Ducati 1299 Panigale S 1:4 by Pocher
Nov 3, 2016 12:26:14 GMT 2
Post by konstantinf on Nov 3, 2016 12:26:14 GMT 2
Η Ducati Superbike 1299 Panigale S, το τελευταίο μοντέλο της παραδοσιακής φίρμας, παρουσιάστηκε στην Έκθεση Mοτοσυκλετών του Μιλάνου το Νοέμβρη του 2014 και παράγεται κανονικά από το 2015 διαδεχόμενη την 1199. Το όνομα προέρχεται από την πόλη Borgo Panigale στην περιφέρεια της Bologna, όπου το 1935 μπήκε ο θεμέλιος λίθος του πρώτου εργοστασίου της Ducati.
Η ιστορία της εταιρίας αρχίζει ωστόσο 10 χρόνια νωρίτερα, όταν το 1926 ο Antonio Cavalieri Ducati και οι τρεις γιοί του, ο Adriano, ο Marcello, και ο Bruno ίδρυσαν στην Bologna την «Επιστημονική Εταιρία Ραδιοφωνικών Ευρεσιτεχνιών Ducati» (Società Scientifica Radio Brevetti Ducati) για την παραγωγή λυχνιών κενού, πυκνωτών και άλλων ραδιοφωνικών εξαρτημάτων. Ήδη το 1935, η δουλειές πήγαιναν τόσο καλά ώστε να χτιστεί το προαναφερθέν πρώτο εργοστάσιο που καταστράφηκε ωστόσο από βομβαρδισμό το 1944.
Τον Μάρτη του 1946, μετά τον πόλεμο, η εταιρία αρχίζει την παραγωγή του πρώτου μοτοποδήλατου, του Cucciolo (κουταβάκι, από τον χαρακτηριστικό ήχο της εξάτμισης) και τον Ιούλιο του 1949 την παραγωγή της πρώτης πραγματικά πλήρους μοτοσυκλέτας, της Ducati 60. Το 1953, η επιχείρηση διασπάται σε δύο χωριστές μονάδες, τη Ducati Meccanica SpA και τη Ducati Elettronica, αναγνωρίζοντας την απόκλιση μεταξύ των γραμμών παραγωγής μοτοσυκλετών και ηλεκτρονικών. Την δεκαετία του 60, η Ducati κερδίζει τη θέση της στην ιστορία των δίτροχων παράγοντας την γρηγορότερη 250άρα της εποχής, την Mach 1. Την δεκαετία του 70 η Ducati αρχίζει να παράγει δικύλινδρες μηχανές V μεγάλου κυβισμού και το 1973, παρουσιάζει τον κινητήρα με την πατενταρισμένη δεσμοδρομική βαλβίδα. Στο μεταξύ η ιδιοκτησία της Ducati περνούσε από διάφορα χέρια μέχρι που η AUDI AG, μέσω της θυγατρικής της στην Ιταλία, της Automobili Lamborghini S.p.A., αγόρασε τα 100% των μετοχών της Ducati Motor Holding S.p.A. στις 19 Ιουλίου 2012 για 747 εκατομμύρια Ευρώ.
Στο Superbike World Championship (SBK) η εταιρία έχει κερδίσει 14 παγκόσμια πρωταθλήματα οδηγών και 17 παγκόσμια πρωταθλήματα κατασκευαστών από το 1988 που ξεκίνησε η διοργάνωση. Τέλη του 2015, η Ducati είχε κερδίσει 318 αγώνες, περισσότερους από κάθε άλλη μάρκα.
