|
|
Post by gtziaf on Dec 10, 2011 14:06:25 GMT 2
Θα αρχίσω το νέο μου πολύ-Θέμα με ένα κλασσικό κλισέ «Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι»» μιας και είναι αφιερωμένο στον πιο γρήγορο πιλότο που είδε πότε ο κόσμος της F1, στον μεγάλο, αξέχαστο και αδικοχαμένο Gilles Villeneuve.  Είναι πολύ δύσκολο και ίσως μάταιο να εξιστόρησης τα κατορθώματα του μικροκαμωμένου Γαλλοκαναδού σε λίγες γραμμές. Από πού να ξεκινήσεις? Από το ανώτερο Car Control ως το χαρακτήρα μικρού παιδιού, ο Βιλνέβ ήταν μοναδικός σε ότι έκανε ή σε ότι οδηγούσε… Ο Βιλνέβ πέτυχε μόλις 6 νίκες στην σύντομη καριέρα του στην Φόρμουλα 1, αλλά οι μνήμες που άφησε ως παρακαταθήκη στους οπαδούς του σπορ και το αγνό του πάθος για την ταχύτητα, ου εξασφάλισε μια αιώνια θέση στις καρδιές των απανταχού αυτοκινητόφιλων. Έτσι, για τον οδηγό της Ferrari έχουν γραφτεί πάρα πολλά άρθρα και αφιερώματα και υπάρχουν εκατοντάδες ιστοσελίδες, φωτογραφίες και βίντεο στο διαδίκτυο… Οι 4Τροχοι στο επιθανάτιο αφιέρωμα τους έγραφαν… Σάββατο 8 Μαίου, ώρα 1.51.Χρονομετρημένες δοκιμές για το Bελγικό Γκραν Πρι, στο Ζολντερ. Ο Ζιλ Βιλνέβ έβγαλε τη Φερράρι στην πίστα, με σκοπό να βελτιώσει λίγο ακόμα τον χρόνο του. Ο κινητήρας του κατακόκκινου αυτοκινήτου "γέμιζε" υπέροχα. Πέρασε οριακά τις στροφές της λίμνης, ξεχύθηκε στην ευθεία, τιθάσεψε τα 600 άλογα της Φερράρι στο σικέιν και μετά επιτάχυνε και πάλι για
να φτάσει με τελική στη στροφή Τερλάμεν Μποτ.
Μπροστά του ήταν η Μάρτς του Γιόχεν Μάς που πήγαινε σιγά. Ο Βιλνέβ δεν έκοψε σχεδόν καθόλου, για να μην χάσει τον χρονομετρημένο γύρο. Οι μπροστινοί τροχοί της Φερράρι ακούμπησαν με του πίσω της Μάρτς και το ιταλικό αυτοκίνητο τινάχτηκε ψηλά αρχίζοντας έναν ανατριχιαστικό χορό. Το σώμα του Ζιλ πετάχτηκε από το κοκπιτ και έπεσε στα προστατευτικά φράγματα. 'Ηταν κλινικά νεκρός. Ξεψύχησε το ίδιο βράδυ στις 9.12.....
Γεννημένος στις 20 Ιανουαρίου του 1950 στο Σαμπλί του γαλλόφωνου Καναδά ο Ζιλ είχε πολλές διακρίσεις σε μικρούς αγώνες της πατρίδας του και το 1976 ανακηρύχτηκε πρωταθλητής στη φόρμουλα Ατλάντικ.
Τον Ιούλιο του 1977 έκανε το ντεμπούτο του στη φόρμουλα ένα, οδηγώντας μια Μακλάρεν Μ23 στο Βρετανικό Γραν Πρι στο Σιλβερστόουν. Η μεγάλη ευκαιρία ήρθε στο καναδικό της ίδιας χρονιάς όταν ο Λάουντα εγκατέλειψε την Φερράρι. Ο γέρο Έντζο διάλεξε αυτόν τον άπειρο νεαρό να κάνει το Νο 2 στον Κάρλος Ρόιτμαν.
Πολλοί είπαν τότε πως ο Ζιλ δεν ήταν κατάλληλος για να αναπληρώσει τη κενή θέση του Λάουντα. Κι όταν ο Ζιλ έπεσε στις εξέδρες σκοτώνοντας έναν θεατή κι έναν κριτή, οι περισσότεροι είπαν πως σίγουρα ο Βιλνέβ δεν έκανε για την Φερράρι. Ο Ένζο όμως επέμενε. Κι ο Ζιλ σύντομα μέσα στο 78 απόδειξε πως άξιζε την εμπιστοσύνη του γέρου. Οδήγησε τον συναγωνισμό στο Λόνγκ Μπιτς και στη Μόνζα και νίκησε στο Καναδά! Ο πρωθυπουργός της χώρας Πιερ Τριντό ,φίλος των αγώνων, πανηγύρισε μαζί με τον Βιλνέβ κι ολόκληρο τον Καναδά την πρώτη νίκη Καναδού σε Γκράν Πρι. Τριάμισι χρόνια αργότερα ο ίδιος ο Τριντό θα έδινε διαταγή να μεταφερθεί η σωρός του Ζιλ με στρατιωτικό αεροπλάνο πίσω στον Καναδά, σε ένδειξη φόρου τιμής....
Το 1979 ο Τζόντι Σέκτερ, αντικατέστησε τον Ρόιτμαν. Ήταν όμορφη χρονιά για τις Φερράρι. Εμφανίστηκε η 312Τ4 κι ο Ζιλ νίκησε στις δύο πρώτες εμφανίσεις του αυτοκινήτου. 'Έδειχνε μοναδική ωριμότητα κι όλα έδειχναν ότι θα έπαιρνε το πρωτάθλημα. Τελικά ο Σέκτερ αποδείχθηκε πιο γρήγορος ή απλά πιο τυχερός και πήρε αυτός τον τίτλο παρά την τρίτη νίκη του Καναδού στο Γουότκιν Γλέν.
