Harley Davidson FLSTFB Fat Boy Lo 1/6 by Tamiya
Jan 5, 2024 20:08:13 GMT 2
Post by konstantinf on Jan 5, 2024 20:08:13 GMT 2
Καλησπέρα φίλοι μου!
Η καινούργια χρονιά, που εύχομαι να είναι για όλους καλή και χαρούμενη, ξεκινάει με την σχεδόν καθιερωμένη ετήσια μηχανή της Tamiya στην 1/6, αυτή τη φορά την Harley-Davidson FLSTF Fat Boy Lo. Αντί άλλης εισαγωγής παραθέτω μεταφρασμένο το συνοδευτικό σημείωμα της Tamiya από το φυλλάδιο οδηγιών του κιτ:
«Οι αμερικανικοί αυτοκινητόδρομοι έχουν ταυτιστεί με τις μηχανές Harley-Davidson και δεν υπάρχει μηχανόβιος στον κόσμο που να μην ξέρει το λογότυπο της εταιρείας με τους αερόψυκτους κινητήρες 45°V. Σήμερα η εταιρεία με μια ιστορία 100 χρόνων έχει μια εντυπωσιακή εναλλασσόμενη γραμμή παραγωγής από δίτροχα που αποτελείται από έξι διαφορετικές «οικογένειες». Σ’ αυτές περιλαμβάνεται η οικογένεια Softtail που συνδυάζει το κλασικό styling με σύγχρονη τεχνολογία, η οικογένεια Dyna με τη μοντέρνα εκδοχή των μηχανών FX Custom που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά το 1971, η οικογένεια Touring της οποίας τα δίτροχα σχεδιάστηκαν για μακρινές διαδρομές στους αυτοκινητόδρομους, η οικογένεια Sportster η οποία αναπτύχθηκε βάσει της τεχνογνωσίας της εταιρείας από αγωνιστικές μηχανές, η οικογένεια V-Rod με υδρόψυκτους 2κύλινδρους κινητήρες DOHC νέας γενιάς και τέλος οι ειδικές κατασκευές περιορισμένου αριθμού της οικογένειας CVO σύμφωνα με τις απαιτήσεις των πελατών.
Η FXST Softail που κυκλοφόρησε το 1984 ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε το όνομα Softail. Όπως όλες οι μηχανές αυτής της οικογένειας, έχει τις ευθείες γραμμές που παραπέμπουν σε αυτές των πλαισίων των κλασικών Harley μέχρι τη δεκαετία του 1950. Το όνομα αναφέρεται στη χρήση κινητής ανάρτησης (soft) στον πίσω τροχό, που διαφέρει από τα κλασικά μοντέλα "hardtail" με άκαμπτο πλαίσιο. Το επάνω μέρος του πλαισίου των μοντέλων Hardtail πήγαινε κατευθείαν από τον άξονα του μπροστινού πιρουνιού προς τον πίσω άξονα και επέτρεπε μια ελάχιστη απόσταση μεταξύ του πίσω φτερού και του ελαστικού, μια άκαμπτη σχεδίαση που αποδείχθηκε δημοφιλής για τους οπαδούς της Harley. Οι μοτοσικλέτες της οικογένειας Softail έχουν σχεδιαστεί έτσι που να δίνουν την εικόνα μιας διάταξης κλασικού άκαμπτου τύπου hardtail, αλλά μια πιο προσεκτική εξέταση αποκαλύπτει ότι υπάρχουν στην πραγματικότητα δύο αμορτισέρ αερίου που κρύβονται εντέχνως πίσω από το κιβώτιο μετάδοσης. Ένα τριγωνικό πίσω ψαλίδι κινείται κατακόρυφα γύρω από έναν άξονα που το συνδέει με το κυρίως πλαίσιο. Τα δύο αμορτισέρ συνδέονται στα πίσω άκρα του ψαλιδιού και αποσβένουν κίνηση του τροχού όταν αυτός βυθίζεται, επεκτεινόμενα αντί να συμπιέζονται όπως κάνουν παραδοσιακά τα αμορτισέρ. Ο πρωτοποριακός σχεδιασμός Softail λέγεται ότι ήταν αρχικά μια ιδέα του μηχανικού και αναβάτη της Harley-Davidson Bill Davis που αργότερα τελειοποιήθηκε από την εταιρεία.