Το συγκεκριμένο μοντέλο, η 1299 Panigale S, είναι αυτή τη στιγμή μια από τις ισχυρότερες (και ωραιότερες) μηχανές της αγοράς, με ένα σωρό τεχνολογικές καινοτομίες. Για όποιον ενδιαφέρεται, τα πλήρη τεχνικά χαρακτηριστικά βρίσκονται εδώ: www.ducati.com/bikes/superbike/1299_panigale_s/tech_spec.do . Ας πούμε μόνο, ότι ο σουπερκαρέ δικύλινδρος κινητήρας σε διάταξη L (ένας κύλινδρος κατακόρυφος και ένας οριζόντιος με γωνία 90°) βγάζει 205 ίππους και 145 Νm από 1285 cc. Οι διαστάσεις είναι 2070 mm μήκος, 745 mm πλάτος και 1105 mm ύψος, ενώ το βάρος με όλα τα εξαρτήματα και γεμάτο ρεζερβουάρ ξεπερνάει τα 190 κιλά.
Σχεδόν παράλληλα με το λανσάρισμα της μηχανής στην αγορά, η Pocher Hornby παρουσίασε το κιτ στην φανταστική κλίμακα 1/4 στην Έκθεση Παιγνιδιών (Spielwarenmesse) της Νυρεμβέργης τέλη Ιανουαρίου του 2015.
Αυτό καταδεικνύει ότι η Pocher συνεργάστηκε στενά με τη Ducati κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού της 1299, μιας και τα κομμάτια του κιτ παρουσιάζουν λεπτομέρειες που ανήκουν αποκλειστικά στην 1299 και όχι στην 1199 που ήταν διαθέσιμη πιο πριν. Τα πρώτα κιτ έγιναν ανάρπαστα και η πώληση διακόπηκε για ένα περίπου χρόνο, μέχρι να ξαναγεμίσει το στοκ. Η δεύτερη σειρά βγήκε στην αγορά φέτος το Σεπτέμβρη.
Το κιτ έρχεται σε μια τεράστια κούτα που περιέχει ένα χαρτονένιο κουτί με τα πλαστικά κομμάτια και ένα κουτί από φελιζόλ με τα μεταλλικά κομμάτια. Οι παρακάτω φωτογραφίες δείχνουν τις διάφορες φάσεις του ξεαμπαλαρίσματος (η φωτό με απλωμένα τα κομμάτια του κιτ είναι από το site της Pocher):
Στην ουσία η κατασκευή του μοντέλου συνίσταται σε «απλή» συναρμολόγηση. Ωστόσο η εμπειρία μου από προηγούμενες κατασκευές αυτού του είδους (Lamborghini Aventador, Ferrari Testarossa) λένε πως θα χρειαστεί αρκετή δουλειά μηχανουργείου για να εξαφανιστούν ανωμαλίες, αρμοί και κενά και να έρθουν διάφορα κομμάτια στα ίσα τους. Τουλάχιστον δεν χρειάζεται πολύ βάψιμο (πλην ίσως των γκρί πλαστικών του κινητήρα που έχουν μια περίεργη γυαλάδα). Θα δούμε… Οι οδηγίες είναι αρκετά λεπτομερείς αλλά χρειάζονται βαθιά μελέτη. Σας τις παραθέτω:
Με 1000+ κομμάτια, το κιτ μπορεί να δώσει αξιοπρεπέστατα αποτελέσματα και χωρίς βελτιωτικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι βελτιωτικά δεν υπάρχουν… Η γερμανική Autograph ετοιμάζει ένα transkit για τον κινητήρα, που όμως θα είναι διαθέσιμο μετά τον Μάρτη του 2017 και (αν κρίνω από τις τιμές των άλλων προϊόντων τους) θα κοστίζει περισσότερο από το κιτ της Pocher. Αγόρασα ωστόσο ένα πολύ πιο προσιτό σετάκι από τον Paul Koo στις ΗΠΑ που περιέχει κυρίως βίδες Allen και μπουλόνια με εξαγωνική κεφαλή και φλάντζα στη σωστή κλίμακα για αντικατάσταση των βιδών Phillips που δίνει το κιτ, επιπλέον χαλκομανίες και το απαραίτητο CD με οδηγίες για την αποφυγή κακοτοπιών κατά τη συναρμολόγηση, άπειρες φωτογραφίες reference και ιδέες για βελτιώσεις και προσθήκες from the scratch:
Παράλληλα με το CD θα βασιστώ και στις εμπειρίες που παραθέτει ο ScaleAutoWorks εδώ: www.partworkmodels.co.uk/phpBB3/viewtopic.php?f=39&t=7156#p135735. Αυτά για ξεκίνημα. Ελπίζω σύντομα να σας δείξω το πρώτο update...