Όταν το 80 η Τ5 βρισκόταν σαφώς πίσω από τον ανταγωνισμό ο Ζιλ σε αντίθεση με τον Σέκτερ προσπάθησε και έδωσε στο αυτοκίνητο τις λιγοστές διακρίσεις του.
Κι ύστερα το 81 ήρθε η 126 με τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα. Το αυτοκίνητο ήταν δύσκολο στην οδήγηση. Το σασί μάλλον ξεπερασμένο και χρειαζόταν εξαιρετικές ικανότητες από μέρος του οδηγού για να κρατηθεί στον δρόμο. Γι αυτό ο Ζιλ πoυ οδηγούσε στο όριο, η έννοια κούρσα τακτικής δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο του, είχε μια σειρά από θεαματικά ατυχήματα. Κατάφερε όμως να τιθασέψει το αυτοκίνητο και να νικήσει σε Μονακό και Ισπανία.
Είχε πια συνδέσει το όνομα του με την Φερράρι. Απέδειξε πως ήταν φοβερά γρήγορος, μαχητής και το μεγαλύτερο φυσικό ταλέντο στους αγώνες. Οδηγούσε στο στιλ των Μος και Κλάρκ, των Ριντ και Πέτερσον κι έδινε στην Φόρμουλα Ένα, ένα μεγάλο μέρος από την χαμένη της ομορφιά. Λέγανε γι' αυτόν ότι θα έπαιρνε κάποιο πρωτάθλημα, ίσως και πολλά. Κι ο γέρο Ένζο ένιωθε περήφανος για τον οδηγό του... Μια πλήρης ιστοσελίδα – αφιέρωμα στον Ζιλ είναι η www.ventisetterosso.it/ Επίσης σας προτείνω να διαβάσετε την Βιογραφία του, από τον Gerald Donaldson. Πραγματικά αξίζει καθώς η περιγραφή ξεφεύγει από την απλή αναφορά σε αγωνιστικά γεγονότα, αλλά προσεγγίζει τον τρόπο σκέψης του Βιλνεβ… Ως μεγάλος θαυμαστής του, αποφάσισα να ξεκινήσω το παρόν project το οποίο με την ολοκλήρωση του, φιλοδοξεί να περιέχει όλα τα αυτοκίνητα και μονοθέσια σε κλίμακα 1/24 και 1/20 αντίστοιχα που οδήγησε ο μεγάλος Βιλνεβ… Προφανώς δεν υπόσχομαι ότι θα κατασκευαστούν όλα τα μοντέλα με χρονολογική σειρά (για κάποια μοντέλα αναμένεται η κυκλοφορία τους ή η επανακυκλοφορία τους :wink:), πόσο μάλλον να κατασκευαστούν «μονορούφι» καθώς στο ενδιάμεσο θα ασχοληθώ και με άλλα project. Για την διευκόλυνση σας/μου στη πρώτη σελίδα θα προσθέτω link, με το που ξεκάνει το κάθε διαφορετικό νέο μοντέλο…  scalewheels-gr.com/index.cgi?action=display&board=wip1&thread=273&page=1 scalewheels-gr.com/index.cgi?action=display&board=wip1&thread=273&page=2ΥΓ. Το Θέμα είναι αφιερωμένο σε όλους στους ομοιοπαθείς Με φιλικούς-συναδελφικούς χαιρετισμούς… |
|
|
|
Post by gtziaf on Dec 10, 2011 14:11:49 GMT 2
Το αφιέρωμα ξεκινάει με την ΒΜW 320i Gr5 της Tamiya στην 1/24, με την οποία ο Gilles έτρεξε μαζί με τον Eddie Cheever στον 6ώρο αγώνα του Mosport στον Καναδά. Ο αγώνας προσμετρούσε στο Endurance World Championship. Το αποτέλεσμα για τους δύο πιλότους ήταν η τρίτη θέση γενικής και η πρώτη στην κατηγορία τους (Ο Villeneuve οδηγούσε για πρώτη φορά το συγκεκριμένο αυτοκίνητο!), έχοντας ξεκινήσει από την 11η θέση της εκκίνησης. ![]() Το κιτ ανήκει στην παλιά σειρά της Tamiya, έχει ημερομηνία κατασκευής 1977 πάνω στα καλούπια, θέση για μπαταρίες, τρύπα στο σασί για διακόπτη on-off και διαθέτει υποτυπώδη ανάρτηση και καθόλου δισκόφρενα... Η εφαρμογή του είναι πάρα πολύ καλή και αν εξαιρέσης τις ελλείψεις σε λεπτομέρεια και τα σημάδια στο καλούπι λόγω ηλικίας, αποτελεί ένα κιτ που προσφέρεται για μια ευχάριστη και ξεκούραστη κατασκευή. Βέβαια τα πράγματα αλλάζουν αν κάποιος αποφασίσει να προβεί στις πολλές βελτιώσεις που απαιτούνται. Αποφασίζοντας ότι ο στόχος μου δεν είναι η δημιουργία ενός υπερλεπτομερούς αντιγράφου της πραγματικής, αλλά μιας αναπαράστασης του αυτοκινήτου που οδήγησε ο Βιλνεβ, θα είμαι φειδωλός στην προσθήκη λεπτομέρειας και άρα σύντομος (ελπίζω)… Το πραγματικό αυτοκίνητο και το κιτ της Tamiya… ![]() Μετά το άνοιγμα του κουτιού… ![]() ![]() ![]() H απογοήτευση του κιτ είναι οι ζάντες… ![]() ![]() Τα πρωτότυπα σήματα του κιτ, αφορούν το αυτοκίνητο Νο.15 του Hans J. Stuck και για το λόγo αυτό προμηθεύτηκα τα αντίστοιχα του Studio27, για το αυτοκίνητο με το Νο.23 που αποτελεί το παρόν θέμα… ![]() ![]() Οι κλασσικές οδηγίες της Tamiya, για να πάρετε μια ιδέα των απαιτήσεων της κατασκευής… ![]() ![]() ![]() ![]() Ελπίζω να σας άρεσε η ιδέα μου και να απολαύσετε την κατασκευή. Σχόλια και ιδέες είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτα… Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και την τιμή που μου κάνετε να παρακολουθείτε τις μοντελιστικές μου αναζητήσεις… Με φιλικούς-συναδελφικούς χαιρετισμούς… |
