Ferrari 250 GTO 4293GT & 3943GT – Fujimi 1/24
Dec 14, 2016 1:03:01 GMT 2
Post by gtziaf on Dec 14, 2016 1:03:01 GMT 2
Ο τίτλος, νομίζω, τα λέει όλα. Τι να πρώτο-γράψει κάνεις για την πιο επιθυμητή και ακριβή Ferrari όλων των εποχών; Από πού να αρχίσεις, τι να αναφέρεις και σε τι να επικεντρωθείς; Κι έτσι τα δάχτυλα μένουν ακίνητα πάνω από το πληκτρολόγιο, αλλά κάτι πρέπει να γράψουμε για να προλογίσουμε ένα ακόμη project (ήταν αδύνατο να αντισταθώ), που θα μας απασχολήσει τον φετινό χειμώνα.
Οπότε ας τα πάρουμε από την αρχή. Η GTO βασίστηκε στη 250 GT, που είχε τις βάσεις της, πίσω στο 1954, όταν και παρουσιάστηκε η 250 Europa, η οποία με τη σειρά της μετεξελίχτηκε στην πιο γνωστή και επιτυχημένη 250 GT SWB, την απευθείας πρόγονο της GTO.
Συνολικά κατασκευάστηκαν μόλις 39 250 GTO, μεταξύ 1962 και 1964. Τριάντα τρεις από αυτές είναι με το γνωστό αμάξωμα του Scaglietti (Series I) και τρεις με το πιο φαρδύ αμάξωμα του 1964 (Series II) των Mauro Forghieri και Mike Parkes. Στη λίστα συμπεριλαμβάνονται ακόμη τρεις, με μακριά ουρά, για το le Mans και την ονομασία 330 LMB. Βέβαια, για να ομολογκαριστει ένα GT για τους αγώνες, χρειαζόταν 100 αντίτυπα, αλλά ο Enzo διέδιδε ότι ήταν το ίδιο αυτοκίνητο με τις υπόλοιπες 250 GT και η ομοσπονδία του έκανε το χατίρι. Την ονόμασε λοιπόν "Gran Turismo Omologato", για να δέσει το πράγμα και τις ξαμόλησε στις πίστες για να σαρώσουν τα πάντα κερδίζοντας το παγκόσμιο πρωτάθλημα GT, για αυτοκίνητα άνω των 2 λίτρων, το 1962, ‘63 και ‘64!
Ο δημιουργός της είναι ο Giotto Bizzarrini, την εξέλιξη έκανε ο Forghieri (team manager της scuderia στη F1, στα 70-80ς) και τη σχεδίαση του πρωτοποριακού, για την εποχή, αλουμινένιου αμαξώματος, ο Scaglietti.
Αλλά, το βασικό πλεονέκτημα της GTO, ήταν, όπως σχεδόν σε κάθε Ferrari την εποχή που ο Enzo έκανε κουμάντο στην ομάδα, το κινητήριο σύνολο. Ο Tipo 168/62 3.0L V12 βασίζεται σε αυτόν της TestaRossa, με έξι 38DCN καρμπιρατέρ της Weber. Απέδιδε 300 άλογα, ικανά για εκπληκτικές επιδόσεις, αφού είχαν να κινήσουν τα, μόνο, 880Κg του αμαξώματος .
Οδηγικά, η GTO ήταν η επιτομή της αυτοκίνησης στα sixties. Ένα αυτοκίνητο που το οδηγάς ως την πίστα, αγωνίζεσαι με αυτό και επιστρέφεις στο τέλος σπίτι σου, οδηγώντας το. Εκπληκτική τόσο στον δρόμο όσο και την πίστα με φιλική οδική συμπεριφορά, ένα όπλο στα χέρια των διάσημων οδηγών της, που έλεγαν μόνο τα καλύτερα για τη δημιουργία του Γέρου.
Αεροδυναμικά, το πρωτότυπο υπέφερε από αστάθεια τις υψηλές ταχύτητες, οπότε προστέθηκε η χαρακτηριστική ουρά πάπιας στο πίσω μέρος. Στις πρώτες 18, το σπόιλερ αυτό ήταν αποσπώμενο ενώ ενσωματώθηκε στο αμάξωμα στις υπόλοιπες. Οι εισαγωγές αέρα τη μύτη, πάνω και κάτω, τα βράγχια καρχαρία (2 ή 3 ανάλογα με την περίσταση) στο πλάι και οι οβάλ εισαγωγές πίσω, συμπληρώνουν την εικόνα. Γενικά, κάθε GTO είναι διαφορετική από τις άλλες, οπότε η κατασκευή ενός πιστού αντιγράφου προϋποθέτει μελέτη τόσο με τον αριθμό παραγωγής της όσο και τον συγκεκριμένο αγώνα που αφορά η αναπαράσταση.
