθέτει ανυποψίαστους και μή για το τι θα επακολουθήσει κατασκευαστικά!  Διακρίνω μια μεταστροφή στους ''Λωτούς'' τελευταία ή είναι ιδέα μου?  |
|
|
|
Post by gtziaf on Apr 20, 2020 16:32:58 GMT 2
Καλό ξεκίνημα Γιώργο! Και ναι, την εισαγωγή σου την διάβασα όλη, καθώς αναφέρεται σε εποχή που εγώ την έζησα και δη εκ του σύνεγγυς... Φάνηκε ποιοι είμαστε παλικάρια.. εποχής... Ευχαριστώ Κωνσταντίνε. Ελπίζω να άξιζε τον κόπο. Παρα αξιζε ...γιατι μαθαμε για ακομα εναν ηρωα οδηγο που εγω προσωπικα δεν τον ηξερα Πάντα είναι καλό να μαθαίνουμε, χωρίς βέβαια να σημαίνει όλα όσα γράφω είναι, πάντα 100% ακριβή. Προσπαθώ να τα διπλοτσεκάρω πάντως. Εγω αυτο που βλεπω τα κοκκινα δεντρα ειναι χοντροκομμενα τα γκρι κ ασημι ποιο ανθρωπινα . Ναι, είναι ένα πρόβλημα κιτ, σωστά το είδες. Ιδίως οι ενώσεις των κινούμενων τμημάτων της ανάρτησης (κι όχι μόνο), οπότε μεγάλος όγκος δουλειάς θα χρειαστεί για να αντικατασταθούν. Δεν το έχω ξανακάνει αλλά σε τόσο εκτεταμένο βαθμό, αλλά εδώ θα είμαστε να το προσπαθήσουμε. |
|
|
|
Post by gtziaf on Apr 20, 2020 16:37:30 GMT 2
super η παρουσίαση όπως πάντα και η διαίρεση σε 3 σημεία δεν κουράζει τον αναγνώστη Ευχαριστώ, Ηλία. Αυτή τη φορά έβαλα και παραπάνω φωτογραφίες. Δεν ξέρω να βοηθάν τελικά ή όχι. Καλησπέρα Γιώργο, Χριστός Ανέστη! Άκρως επιμορφωτική και καθηλωτική παρουσίαση, σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα της εποχής με μοναδικό τρόπο και προδιαθέτει ανυποψίαστους και μή για το τι θα επακολουθήσει κατασκευαστικά! Διακρίνω μια μεταστροφή στους ''Λωτούς'' τελευταία ή είναι ιδέα μου? Να είσαι καλά, Άλεξη. Αγαπάμε Λότους και υπήρχε μια θέση στη βιτρίνα διπλά στην 79.  Τα μονοθέσια που προσωπικά ξεχωρίζω λόγω αισθητικής, τεχνολογίας ή του πιλότου τους, είναι αυτά που θέλω να βάλω στη βιτρίνα μου. Ανεξαρτήτως αν είναι γκαραζίστι ή σκουντερία.  Χρίστος Ανέστη και Χρόνια πολλά... |
|
|
|
Post by gtziaf on Apr 22, 2020 13:30:23 GMT 2
Με τη 250 του SAH να είναι ήδη στη βιτρίνα (φωτογράφηση μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες) και τη Beta να είναι στο βαφείο, υπάρχει χρόνος να μπει η 72 κανονικά στο πάγκο. Έτσι ξεκίνησαν οι εργασίες στα κομμάτια του αμαξώματος.  Ξεκίνησα με τη μύτη όπου λέπτυνα τις εισαγωγές αέρα των φρένων και αφαίρεσα το μικρό φλαπ από τη μύτη (θα μπει φωτοχαραγμένο στο τέλος).  Στη συνέχεια χάραξα 2 panel lines στο κεντρικό τμήμα του αμαξώματος. Επίσης, με μια βελόνα προσαρμοσμένη στον X-Acto, έγινε εμβάθυνση των γραμμώσεων στο πλάι του αμαξώματος (σχεδόν δεν υπήρχαν) και ανοίχτηκαν τρύπες για ρίβετς.    Στη συνέχεια ασχολήθηκα περαιτέρω με τη μύτη. Αρχικά, άνοιξα τρύπες στα σημεία που "δένει" με το αμάξωμα για να βάλω ρίβετς συγκράτησης στο τέλος, ακολουθώντας τη φιλοσοφία των περισσότερων multimedia kit. Η σύνδεση της μύτης με το αμάξωμα δεν μου καθόταν καλά στο μάτι, οπότε ανέτρεξα σε σχετικό φωτογραφικό υλικό για τον εντοπισμό του προβλήματος. Έτσι διαπίστωσα, ότι η μύτη είναι πιο στενή από ότι πρέπει, οπότε με διαδοχικά layer φύλλο πλαστικού, την φάρδυνα στα επίμαχα σημεία. Στο τέλος τα έτριψα για να έρθουν "πρόσωπο" και να αποχτήσουν το σχήμα που ήθελα. Εδώ πρέπει να πω ότι ενώ ήμουν προετοιμασμένο για κάποια προβλήματα του κιτ, έχοντας "διαβάσει" αρκετά WIP, κυρίως στο F1m, δεν γνώριζα τη συγκεκριμένη αστοχία. Στο τέλος έβαλα και τις μικρές εμπρός αεροτομές φροντίζοντας να παραμείνει εμφανής η ένωση και να μην "ενσωματωθούν" στη μύτη, αφού στο πραγματικό είναι ξεχωριστά τμήματα που αφαιρούνται.      Αυτά, κάναμε μια αρχή. Καλή συνέχεια σε όλους |
|
|
|
Post by alex78 on Apr 22, 2020 13:54:55 GMT 2
Γιώργο βλέπω έπιασες δουλειά με το καλημέρα. Όταν έλεγες για άθλιο πλαστικό κάτι παραπάνω ήξερες. Εδώ βέβαια μιλάμε και για ανύπαρκτη λεπτομέρεια σε εμφανή σημεία κιόλας. Αλλά όπως είπαμε, πρόκειται για την 1η τους κυκλοφορία, οπότε κάποια πράγματα ίσως και να δικαιολογούνται.... Καλή συνέχεια! |
|
Ελπίζω να άξιζε τον κόπο.
Τα μονοθέσια που προσωπικά ξεχωρίζω λόγω αισθητικής, τεχνολογίας ή του πιλότου τους, είναι αυτά που θέλω να βάλω στη βιτρίνα μου. Ανεξαρτήτως αν είναι γκαραζίστι ή σκουντερία. 