|
|
|
Post by gtziaf on Dec 10, 2011 14:13:31 GMT 2
Για να μην με κατηγορήσετε ότι κωλυσιεργώ και ότι είμαι αναποτελεσματικός, είπα να πιάσω τους κόφτες μου και τα ντουκόχαρτα μου και να ξεκινήσω, επιτέλους το κιτ… Όπως σας είχα πει έχει στα καλούπια του την ημερομηνία γέννησης μου :mrgreen:, με συνέπεια την ύπαρξη σημαδιών από τα καλούπια (ναι αυτά τα γνωστά αντιαισθητικά στρόγγυλα σημάδια), σχεδόν σε όλα τα κομμάτια του. Η αλήθεια είναι ότι αυτό μου έκοψε λίγο την όρεξη, μιας και είμαι ακόμα επηρεασμένος από το flash του κιτ της 625 F1. Αλλά όπως ξέρετε είμαι γενναίο παιδί, οπότε είπα να συνεχίσω τη μάχη με τις δυνάμεις του Άξονα… Έχοντας κατά νου, ακόμη τις μάχες με τους Ιταλούς της Revival, ξεκίνησα την επίθεση στην Γερμανο-Ιαπωνική συμμαχία, τρίβοντας το αμάξωμα και αφαιρώντας τον ανάγλυφο υαλοκαθαριστήρα… ![]() ![]() ![]() ![]() Στην συνέχεια αμφιταλαντεύτηκα (για περίπου 3 δευτερόλεπτα), σχετικά με το αν θα άνοιγα ή όχι τις γρίλιες εξαερισμού στο καπό. Τελικά έπιασα τον κόφτη μου (για την ακρίβεια το design knife της Tamiya) και ξεκίνησα προσεκτικά το άνοιγμα των 36 οπών για τις γρίλιες. Στα μισά βέβαια «κλάταρα» και τα παράτησα για την επόμενη… Εδώ πρέπει να πω ότι έκανα ένα τραγικό λάθος, καθώς έπρεπε να μασκάρω τις επιφάνειες του καπό, για να αποφύγω τις σφαλτσοχαρακιές στο πλαστικό… Την επόμενη φορά… ![]() ![]() ![]() Τέλος το αμάξωμα πλύθηκε και περάστηκε με Tamiya Grey Primer σε Sprαy. Είπα να τα δοκιμάσω μια τα χρησιμοποιείτε πολύ… Αλήθεια μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, με μόνη ένσταση ότι ολόκληρη η μποτίλια, ίσα που έφτασε για το αμάξωμα ενός κιτ στην 1/24. ![]() ![]() ![]() Όπως βλέπετε δεν έκανα και πάρα πολλά, αλλά ελπίζω να επιταχύνω τις διαδικασίες. Ελπίζω να σας άρεσε, η μέχρι τώρα πρόοδος. Σχόλια και ιδέες είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτα… Με φιλικούς-συναδελφικούς χαιρετισμούς… |
|
|
|
Post by gtziaf on Dec 10, 2011 14:15:14 GMT 2
Φίλοι μου καλησπέρα… Καταρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω για τις συμβουλές σας και την εν γένει υποστήριξη σας. Σας παρουσιάζω λοιπόν, ένα μικρό update, στην πρόοδο της κατασκευής… Όπως έχω ξανα αναφέρει, το σασί του κιτ είναι σχεδιασμένο για να δέχεται μπαταρίες και διακόπτες, μια και το μοντελάκι, στην πρώτη του ζωή, ήταν ηλεκτροκίνητο παιχνίδι… Η λύση που δίνει η Tamiya, για να καλυφτεί η κύρια τρύπα του πατώματος, είναι ένας γελοίος διακόπτης :mrgreen:, που πετάχτηκε στο κάλαθο των αχρήστων και επιστρατευτήκαν φύλα πλαστικού και οι ανάλογοι στόκοι… ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Παράλληλα ξεκίνησα να στοκάρω (θα ακολουθήσει το ανάλογο τρίψιμο – γιατί Θέε μου? :twisted:) τα διάφορα τμήματα του κιτ, ώστε να εξαφανιστούν τα σημάδια από το καλούπι. Για τα μικρότερα από αυτά χρησιμοποίησα το Mr. Surface (απλώθηκε με ένα συρματάκι). ![]() Στη συνέχεια ασχολήθηκα με το κάθισμα. Μετά το τρίψιμο, αποφάσισα να αναπαραστήσω τη σουέτ υφή του, με λίγο διαφορετικό τρόπο από ότι είχα κάνει στη Jaguar. Εκεί είχα απλώσει άσπρη κόλα και είχα πασπαλίσει με τα microballons. Αυτή τη φορά έβαψα (με πινελάκι) μάυρο (No85 coal blacl της Humbrol) το κάθισμα και πριν αυτό στεγνώσει πασπάλισα τα