Vespa 125 Primavera - Italeri (1/9)

Η συμμετοχή μου σε αυτό το GB, μιας και βλέπω μόνο αυτοκίνητα να ανοίγουν, θα είναι με την μικρή Ιταλιδούλα από την Pontedera που αν μη τι άλλο άφησε ανεξίτηλα το στίγμα της στην ιστορία των 2 τροχών...



Λίγα ιστορικά

Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο η Ιταλία, στην σκιά των ενεργειών της ενάντια των συμμάχων, είδε την βιομηχανία κατασκευής αεροσκαφών της να περιορίζεται σε όγκο και στις δυνατότητες.
Η Piaggio αναστήθηκε από τα τελείως κατεστραμμένα εργοστάσια της (από βομβαρδισμούς) στην πόλη Pontedera όπου κατασκεύαζε μαχητικά αεροσκάφη. Η εντελώς κατεστραμμένη οικονομία της Ιταλίας καθώς και το βαριά χτυπημένο οδικό της δίκτυο δεν βοηθούσαν ιδιαίτερα προς την κατεύθυνση ανάπτυξης μιας αγοράς για αυτοκίνητα. Ο Enrico Piaggio, γιός του ιδρυτή της Piaggio του Rinaldo Piaggio, αποφάσισε να εγκαταλείψει την αεροναυπηγική και να προσπαθήσει να εισάγει ένα νέο, σύγχρονο και οικονομικό μεταφορικό μέσο για τις μάζες που τόσο ανάγκη είχε η Ιταλία.
Η έμπνευση για τη σχεδίαση της Vespa μας παραπέμπει στα προπολεμικά χρόνια και συγκεκριμένα στα scooter που κατασκεύαζε η εταιρία Cushman στην Nebraska των ΗΠΑ.
Αυτά τα λαδί μικρά scooters βρέθηκαν στην Ιταλία σε μεγάλους αριθμούς ως μεταφορικό μέσον που είχε παραγγείλει ο Αμερικανικός στρατός για τις μονάδες των Αλεξιπτωτιστών και των Πεζοναυτών. Ο Αμερικανικός στρατός τα χρησημοποίησε για να σπάζει τις τακτικές αμύνης των Ναζί που περιελάμβαναν την καταστροφή δρόμων και γεφυρών, ιδιαίτερα στις Δολομιτικές Άλπεις και την περιοχή των Αυστριακών συνόρων.



Πρίν τον πόλεμο ο υπάλληλος της Piaggio, Μηχανικός Αεροναυπηγικής, Στρατηγός Corradino D'Ascanio, που είναι και ο επίσημος σχεδιαστής του πρώτου σύγχρονου ελικοπτέρου από την Agusta, βρέθηκε με την υποχρέωση να σχεδιάσει ένα απλό, γεροφτιαγμένο και οικονομικό όχημα για τον Ferdinando Innocenti, που η πριν τον πόλεμο ενασχόληση του με την βιομηχανία σωλήνων Innocenti υπέφερα από τα γενικά προβλήματα της μεταπολεμικής Ιταλίας.
Ο Innocenti ανάθεσε στον D'Ascanio την σχεδίαση ενός οχήματος τόσο για άντρες όσο και για γυναίκες που να έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει και δεύτερο επιβάτη και να μην λερώνει τα ρούχα του οδηγού του.