Το 1984, η χρονιά του ντεμπούτου της FXST Softail, είδε επίσης μια σημαντική πρόοδο στους κινητήρες Harley-Davidson με την εμφάνιση του αερόψυκτου κινητήρα Evolution με κυβισμό 1340cc, μια μονάδα V-Twin με τέταρτης γενιάς βαλβίδες OHV. Οι αλουμινένιες κεφαλές και κύλινδροί του ήταν ελαφρύτεροι και είχαν μεγαλύτερη απόδοση ψύξης από τις προηγούμενες εκδόσεις από χυτοσίδηρο, ενώ η γωνία των βαλβίδων εισαγωγής μειώθηκε, επιτρέποντας μια ομαλότερη ροή στους επαναδιευθετημένους αγωγούς καυσίμου. Το αποτέλεσμα ήταν ένας κινητήρας υψηλής ποιότητας με ανώτατη αξιοπιστία, εξαιρετική απόδοση καυσίμου και 10% περισσότερη ισχύ σε σύγκριση με τον κινητήρα Shovelhead που αντικατέστησε. Το Evolution εγκαταστάθηκε στο FXST, το οποίο σχεδιάστηκε χρησιμοποιώντας σύγχρονες τεχνικές CAD που επέτρεψαν στην Harley-Davidson να προσθέσει μια φρέσκια πινελιά στο κλασικό της πλαίσιο.
Όπως αυξάνονταν η δημοτικότητα της σειράς Softail με τη σύνθεση κλασικού και πρωτοποριακού σχεδιασμού, το ίδιο αυξάνονταν και οι διαστάσεις των μηχανών, με τις προσθήκες μοντέλων όπως το FLST Heritage Softail που κυκλοφόρησε το 1986 και το FXSTS Springer Softail το 1988. Η οικογένεια μπορεί να χωριστεί σε δύο σειρές: Οι μηχανές FX Softtail μοιάζουν περισσότερο με τσόπερ, ενώ οι FL Softail είναι πιο βαριές με ογκώδη εμφάνιση.
Μια ματιά στην πρώτη FLSTF Fat Boy που κυκλοφόρησε το 1990 αρκεί για να επιβεβαιώσει ότι ανήκει στη σειρά FL, καθώς χαρακτηριστικά όπως π.χ συμπαγείς χυτές ζάντες με φαρδιά ελαστικά 16 ιντσών, φαρδιά φτερά μπρος και πίσω, χοντρό μπροστινό πιρούνι, μεγάλο κάλυμμα προβολέα, σιγαστήρες «κυνηγετικού όπλου» και άλλα συνδυάστηκαν με τον αερόψυκτο κινητήρα V-Twin Evolution για να του δώσουν μια όψη πραγματικά βαρέων βαρών. Λέγεται ότι το κάπως μοναδικό όνομά του το εμπνεύστηκε ένα μέλος του μάρκετινγκ της Harley-Davidson όταν πρωτοείδε τη μηχανή.
Η Fat Boy Lo είναι μια βελτιωμένη έκδοση της FLSTF Fat Boy, η οποία προστέθηκε στον κατάλογο της Harley-Davidson το 2010. Όπως όλες οι Fat Boy από το 2007, η Fat Boy Lo είναι εξοπλισμένη με ένα κινητήρα Twin Cam 96B V-Twin των 1584 cc, του οποίου ο προκάτοχος, ο Twin Cam 88, είχε αντικαταστήσει τον Evolution το 1999. Μολονότι ο πιο συνήθης τύπος κινητήρα με δύο εκκεντροφόρους είναι ο DOHC (διπλός εκκεντροφόρος επί κεφαλής), η Harley-Davidson παραμένει πιστή στο εμβληματικό σχέδιο OΗV της εταιρείας. Όπως και θα περίμενε κανείς από την ονομασία του, δύο χαμηλά τοποθετημένοι εκκεντροφόροι κινούν τις βαλβίδες μέσω διωστήρων, επιτρέποντας μεγαλύτερη διαδρομή του εμβόλου, άρα μεγαλύτερο κυβισμό και συνεπώς μεγαλύτερη ροπή.