microballons. Μετά από 2 λεπτά αφαίρεσα το περισσευούμενο υλικό (απλά αναποδογυρίζοντας το)… ![]() ![]() Δεν θα σας το κρύψω, αλλά το αποτέλεσμα μου άρεσε αρκετά ::glossa::, και το θεωρώ πολύ ρεαλιστικότερο, από αυτό στη Jag… Τώρα είμαι σε δίλλημα, αν θα πρέπει να το ψεκάσω με μαύρο ή να το αφήσω έτσι. Τι προτείνετε? Περιμένοντας (να είναι καλά τα Ελληνικά βραδυδρομεία) τις ζάντες του Est (σε ευχαριστώ πολύ φίλε), είπα να ασχοληθώ με αυτές του κιτ, βάφοντας (ουσιαστικά έκανα weathering) με μαύρο το εσωτερικό τους (εκεί που έπρεπε να είχε τρύπες…) Πιθανότητα δεν θα χρησιμοποιηθούν, αλλά είπα να τις θέσω στην κρίση σας. ![]() ![]() Ελπίζω να σας άρεσε, η μέχρι τώρα πρόοδος. Σχόλια και ιδέες, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτα… Με φιλικούς-συναδελφικούς χαιρετισμούς… |
|
|
|
Post by gtziaf on Dec 10, 2011 14:17:51 GMT 2
Φίλοι μου καλησπέρα και πάλι με ένα ακόμη μικρό update στην αργή, μέχρι στιγμής, πρόοδο της κατασκευής. Η καθυστέρηση οφείλεται στην μελέτη των φωτογραφιών, που μου προμηθεύσατε, και η συσχέτιση τους με τα αντίστοιχα μέρη του κιτ. Δυστυχώς οι ελλείψεις του κιτ τελικά είναι πάρα πολλές. Ενδεικτικά αναφέρω την απουσία παρελκομένων στο κινητήρα, απουσία διαχωριστικού καμπίνας-κινητήρα, κενό στο χώρο αριστερά-δεξιά-πίσω-μπροστά στο χώρο του κινητήρα, απουσία πεντάλ, πυροσβεστήρα, ρολμπαρ και φυσικά δισκοφρένων και πίσω ανάρτησης. Αυτά τα λίγα… ::angel_evil:: Έτσι αποφάσισα να καλύψω κάποιες από αυτές τις απουσίες, με την βελτίωση του ρολμπαρ. Το μαύρο τμήμα είναι του κιτ και το άσπρο από ένα παλιό wrc (Toyota ή Lancia)… ![]() ![]() ![]() ![]() Υποτίθεται ότι το είχα μετρήσει και μου έβγαινε οκ… Αλλά η τελική δοκιμή ανέδειξε το σφάλμα… Οπότε το ξύρισα λίγο… Με την προσθήκη του πίνακα οργάνων, δεν θα φαίνεται η ατασθαλία. ![]() ![]() ![]() Είπα να ξεκινήσω την βελτίωση του κινητήρα, με τον ιμάντα. Ο ίδιος ο ιμάντας θα αναπαρασταθεί με ταινία. ![]() ![]() ![]() Τέλος για σήμερα, με την κλασσική, για όσους παρακολουθούν τις κατασκευές μου (σας θαυμάζω για την υπομονή σας), τεχνική βελτίωσης της ανάρτησης. Η διαφορά είναι ότι ανοίχτηκαν τρύπες για την εφαρμογή των κομματιών. Τίποτα δεν έχει κολληθεί (δουλειά που θα γίνει κατά την συναρμολόγηση της ανάρτησης) ακόμη, και απαιτείται καθάρισμα και τρίψιμο των κομματιών που πρόσθεσα, για να δείξουν ρεαλιστικά. ![]() ![]() ![]() Ελπίζω να σας άρεσε, η μέχρι τώρα πρόοδος. Σχόλια και ιδέες, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτα… Με φιλικούς-συναδελφικούς χαιρετισμούς… |
|
|
|
Post by gtziaf on Dec 10, 2011 14:19:48 GMT 2
Φίλοι μου, σας χαιρετώ και πάλι… Η εβδομάδα ξεκίνησε πολύ δημιουργικά με το βάψιμο των κύριων κομματιών του κιτ. Όλα τα κομμάτια αφού καθαρίστηκαν από τα σημάδια των καλουπιών, ασταρώθηκαν με grey primer και βάφτηκαν κάποια με μαύρο satin και mat (από Lifecolor – άντε να τελειώσουν να μην τα ξαναχρησιμοποιήσω) και ασημί - burnt metal (με τα καταπληκτικά alclad)… ![]() ![]() ![]() Κάποιες ατέλειες διορθώθηκαν και το σασί ξαναβάφτηκε. Σε αυτό το σημείο κολλήθηκε η εμπρός ανάρτηση, και βάφτηκαν, με πινελάκι οι λεπτομέρειες του σασί. ![]() ![]() Εξαιτίας των ελλείψεων του κιτ, αναγκάστηκα να μακελέψω το μοντέλο δότη μου (μια lancia stratοs stradale), με πεντάλ, δισκόφρενα κλπ. Επίσης με microballons περάστηκε (ίδια τεχνική με το κάθισμα) το τιμόνι. ![]() ![]() Εδώ θέλω να θερμoευχαριστήσω τον φίλο Est.1976 (σού είμαι υπόχρεος φίλε), που με προμήθευσε με νέες ζάντες για το κιτ. Αυτές βάφτηκαν με alclad dural aluminium. Παραθέτω και μια σύγκριση με τις original του μοντέλου. ![]() ![]() Τη Δευτέρα έφτασε το πακέτο με το σπρέυ (TS-12 orange) οπότε βιάστηκα (δυστυχώς) να ψεκάσω το μοντέλο. Το σπρέυ βουτήχτηκε σε ζεστό