Η ιστορία της εταιρίας αρχίζει ωστόσο 10 χρόνια νωρίτερα, όταν το 1926 ο Antonio Cavalieri Ducati και οι τρεις γιοί του, ο Adriano, ο Marcello, και ο Bruno ίδρυσαν στην Bologna την «Επιστημονική Εταιρία Ραδιοφωνικών Ευρεσιτεχνιών Ducati» (Società Scientifica Radio Brevetti Ducati) για την παραγωγή λυχνιών κενού, πυκνωτών και άλλων ραδιοφωνικών εξαρτημάτων. Ήδη το 1935, η δουλειές πήγαιναν τόσο καλά ώστε να χτιστεί το προαναφερθέν πρώτο εργοστάσιο που καταστράφηκε ωστόσο από βομβαρδισμό το 1944.
Τον Μάρτη του 1946, μετά τον πόλεμο, η εταιρία αρχίζει την παραγωγή του πρώτου μοτοποδήλατου, του Cucciolo (κουταβάκι, από τον χαρακτηριστικό ήχο της εξάτμισης) και τον Ιούλιο του 1949 την παραγωγή της πρώτης πραγματικά πλήρους μοτοσυκλέτας, της Ducati 60. Το 1953, η επιχείρηση διασπάται σε δύο χωριστές μονάδες, τη Ducati Meccanica SpA και τη Ducati Elettronica, αναγνωρίζοντας την απόκλιση μεταξύ των γραμμών παραγωγής μοτοσυκλετών και ηλεκτρονικών. Την δεκαετία του 60, η Ducati κερδίζει τη θέση της στην ιστορία των δίτροχων παράγοντας την γρηγορότερη 250άρα της εποχής, την Mach 1. Την δεκαετία του 70 η Ducati αρχίζει να παράγει δικύλινδρες μηχανές V μεγάλου κυβισμού και το 1973, παρουσιάζει τον κινητήρα με την πατενταρισμένη δεσμοδρομική βαλβίδα. Στο μεταξύ η ιδιοκτησία της Ducati περνούσε από διάφορα χέρια μέχρι που η AUDI AG, μέσω της θυγατρικής της στην Ιταλία, της Automobili Lamborghini S.p.A., αγόρασε τα 100% των μετοχών της Ducati Motor Holding S.p.A. στις 19 Ιουλίου 2012 για 747 εκατομμύρια Ευρώ.
Στο Superbike World Championship (SBK) η εταιρία έχει κερδίσει 14 παγκόσμια πρωταθλήματα οδηγών και 17 παγκόσμια πρωταθλήματα κατασκευαστών από το 1988 που ξεκίνησε η διοργάνωση. Τέλη του 2015, η Ducati είχε κερδίσει 318 αγώνες, περισσότερους από κάθε άλλη μάρκα.
Το συγκεκριμένο μοντέλο, η 1299 Panigale S, είναι αυτή τη στιγμή μια από τις ισχυρότερες (και ωραιότερες) μηχανές της αγοράς, με ένα σωρό τεχνολογικές καινοτομίες. Για όποιον ενδιαφέρεται, τα πλήρη τεχνικά χαρακτηριστικά βρίσκονται εδώ: www.ducati.com/bikes/superbike/1299_panigale_s/tech_spec.do . Ας πούμε μόνο, ότι ο σουπερκαρέ δικύλινδρος κινητήρας σε διάταξη L (ένας κύλινδρος κατακόρυφος και ένας οριζόντιος με γωνία 90°) βγάζει 205 ίππους και 145 Νm από 1285 cc. Οι διαστάσεις είναι 2070 mm μήκος, 745 mm πλάτος και 1105 mm ύψος, ενώ το βάρος με όλα τα εξαρτήματα και γεμάτο ρεζερβουάρ ξεπερνάει τα 190 κιλά.