Ο D'Ascanio, που μισούσε τις μοτοσυκλέτες, σχεδίασε ένα εντελώς επαναστατικό όχημα.
Χτύστικε γύρο από ένα προστατευτικό κάλυμμα με τις αλλαγές των ταχυτήτων στο χέρι και τον κινητήρα κατευθείαν αναρτημένο στον πίσω τροχό. Η μπροστινή προστατευτική «ασπίδα» κρατούσε τον αναβάτη καθαρό και στεγνό σε σύγκριση με τους αναβάτες των μοτοσυκλετών. Το χαμηλό πέρασμα για τα πόδια έδινε την δυνατότητα (συμπεριλαμβανομένων και των γυναικών) να οδηγηθεί με ρούχα τα οποία κάνανε την οδήγηση άλλων οχημάτων μια μικρή περιπέτεια. Το μπροστινό ψαλίδι, μιμούμενη το σύστημα προσγείωσης των αεροσκαφών, επέτρεπε την εύκολη αλλαγή της διεύθυνσης του οχήματος. Η εσωτερική μετάδοση κίνησης, κατευθείαν στον τροχό, καταργούσε την αλυσίδα που υπήρξε πηγή βρομιάς, λαδιού και μιας αισθητικής μιζέριας. Αυτή η βασική σχεδίαση θα επέτρεπε να σχηματιστούνε διάφορες εξελίξεις στο εξωτερικό κάλυμμα που θα είχε σαν αποτέλεσμα και την εξέλιξη νέων μοντέλων.

Παρόλα αυτά, ο D'Ascanio δεν συνέχισε την συνεργασία του με τον Innocenti, ο οποίος δεν ενθουσιάστηκε με την ιδέα ενός πρεσαριστού σκελετού μιας και ήθελε να εκμεταλλευτεί, την πριν τον πόλεμο βιομηχανία σωλήνων που είχε, προτιμώντας έναν σωληνωτό σκελετό. Ο D'Ascanio απελευθερώθηκε από τον Innocenti, και πήγε τα σχέδιά του στον Enrico Piaggio ο οποίος κατσκεύσε τελικά την Vespa το 1946. Ο Innocenti, μετά από πολλά προβλήματα με την σχεδίαση αλλά και την κατασκευή ενός σωληνοτού σκελετού ξεκίνησε την κατασκευή της πιο ακριβής στην κατασκευή Lambretta.

Στις 23 Απριλίου του 1946, στις 12 το μεσημέρι στο κεντρικό γραφείο εφευρέσεων και κατασκευών του Ιταλικού Υπουργείου Βιομηχανίας & Εμπορίου στην Φλωρεντία η Piaggio έλαβε την πατέντα για μια "μοτοσυκλέτα σύμπλεγμα οργάνων και υλικών συνδυασμένα με ένα πλαίσιο που κάλυπτε όλα τα μηχανικά μέρη".

Η βασική πατέντα περιλάμβανε το σχέδιο του προστατευτικού καλύμματος το οποίο στη συνέχεια θα επέτρεπε να αναπτυχθούν σ' αυτό καινούργια στοιχειά που θα οδηγούσαν πολύ γρήγορα σε νέα μοντέλα του οχήματος.. Η πρώτη αυθεντική Vespa είχε πίσω ένα μαξιλαράκι για τον συνεπιβάτη, αυτό μπορούσε να αντικατασταθεί προαιρετικά με ένα κουτί αποσκευών. Η πρώτη αυθεντική εμπρός «ασπίδα» προστασίας (ποδιά) ήταν μια επίπεδη, αυτό αργότερα εξελίχθηκε σε μια διπλή καμπυλωτή ποδιά που επέτρεπε στο εσωτερικό της να δημιουργηθεί ένα ντουλαπάκι, αντίστοιχο αυτού, των αυτοκινήτων. Το καπάκι για το ντεπόζιτο της βενζίνης ήταν κάτω από το (ανακλώμενο) κάθισμα, πράγμα που λιγόστευε τα έξοδα για μια τάπα ασφαλείας με κλειδαριά και την επιπλέον επεξεργασία που χρειάζονταν τα εμφανή ντεπόζιτα των άλλων μοτοσικλετών.