νερό και περάστηκε ένα χέρι mist coat και δύο χέρια wet coat. To αποτέλεσμα, από άποψη καλυπτικότητας είναι ικανοποιητικό αλλά η βιασύνη μου να ψεκάσω τα δύο χέρια wet coats οδήγησαν στην εμφάνιση έντονου orange peel (όνομα και πράγμα!). ![]() ![]() ![]() ![]() Βασικά έπρεπε να ρωτήσω πρώτα, μια και ήταν η πρώτη φορά χρήσης των χρωμάτων σε σπρέυ. ::eusa_wall:: Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα… Το μόνο κάλο ήταν :idea:, ότι ψέκασα την οροφή της, γνωστής, sratos για δοκιμή (δύο χέρια). Οπότε έκανα μια σύντομη δοκιμή sanding (4000, 6000 έως 8000) και εφαρμογή compound στη συνέχεια. Η δουλειά σε γενικές γραμμές έγινε, αλλά το χρώμα ξέβαψε στις ακμές. Στο αμάξωμα της ΒΜW θα πρέπει να είμαι πολύ πιο προσεκτικός και να εφαρμόσω την ελάχιστη δυνατή πίεση κατά το sanding. ![]() Σχόλια, συμβουλές και ιδέες, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτα… Με φιλικούς-συναδελφικούς χαιρετισμούς… |
|
|
|
Post by gtziaf on Dec 10, 2011 14:21:46 GMT 2
Σας χαιρετώ και πάλι με το τελευταίο update μέχρι τις γιορτές, μια αυτή τη χρονική περίοδο θα απομακρυνθώ από το πάγκο εργασίας μου… Αφού, το χρώμα στέγνωσε 2-3 μέρες, ξεκίνησα το τρίψιμο με micromesh 4000, 6000 και 8000 και γυάλισμα με Τamiya compound. ![]() ![]() ![]() Δοκίμασα μία φώτο σε διαφορετικό background γιατί όντως βγαίνει πολύ κοκκινουλί… ![]() Στο ενδιάμεσο έβαλα κανά δύο καλωδιάκια στο μοτέρ και έκανα και ένα wash… ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Ελπίζω να σας άρεσε, η μέχρι τώρα πρόοδος. Σχόλια, συμβουλές και ιδέες, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτα… Καλή μεγάλη εβδομάδα σε όλους και καλές γιορτές με υγεία και οικογενειακή ευτυχία… |
|
|
|
Post by gtziaf on Dec 10, 2011 14:30:27 GMT 2
Αφού σουβλίσαμε τα αρνιά , καταβροχθίσαμε τα κοκορέτσια, ανάψαμε την λαμπάδα μας και επισκεφτήκαμε την πεθερά μας :twisted:, είναι ώρα να ασχοληθούμε με κάνα μοντέλο. (Για όσους ανησυχούσαν σας διαβεβαιώνω ότι δεν κάθισα, τελειως, με σταυρωμένα τα χέρια και ξεκίνησα, κάποια βράδια των διακοπών, με το επόμενο project) Το ξέρω ότι η πολυλογία μου και το άκαιρο χιούμορ μου, σας έλειψε :mrgreen:, οπότε επιστρέφω με ένα από τα τελευταία updates για την ΒΜW. Ξεκίνησα με τις ζώνες ασφαλείας, από ένα παλιό σετ της fujimi και υλικό από λευκοπλάστ. ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Συνέχισα με κάποιες βελτιώσεις στο εσωτερικό με την προσθήκη καλωδίωσης, των πεντάλ (από το κιτ της stratos) και ενός κουτιού ηλεκτρονικών (πίσω από τη βάση του κιβωτίου) από το κουτί με τα spares. Μένει ο πυροσβεστήρας (περιμένω την Αμερικανική βοήθεια από τoν Est1976 τον οποίο και ευχαριστώ ξανά). ![]() ![]() Η συνέχεια αφορά την μετατροπή των νέων ζαντών από αρσενικές σε θηλυκές, η ενσωμάτωση δισκοφρένων (πάντα από το κιτ της stratos) και το βάψιμο των ελαστικών. ![]() ![]() ![]() ![]() Στη συνέχεια έκανα την προσευχή μου και κόλλησα τους νέους τροχούς (αυτούς που μου δώρισε ο Est από kit group C της Tamiya) στο αμάξωμα, Ευτυχώς το εργαλείο δεν χρειάζεται καλίμπρα και πατάει και στα τέσσερα λάστιχα του. Θα μπορούσε να μειώσω, λίγο, το ύψος της ανάρτησης αλλά μπορώ να ζήσω με αυτό… ![]() ![]() Σχόλια, συμβουλές και ιδέες, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτα… Με φιλικούς-συναδελφικούς χαιρετισμούς… |
|
|
|
Post by gtziaf on Dec 10, 2011 14:32:16 GMT 2