Σχεδόν παράλληλα με το λανσάρισμα της μηχανής στην αγορά, η Pocher Hornby παρουσίασε το κιτ στην φανταστική κλίμακα 1/4 στην Έκθεση Παιγνιδιών (Spielwarenmesse) της Νυρεμβέργης τέλη Ιανουαρίου του 2015.
Αυτό καταδεικνύει ότι η Pocher συνεργάστηκε στενά με τη Ducati κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού της 1299, μιας και τα κομμάτια του κιτ παρουσιάζουν λεπτομέρειες που ανήκουν αποκλειστικά στην 1299 και όχι στην 1199 που ήταν διαθέσιμη πιο πριν. Τα πρώτα κιτ έγιναν ανάρπαστα και η πώληση διακόπηκε για ένα περίπου χρόνο, μέχρι να ξαναγεμίσει το στοκ. Η δεύτερη σειρά βγήκε στην αγορά φέτος το Σεπτέμβρη.
Το κιτ έρχεται σε μια τεράστια κούτα που περιέχει ένα χαρτονένιο κουτί με τα πλαστικά κομμάτια και ένα κουτί από φελιζόλ με τα μεταλλικά κομμάτια. Οι παρακάτω φωτογραφίες δείχνουν τις διάφορες φάσεις του ξεαμπαλαρίσματος (η φωτό με απλωμένα τα κομμάτια του κιτ είναι από το site της Pocher):
Στην ουσία η κατασκευή του μοντέλου συνίσταται σε «απλή» συναρμολόγηση. Ωστόσο η εμπειρία μου από προηγούμενες κατασκευές αυτού του είδους (Lamborghini Aventador, Ferrari Testarossa) λένε πως θα χρειαστεί αρκετή δουλειά μηχανουργείου για να εξαφανιστούν ανωμαλίες, αρμοί και κενά και να έρθουν διάφορα κομμάτια στα ίσα τους. Τουλάχιστον δεν χρειάζεται πολύ βάψιμο (πλην ίσως των γκρί πλαστικών του κινητήρα που έχουν μια περίεργη γυαλάδα). Θα δούμε… Οι οδηγίες είναι αρκετά λεπτομερείς αλλά χρειάζονται βαθιά μελέτη. Σας τις παραθέτω:
Με 1000+ κομμάτια, το κιτ μπορεί να δώσει αξιοπρεπέστατα αποτελέσματα και χωρίς βελτιωτικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι βελτιωτικά δεν υπάρχουν… Η γερμανική Autograph ετοιμάζει ένα transkit για τον κινητήρα, που όμως θα είναι διαθέσιμο μετά τον Μάρτη του 2017 και (αν κρίνω από τις τιμές των άλλων προϊόντων τους) θα κοστίζει περισσότερο από το κιτ της Pocher. Αγόρασα ωστόσο ένα πολύ πιο προσιτό σετάκι από τον Paul Koo στις ΗΠΑ που περιέχει κυρίως βίδες Allen και μπουλόνια με εξαγωνική κεφαλή και φλάντζα στη σωστή κλίμακα για αντικατάσταση των βιδών Phillips που δίνει το κιτ, επιπλέον χαλκομανίες και το απαραίτητο CD με οδηγίες για την αποφυγή κακοτοπιών κατά τη συναρμολόγηση, άπειρες φωτογραφίες reference και ιδέες για βελτιώσεις και προσθήκες from the scratch:
Παράλληλα με το CD θα βασιστώ και στις εμπειρίες που παραθέτει ο ScaleAutoWorks εδώ: www.partworkmodels.co.uk/phpBB3/viewtopic.php?f=39&t=7156#p135735. Αυτά για ξεκίνημα. Ελπίζω σύντομα να σας δείξω το πρώτο update...