Οπότε για τη συγκεκριμένη κατασκευή επιλέχτηκε η GTO με αριθμό σειράς #4293GT, όπως αγωνίστηκε στις 24 ώρες του Le Mans, το 1963. Στο τιμόνι ήταν οι Jean Beurlys και Gérald Langlois van Ophem της Equipe Nationale Belge, ενώ ο αριθμός συμμετοχής ήταν το Νο24. Η συμμετοχή τερμάτισε 2η γενικής και πρώτη στην κατηγορία της.
Αλλά επειδή μια GTO δεν είναι ποτέ αρκετή (πιθανόν ούτε 2), η κατασκευή θα πλαισιωθεί από αυτή με αριθμό σειράς #3943GT. Συγκεκριμένα θα αναπαρασταθεί τα αυτοκίνητο των Pierre Noblet και Jean Guichet με το Νο46 στις πόρτες, που αγωνίστηκε στα 1000km του Nurburgring, το 1963. Το αυτοκίνητο επίσης τερμάτισε 2ο γενικής και πρώτο στην κατηγορία του, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η scuderia, τερμάτισε στις 8 πρώτες θέσεις του αγώνα.
Άφησα τελευταία την συζήτηση, σχετικά με το θέμα της αξίας των GTO σήμερα. Κάθε φορά που μια GTO δημοπρατείτε καταρρίπτεται και ένα νέο ρεκόρ τιμής, για να γεμίζουν οι στήλες σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, από το Top Gear έως τη super Κατερίνα… Η GTO στοίχιζε 24000$ όταν κυκλοφόρησε, πήγε στα 7 εκατομμύρια δολάρια το ‘80, 15 το ‘90, για να φτάσει τα περίπου 54 σήμερα. Φυσικά κανένα αυτοκίνητο δε μπορεί και δεν πρέπει να αξίζει τόσα χρήματα, όποιο και να είναι αυτό, κι ας λογίζεται ως έργο τέχνης. Ιδίως όταν υπάρχουν τόσοι συνάνθρωποι μας που υποφέρουν… Κι επειδή σήμερα όλο αυτό, απλά αποδεικνύει όλη την παθογένεια και υπερβολή του σημερινού ανθρώπου, η πραγματική εικόνα, για το τι πρεσβεύει μια GTO, φαίνεται μόνο στις ξεθωριασμένες φωτογραφίες, με νούμερα στις πόρτες και σακατεμένα φτερά, να «ζωγραφίζει» τις καμπές του Targa Florio, της Daytona και του Le Mans…
Καλημέρα σας
Οπότε ας τα πάρουμε από την αρχή. Η GTO βασίστηκε στη 250 GT, που είχε τις βάσεις της, πίσω στο 1954, όταν και παρουσιάστηκε η 250 Europa, η οποία με τη σειρά της μετεξελίχτηκε στην πιο γνωστή και επιτυχημένη 250 GT SWB, την απευθείας πρόγονο της GTO.
Συνολικά κατασκευάστηκαν μόλις 39 250 GTO, μεταξύ 1962 και 1964. Τριάντα τρεις από αυτές είναι με το γνωστό αμάξωμα του Scaglietti (Series I) και τρεις με το πιο φαρδύ αμάξωμα του 1964 (Series II) των Mauro Forghieri και Mike Parkes. Στη λίστα συμπεριλαμβάνονται ακόμη τρεις, με μακριά ουρά, για το le Mans και την ονομασία 330 LMB. Βέβαια, για να ομολογκαριστει ένα GT για τους αγώνες, χρειαζόταν 100 αντίτυπα, αλλά ο Enzo διέδιδε ότι ήταν το ίδιο αυτοκίνητο με τις υπόλοιπες 250 GT και η ομοσπονδία του έκανε το χατίρι. Την ονόμασε λοιπόν "Gran Turismo Omologato", για να δέσει το πράγμα και τις ξαμόλησε στις πίστες για να σαρώσουν τα πάντα κερδίζοντας το παγκόσμιο πρωτάθλημα GT, για αυτοκίνητα άνω των 2 λίτρων, το 1962, ‘63 και ‘64!
Ο δημιουργός της είναι ο Giotto Bizzarrini, την εξέλιξη έκανε ο Forghieri (team manager της scuderia στη F1, στα 70-80ς) και τη σχεδίαση του πρωτοποριακού, για την εποχή, αλουμινένιου αμαξώματος, ο Scaglietti.