Επιστρέφω με το τελευταίο update για την ΒΜW, ασχολούμενος με τα επιμέρους κομμάτια του κιτ και τις βασικές κολλήσεις. ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Στη συνέχεια είπα να επιβεβαιώσω την ψυχολογική μου κατάσταση :mrgreen: και ασχολήθηκα με ένα PE υαλοκαθαριστήρα και την καθιερωμένη μου χαριτωμενιά, που αυτή τη φορά αναπαριστά ένα σετ ακουστικά. ![]() ![]() ![]() ![]() Επίσης ψέκασα ακόμη ένα χέρι από το «περτικαλί» ::glossa::. Επειδή η χρονική διαφορά μεταξύ των δύο χεριών ήταν μεγάλη, είχα έντονο orange peel, οπότε απαιτούνταν αρκετό τρίψιμο. Για να αποφύγω τα ατυχήματα με τις ουκ ο λίγες ακμές της μπέμπας, τις κάλυψα με χαρτοταινία, ενώ το τρίψιμο έγινε κάτω από τρεχούμενο νερό. ![]() ![]() ![]() Ακολούθως κολλήθηκαν τα αυτοκόλλητα της Studio27 (καλή κολλητική ικανότητα αλλά πολύ χοντρά). Περάστηκαν 3 χέρια ακρυλικό βερνίκι, τρίφτηκαν και γυαλίστηκαν με τα compounds. Δυστυχώς έφαγα κανα δυο σήματα (π.χ. το R από το Goodyear), αλλά θα αντικατασταθούν. Φυσικά και απαιτούντα κάποιες μικροδιορθώσεις στο φινίρισμα και ένα τελικό γυάλισμα αλλά το άφησα για αργότερα. ![]() ![]() ![]() ![]() Προς το παρόν κόλλησα το αμάξωμα στο σασί και πέρασα ένα wash τις γραμμώσεις. ![]() Ουσιαστικά η κατασκευή φτάνει, επιτέλους, στο τέλος της, οπότε την επόμενη φορά, εκτός εξαιρετικού απροόπτου θα το δείτε ολοκληρωμένο… Σχόλια, συμβουλές και ιδέες, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτα… Με φιλικούς-συναδελφικούς χαιρετισμούς… |
|
|
|
Post by gtziaf on Dec 10, 2011 14:34:02 GMT 2
|
|
|
|
Post by gtziaf on Dec 10, 2011 14:38:25 GMT 2
Σαν σήμερα, 28 χρόνια πριν ο Gilles Villeneuve έχανε τη ζωή του μετά το τραγικό ατύχημα στο Zolder. Η μέρα αυτή, που έχει σημαδέψει τη ζωή του γράφοντος έμελε να αποτελέσει το «τέλος της αρχής» του αφιερώματος μου, στον μεγάλο γαλλοκαναδό πιλότο. Η ΒΜW με την οποία ο Gilles έτρεξε και διακρίθηκε στο Mosport του Καναδά το 1977, ολοκληρώθηκε χθες βράδυ (η φωτογράφηση έγινε χθες το μεσημέρι αλλά βλέποντας τις φώτο βρήκα κάνα δυο σημεία που έχρηζαν επέμβασης και δεν είχα προσέξει πριν) και σας την παρουσιάζω. Ελπίζω να σας αρέσει… ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Φυσικά το αφιέρωμα δεν τελειώνει εδώ. Θα συνεχιστεί, μετά από ένα μικρό διάλλειμα όπου θα ασχοληθώ με κάτι λίγο πιο καλλίγραμμο από την 320i και ήδη βρίσκεται στο πάγκο μου. Επίσης επειδή δεν έχω αποφασίσει, ακόμη, πιο θα είναι το επόμενο μοντέλο του αφιερώματος μου, οπότε θα ήθελα τη γνώμη σας και προτάσεις. ΥΓ. Δείχνοντας στην αρραβωνιαστικιά την τελειωμένη BMW, άρχισε να ξεροβήχει και να μου τα μασάει. Όταν την προέτρεψα να μου πει την γνώμη της (η δεσποινίς είναι πολύ αυστηρός κριτής των μοντέλων μου), μου λέει «Εσύ καλό το έφτιαξες, αλλά αυτό, το καημένο, το αυτοκίνητο… είναι πάρα πολύ άσχημο, ‘καγκούρικο’ θα έλεγα»!!! Τι να τις πεις μετά… Σας ευχαριστώ πραγματικά για την συμπαράσταση σας και τα καλά σας λόγια, για το χρόνο σας καταναλώσατε στην αναζήτηση φωτογραφικού υλικού (φίλε overlord είμαι υπόχρεος), για την προμήθεια κομματιών για το κιτ (φίλε Est1976 δεν ξέρω πώς να σε ευχαριστήσω) και για την υπομονή σας να παρακολουθείτε τις μοντελιστικές μου αναζητήσεις. Με φιλικούς-συναδελφικούς χαιρετισμούς… -Salut Gilles!!!! |
|
|
|
Post by gtziaf on Dec 10, 2011 14:40:08 GMT 2
Αγαπητοί συμφορουμίτες, αυτή είναι η συνέχεια του Tribute μου, στον μεγάλο και αδικοχαμένο Gilles Villeneuve. To ξέρω ότι το καθυστέρησα, αλλά ελπίζω, η αναμονή να αξίζει τον κόπο. Η συνέχεια αφορά την πανέμορφη Lancia Beta Montecarlo, που ήταν και η δική σας επιλογή. Λίγη Ιστορία... Το 1979 ο Gilles Villeneuve και ο Walter Röhrl με συνοδηγό τον Christian Geistdörfer συμμετείχαν στο Giro d'Italia. Ένα αγώνα μήκους πάνω από 3000 χλμ, που λάμβανε χώρα σε δημόσιους δρόμους και 7 πίστες της Ιταλίας. Το όπλο των Villeneuve – Röhrl ήταν η κοντή εκδοχή της Lancia Beta Montecarlo ομολογκαρισμένη στο Gr.5, προετοιμασμένη από την Lancia Corse, στα χρώματα της Alitalia με το Νο 576 στις πόρτες της. Η συμμετοχή τερμάτισε πρώτη τον αγώνα, αλλά αποκλείστηκε από τα αποτελέσματα, γιατί χρησιμοποιήθηκε αυτοκινητόδρομος κατά τη μια εκδοχή ή για τεχνικές παραβάσεις της ομάδας κατά την άλλη. Ορίστε και μερικές φώτο με το θέμα της δεύτερης κατασκευής του αφιερώματος : ![]() ![]() ![]() Και για να πάρετε μια ιδέα από την ατμόσφαιρα της εποχής : www.youtube.com/watch?v=I6wiHZJIW0E&feature=relatedwww.youtube.com/watch?v=N2ZG6VhX8hY&feature=relatedΑκολουθεί η ανάλυση των κιτ… |