Το Β στο όνομα του κινητήρα αρχικά σήμαινε «beta» από το στάδιο ανάπτυξης, αργότερα από το «Balancer», δηλ. τον άξονα εξισορρόπησης που προστέθηκε για μείωση των κραδασμών, κάνοντας τον κινητήρα καταλληλότερο για χρήση στα μοντέλα Softail, στα οποία δεν χρησιμοποιούνται λαστιχένιες βάσεις στήριξης αλλά ο κινητήρας συνδέεται σταθερά απευθείας στο πλαίσιο. ΟΙ θορυβωδέστεροι κινητήρες είχαν την τάση να μεταδίδουν τους κραδασμούς του μοτέρ κατευθείαν στον αναβάτη, κάτι όχι ιδιαίτερα ευχάριστο. Άλλοι εκσυγχρονισμοί περιλάμβαναν τη χρήση ηλεκτρονικού ψεκασμού καυσίμου αντί του καρμπιρατέρ που χρησιμοποιούνταν στο παρελθόν, πράγμα που επέτρεψε στη μηχανή να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές για εκπομπές ρύπων και να ξεπερνά σε απόδοση καυσίμου προηγούμενους κινητήρες. Η ισχύς μεταφέρεται από το κιβώτιο 6 ταχυτήτων στον πίσω τροχό μέσω ιμάντα κίνησης. Η Harley-Davidson είχε πειραματιστεί για πρώτη φορά με ιμάντες κίνησης στην FXB Sturgis του 1980, και με τα χρόνια τελειοποίησε τη χρήση τους, επιτυγχάνοντας μια πιο αθόρυβη μετάδοση και χαμηλότερη φθορά από τη χρήση αλυσίδας. Ας σημειωθεί εδώ ότι η έκδοση του Fat Boy Lo για τις Η.Π.Α. διαθέτει κινητήρα Twin Cam 103Β με αυξημένο κυβισμό 1688 cc.
Όσον αφορά στο στυλ, η Fat Boy Lo κάνει αλόγιστη χρήση μαύρου χρώματος σε μέρη όπως το πλαίσιο, το κάλυμμα φίλτρου αέρα, το κάλυμμα του μπροστινού πιρουνιού και της εξάτμισης, τους τροχούς «πιάτου» που κληρονόμησε από το Fat Boy, και οι οποίοι είναι φινιρισμένοι σε μαύρο χρώμα με ασημένιες ζάντες. Τα ασημί καλύμματα των ορθοστατών και οι ασημί σωλήνες του μπροστινού πιρουνιού δίνουν την τελική πινελιά σε μια ανεπιτήδευτη κλασσική γραμμή, που ταιριάζει τέλεια με τη μορφή της μοτοσικλέτας, πλησιέστερα στο έδαφος από το FLSTF της προκατόχου της. Το ρεζερβουάρ στολίζεται με ένα λογότυπο που σχεδιάστηκε αποκλειστικά για τη σειρά Fat Boy και έκανε το ντεμπούτο του στο πρώτο Fat Boy το 1990 και ήταν όντως σχεδιασμένο από έναν απόγονο ενός από τους συνιδρυτές και μακροχρόνιους σχεδιαστές της εταιρείας, τον ίδιο τον Willie G. Davidson.»
Το κιτ της Tamiya έρχεται σχετικά ωραία τακτοποιημένο στο κουτί του και περιλαμβάνει 535 κομμάτια, εκ των οποίων τα 325 πλαστικά. Θα συνοδευτεί από το aftermarket με μεταλλικά κομμάτια (εξατμίσεις, δίσκοι και μια πλακέτα με φωτοχαραγμένα) που είχε βγάλει ξεχωριστά η Tamiya. Στις φωτογραφίες τα κουτιά με τα περιεχόμενά τους και οι σελίδες με την απεικόνιση των πλαστικών κομματιών.
Εκ των πραγμάτων, η κατασκευή θα είναι ΟΟΒ. Stay tuned!