Αλλά, το βασικό πλεονέκτημα της GTO, ήταν, όπως σχεδόν σε κάθε Ferrari την εποχή που ο Enzo έκανε κουμάντο στην ομάδα, το κινητήριο σύνολο. Ο Tipo 168/62 3.0L V12 βασίζεται σε αυτόν της TestaRossa, με έξι 38DCN καρμπιρατέρ της Weber. Απέδιδε 300 άλογα, ικανά για εκπληκτικές επιδόσεις, αφού είχαν να κινήσουν τα, μόνο, 880Κg του αμαξώματος .
Οδηγικά, η GTO ήταν η επιτομή της αυτοκίνησης στα sixties. Ένα αυτοκίνητο που το οδηγάς ως την πίστα, αγωνίζεσαι με αυτό και επιστρέφεις στο τέλος σπίτι σου, οδηγώντας το. Εκπληκτική τόσο στον δρόμο όσο και την πίστα με φιλική οδική συμπεριφορά, ένα όπλο στα χέρια των διάσημων οδηγών της, που έλεγαν μόνο τα καλύτερα για τη δημιουργία του Γέρου.
Αεροδυναμικά, το πρωτότυπο υπέφερε από αστάθεια τις υψηλές ταχύτητες, οπότε προστέθηκε η χαρακτηριστική ουρά πάπιας στο πίσω μέρος. Στις πρώτες 18, το σπόιλερ αυτό ήταν αποσπώμενο ενώ ενσωματώθηκε στο αμάξωμα στις υπόλοιπες. Οι εισαγωγές αέρα τη μύτη, πάνω και κάτω, τα βράγχια καρχαρία (2 ή 3 ανάλογα με την περίσταση) στο πλάι και οι οβάλ εισαγωγές πίσω, συμπληρώνουν την εικόνα. Γενικά, κάθε GTO είναι διαφορετική από τις άλλες, οπότε η κατασκευή ενός πιστού αντιγράφου προϋποθέτει μελέτη τόσο με τον αριθμό παραγωγής της όσο και τον συγκεκριμένο αγώνα που αφορά η αναπαράσταση.
Οπότε για τη συγκεκριμένη κατασκευή επιλέχτηκε η GTO με αριθμό σειράς #4293GT, όπως αγωνίστηκε στις 24 ώρες του Le Mans, το 1963. Στο τιμόνι ήταν οι Jean Beurlys και Gérald Langlois van Ophem της Equipe Nationale Belge, ενώ ο αριθμός συμμετοχής ήταν το Νο24. Η συμμετοχή τερμάτισε 2η γενικής και πρώτη στην κατηγορία της.
Αλλά επειδή μια GTO δεν είναι ποτέ αρκετή (πιθανόν ούτε 2), η κατασκευή θα πλαισιωθεί από αυτή με αριθμό σειράς #3943GT. Συγκεκριμένα θα αναπαρασταθεί τα αυτοκίνητο των Pierre Noblet και Jean Guichet με το Νο46 στις πόρτες, που αγωνίστηκε στα 1000km του Nurburgring, το 1963. Το αυτοκίνητο επίσης τερμάτισε 2ο γενικής και πρώτο στην κατηγορία του, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η scuderia, τερμάτισε στις 8 πρώτες θέσεις του αγώνα.
Άφησα τελευταία την συζήτηση, σχετικά με το θέμα της αξίας των GTO σήμερα. Κάθε φορά που μια GTO δημοπρατείτε καταρρίπτεται και ένα νέο ρεκόρ τιμής, για να γεμίζουν οι στήλες σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, από το Top Gear έως τη super Κατερίνα… Η GTO στοίχιζε 24000$ όταν κυκλοφόρησε, πήγε στα 7 εκατομμύρια δολάρια το ‘80, 15 το ‘90, για να φτάσει τα περίπου 54 σήμερα. Φυσικά κανένα αυτοκίνητο δε μπορεί και δεν πρέπει να αξίζει τόσα χρήματα, όποιο και να είναι αυτό, κι ας λογίζεται ως έργο τέχνης. Ιδίως όταν υπάρχουν τόσοι συνάνθρωποι μας που υποφέρουν… Κι επειδή σήμερα όλο αυτό, απλά αποδεικνύει όλη την παθογένεια και υπερβολή του σημερινού ανθρώπου, η πραγματική εικόνα, για το τι πρεσβεύει μια GTO, φαίνεται μόνο στις ξεθωριασμένες φωτογραφίες, με νούμερα στις πόρτες και σακατεμένα φτερά, να «ζωγραφίζει» τις καμπές του Targa Florio, της Daytona και του Le Mans…
Καλημέρα σας
? 