|
|
|
Post by gtziaf on Dec 11, 2011 19:07:45 GMT 2
Όπως, ίσως θα θυμάστε, δεν είχα στο στοκ μου κάποιο κιτ της Beta και έψαχνα είτε το κιτ της Esci είτε αυτό της Hiro (σε λογική τιμή). Και όταν λέω λογική τιμή, αναφέρομαι σε κάτι καλύτερο από τα 240 € που το έδινε το bestbalsakits ή τα 160 από Hiroboy, συν τα μεταφορικά. Τελικά στο τέλος του καλοκαιριού βρήκα μια «προσφορά» από τα Stradasports για 140 $ και Free μεταφορικά. Όποτε το χτύπησα άμεσα και αποφάσισα να επενδύσω πάνω της! Το κιτ του MFH έρχεται σε πρωτότυπη συσκευασία, που σίγουρα δεν θυμίζει κιτ. Το μοντέλο ανήκει στη φθηνή σειρά της Hiro, χωρίς κινητήρα και αποτελείτε από ρητινένια, μεταλλικά και PE κομμάτια. Το καλουπάρισμα του αμαξώματος είναι, σχεδόν, άψογο, ενώ τα μεταλλικά κομμάτια είναι σχετικά καθαρά. Η λεπτομέρεια, αν και ακριβής, όμως είναι λίγο απλοποιημένη, αν ξεπεράσει κάποιος ότι δεν δίνεται κινητήρας. Κάποιες ενστάσεις μου, για τις επιλογές της Hiro θα τις αναλύσω αργότερα. Τέλος τα σήματα δείχνουν τέλεια και οι οδηγίες, δεν δείχνουν αλλά είναι ανακριβείς. Τα περιεχόμενα του : ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
|
|
|
Post by gtziaf on Dec 11, 2011 19:11:11 GMT 2
Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό δεν «μοντελίζω» καθόλου και τείνω να χαρακτηριστώ επίτιμος μοντελιστής… Μια η βιασύνη να τελειώσω την 599 πριν την έκθεση της Καβάλας και μια κάποια τρεξίματα, έριξαν την μοντελο-όρεξη! με συνέπεια ο πάγκος εργασίας να έχει μοναξιές… Αλλά, σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο μετά την ολοκλήρωση της BMW, επιστρέφω με τις πρώτες, έστω και μικρής σημασίας, εργασίες πάνω στην Beta… Το δεύτερο μέρος του Tribute ξεκίνησε, με τη μελέτη των λίγων φωτογραφιών, που έχω για το συγκεκριμένο αυτοκίνητο. Αυτό, δυστυχώς διαφέρει σε αρκετά σημεία, από την πιο πολυφωτογραφημένη μακριά έκδοση του αυτοκινήτου. Η έρευνα αυτή αποσαφήνισε μια ασάφεια των οδηγιών της Hiro, ως προς τη θέση των ασφαλειών του καπό. Η θέση αυτή σημαδεύτηκε με ένα μολύβι και ανοίχτηκε με τρυπανάκι των 0,4mm. ![]() ![]() Το μπέρδεμα μου σε αυτή τη φάση αφορούσε, ότι από τις φώτο φαινόταν κάτι σαν ασφάλειες στη μπροστινή πλευρά του καπό. Αυτό επιδεινώθηκε από την ασάφεια των οδηγιών αλλά και από τη λάθος θέση των ασφαλειών (στο μπροστά μέρος του καπό) στο έτοιμο μοντέλο επίδειξης της Hiro. Τελικά διαπίστωσα ότι στο εμπρός μέρος, αυτά τα κάτι σαν ασφάλειες, είναι η υποδοχή για τα έξτρα φωτά του αυτοκινήτου (δεν είναι αναδιπλούμενα), κάτι το οποίο η Hiro αποκρύπτει εντέχνως :wink:. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη πως θα τα φτιάξω, για αυτό δεν πείραξα τίποτα ακόμη στο συγκεκριμένο σημείο. ![]() ![]() Το κιτ δεν δίνει καμιά τρύπα ανοικτή :evil:, οπότε το άνοιγμα τους συνεχίστηκε με αυτές για τον υαλοκαθαριστήρα, την ασφάλεια, τους καθρέπτες. Στο εμπρός μέρος ανοιχτήκαν τρύπες για τα φλας και τις δοκίδες συγκράτησης του σπόιλερ, ενώ στο πίσω μέρος ανοίχτηκαν αυτές για τα φώτα. Τέλος στην οροφή τρύπησα τα σημεία που πιάνουν οι μηχανισμοί ανοίγματος του πίσω καπό. ![]() ![]() ![]() Οι επόμενες εργασίες στο αμάξωμα, αφορούν την επαναχάραξη των γραμμώσεων (τις βάθυνα γιατί είναι πολύ ρηχές) και το τρίψιμο του. Για τα δύσκολα σημεία επιστρατεύτηκε ένα μανταλάκι! ![]() ![]() Μετά τις παραπάνω διαδικασίες το αμάξωμα είναι έτοιμο για πλύσιμο και αστάρωμα. ![]() Nα είστε όλοι καλά… Με φιλικούς-συναδελφικούς χαιρετισμούς… |