Το μηχανάκι είχε πίσω άκαμπτη ανάρτηση και μια μικρή 8-ιντση ρόδα (200 mm) που έδινε τη δυνατότητα για μια συμπαγή σχεδίαση και πολύ χώρο για τα πόδια του οδηγού. Η πρώτη αυτή Vespa είχε μια, οριζόντια τοποθετημένη δίχρονη 98 κυβικών μηχανή που επιδρούσε κατευθείαν στον πίσω τροχό χάρη σε ένα κιβώτιο ταχυτήτων τριών σχέσεων. Το μίγμα (για τον δίχρονο κινητήρα) του λαδιού και της βενζίνης παρήγαγε έντονο καπνό, ενώ έκανε έναν πολύ χαρακτηριστικό ήχο που έμοιαζε με της σφήκας.

Το πρώτο πρωτότυπο είχε τον αριθμό MP5 και βαφτίστηκε "Paperino" το ιταλικό όνομα του Donald Duck, ένα ψευδώνυμο που δόθηκε στο μηχανάκι από τους εργάτες λόγω του παράξενου σχήματός του. Στον Enrico Piaggio δεν άρεσε όμως ο σχεδιασμός και ζήτησε από τον D'Ascanio να το ξανασχεδιάσει - πράγμα που έκανε με μια πιο αεροδυναμική άποψη.



Το δεύτερο πρωτότυπο είχε τον αριθμό MP6 και όταν το έδειξαν στον Enrico Piaggio και αυτός άκουσε τον ήχο του κινητήρα φώναξε "Sembra una vespa!" ("Ακούγεται σαν σφήκα !") Το Vespa (Σφήκα) έμεινε σαν όνομα.
Vespa είναι στα Λατινικά αλλά και στα Ιταλικά η σφήκα και υιοθετήθηκε ως το νέο όνομα του οχήματος. Ωρμόμενοι από τον οξύ ήχο του κινητήρα αλλά και του σχήματός του. Το σφαιρικό πίσω κομμάτι ενώνονταν με το μπροστινό μ' ένα στενό λαιμό και το τιμόνι φαίνονταν σαν δύο κεραίες.



Η Piaggio απέκτησε την πατέντα για την Vespa τον Δεκέμβριο του 1947.
Τα πρώτα 13 δείγματα εμφανιστήκαν την άνοιξη του 1946, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά την αεροναυτική τους καταγωγή. Σ' αυτά τα πρώτα δείγματα , μπορεί κανείς να αναγνωρίσει την τυπική πρακτική στην σχεδίαση και κατασκευή των αεροσκαφών. Μεγάλη σημασία είχε δοθεί στην αεροδυναμική και ιδιαίτερα του πίσω καλύμματος του κινητήρα. Ήταν άλλωστε ένα από τα πρώτα οχήματα παγκοσμίως που χρησιμοποίησαν το «monocoque» δηλαδή κατασκευή όπου το κουβούκλιο είναι ενιαίο κομμάτι του σασί.

Η εταιρία εξαρχής ήθελε η Vespa να παραχθεί μαζικά και η μεγάλη βιομηχανική πείρα, τους οδήγησε στην δημιουργία μίας αλυσίδας κατασκευής στα πρότυπα της αμερικανικής Ford. Το μηχανάκι παρουσιάστηκε στον τύπο στο Golf Club της Ρώμης, όπου οι δημοσιογράφοι αρχικά δεν ενθουσιάστηκαν με το περίεργο, σε παστέλ χρώματα, σαν παιχνίδι, όχημα που είδανε. Τα τεστ όμως στο δρόμο τους αλλάξανε την άποψη μιας και η μικρή Vespa αν και χωρίς πίσω ανάρτηση ήταν πιο εύκολη στην οδήγηση από μια κοινή μοτοσικλέτα.

Ακολουθώντας την επίσημη παρουσίασή της στην έκθεση του Μιλάνου το 1946, τα πρώτα 50 κομμάτια πουληθήκαν σιγά - σιγά. Μόνο μετά την πώληση με δόσεις άρχισαν οι παραγγελίες να πληθαίνουν.

Και κάπως έτσι ξεκίνησε το "φαινόμενο Vespa"....

Στη συνέχεια τα της κατασκευής...
Ευχαριστώ για το χρόνο σας.


Αγάπιος ::