|
|
|
Post by gtziaf on Dec 11, 2011 19:13:13 GMT 2
Η Βετούλα προχωράει αργά, αλλά προχωράει… Μετά το αμάξωμα λοιπόν, ασχολήθηκα με το σασί. Αφαιρέθηκαν τα περισσεύματα της ρητίνης και ανοίχτηκαν οι τρύπες για τους άξονες. Επειδή δεν διαθέτω παχύμετρο, ακολουθήθηκε η επιστημονική διαδικασία της μετρήσεως δια της σύγκρισης… Αφού, επιλέχτηκε το κατάλληλο τρυπανάκι και μετά από πολλές μετρήσεις της συμμετρίας, οι θόλοι των τροχών τρυπήθηκαν. Προφανώς η διαδικασία είναι πολύ σημαντική, μιας και οποιαδήποτε απόκλιση, θα επιφέρει το λάθος «κάθισμα» του μοντέλου. Έτσι, αφού περάστηκαν οι άξονες, έγινε δοκιμή με ένα σετ προσωρινών τροχών. ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Στη συνέχεια, έγινε έλεγχος των φωτογραφιών αναφοράς (της μακριάς έκδοσης, γιατι της κοντής δεν έχω). Αποφασίστηκε λοιπόν, να ανοιχτούν τρύπες για τη δεσμίδα καλωδίων πίσω από τον πίνακα οργάνων και για τα χειριστήρια – διακόπτες δίπλα στο κάθισμα (πάνω στη κεντρική κονσόλα). ![]() ![]() ![]() Ο λόγος που καθυστέρησε η δημοσίευση του post, άφορα την χρήση των πρώτων PE κομματιών στο κιτ. Αυτά αφορούν τα πίσω φτερά του αμαξώματος, τα οποία έπρεπε να κολληθούν πριν το αστάρωμα. Στην αρχή κολλήθηκαν με απλή κυανοακρυλική, αλλά μετά από λίγο ξεκόλλησαν. Έτσι χρησιμοποιήθηκε εποξική κόλλα δυο συστατικών (της tamiya). Τώρα όλα δείχνουν καλύτερά και πιο στέρεα… ![]() ![]() Μελετώντας τα διάφορα τμήματα του κιτ, έχω αρχίσει να συσσωρεύω απορίες… Σας εκφράζω την πρώτη από αυτές… Τι είναι φίλοι μου αυτά τα ματζαφλέρια που μοιάζουν με δοχεία στο πίσω μέρος της κονσόλας? Παίζει τίποτα καλωδίωση που να ξεκινάει από αυτά και καταλήγει (πού  ). ![]() Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας. Nα είστε και να περνάτε, όλοι καλά… Με φιλικούς-συναδελφικούς χαιρετισμούς… |
|
|
|
Post by gtziaf on Dec 11, 2011 19:15:13 GMT 2
Ο ρυθμός της κατασκευής βελτιώθηκε, οπότε έχουμε νέο update, όχι εντελώς απροβλημάτιστο, αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η Beta αρχίζει να παίρνει μορφή… Με το γκρι αστάρι της Hycote, ψέκασα το πάτωμα και στη συνέχεια ψέκασα το black base της alclad, του οποίου η απόχρωση μου αρέσει πολύ, μιας και είναι κάτι ενδιάμεσο σε σατίν και ματ, και νομίζω αρκετά ρεαλιστική. ![]() ![]() ![]() ![]() Δυστυχώς επειδή το μαύρο της alclad είναι ουσιαστικά αστάρι, αντέδρασε με το αστάρι της hycote, με συνέπεια να ξεφλουδιστούν μαζί… Πιθανόν, ρόλο παίζει η ρητίνη του κιτ, αλλά το λάθος σημειώθηκε και δεν θα ξαναγίνει… Η επαναφορά δεν είναι 100%, αλλά τα σημεία που το νέο βάψιμο υστερεί, πιθανόν δεν θα φαίνονται. ![]() Στη συνέχεια ακολούθησε, επίπονο, μασκάρισμα και ψέκασμα με το αλουμίνιο της alcad. Το σύνολο θέλει ένα πλυσιματάκι και ένα γυάλισμα στο αλουμίνιο, για να δείχνει πολύ καλύτερα και να φύγουν τα σκουπιδάκια και οι σκόνες που διακρίνονται στις φώτο… ![]() ![]() Τα περισσότερα κομμάτια του κιτ είναι μεταλλικά. Οι ποιότητα τους είναι αρκετά καλή, αλλά θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερα, ιδίως αν συνυπολογίσουμε την τιμή του κιτ. Οι δύο πρώτες φώτο δημοσιεύονται για να πάρετε μια ιδέα από την ποιότητα του μετάλλου της Hiro. Έτσι, ξεκίνησε το καθάρισμα από τα μεγαλύτερα μεταλλικά κομμάτια. Η διαδικασία περιλαμβάνει τις μεταλλικές και πάνινες βούρτσες στον ταχυτροχό, ντουκόχαρτο 400 και 600 βαθμών και τέλος γυάλισμα με compound. To τελικό αποτέλεσμα φαίνεται στην τελευταία φώτο της σειράς. Η διαφορά, νομίζω, ότι είναι εμφανής. ![]() ![]() ![]() ![]() Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας. Nα είστε όλοι καλά… Με φιλικούς-συναδελφικούς χαιρετισμούς… |
|
).