Ferrari 250GT SWB #2735 Tourist Trophy 1961– 1/24 Italeri
Jul 29, 2018 20:49:25 GMT 2
Post by gtziaf on Jul 29, 2018 20:49:25 GMT 2
Η πιο διάσημη 250GT SWB, η σκούρα μπλε που ανήκε στον Rob Walker, αλλά έμεινε στην ιστορία κυρίως γιατί στα πηδάλια της κάθισε ο sir Stirling Moss, αποτέλεσε το 2ο τμήμα του αφιερώματος στις 250 με το κοντό μεταξόνιο. Το αυτοκίνητο με αριθμό σειράς 2735, ήταν μια από τις 3 δεξιοτίμονες, που βγήκαν από τη γραμμή παραγωγής του Μαρανέλλο. Συμμετείχε, κυρίως, σε αγώνες εντός νησιού, αλλά και στα 24ώρα... Le Mans & Daytona. Με αυτή, ο Moss κέρδισε το 7ο και τελευταίο του Tourist Trophy, στο Goodwood του 1961.
Η απόφαση για μετατροπή σε δεξιοτίμονη περιελάμβανε "όλο το πακέτο", αφού έπρεπε να μετατραπούν και τα μηχανικά μέρη που εκτίθενται ανοιχτά. Συνάμα, αποτέλεσε ένα μοντέλο εκπαίδευσης στη διαδικασία, αφού την μετατροπή την είχα εκτελέσει μόνο σε curbside μοντέλα (αφορούσε κυρίως το σαλόνι), μέχρι τώρα. Το μοντέλο κουβαλάει τις παθογένειες των, σε γενικές γραμμές, καλών μοντέλων για τις 250 της italeri. Σχεδιαστικά, ο κινητήρας και το ταμπλό είναι τοποθετημένα χαμηλά, για να μπορεί να εφαρμόζει το "χοντρό" αμάξωμα. Δύσκολα διορθώνονται (εκτός αν φτιάξεις το κιτ της Hiro
), αλλά εν τέλει ελάχιστα επηρεάζουν την εικόνα του αποτελέσματος, ακόμα και για τους πιο απαιτητικούς.
Όπως πιθανόν έχετε αντιληφθεί, παραδοσιακά "λερώνω", ένα μοντέλο το χρόνο, οπότε για φέτος ο κλήρος έπεσε στη 250. Αυτή τη φορά προσπάθησα να χαλιναγωγήσω τον ενθουσιασμό μου και να κρατήσω τις φθορές, σε επίπεδο που ταιριάζει με την φιλοσοφία ενός αγώνα των αρχών της δεκαετίας του 60'. Τεχνικά χρειάζομαι δουλειά ακόμη, αλλά το σημαντικό είναι ότι δεν παρασύρθηκα. Οπότε μετά τις ακεφιές λόγω των τραγικών γεγονότων, που καθυστέρησαν την παρούσα δημοσίευση, η 250 του sir, μπαίνει κι επίσημα στα ολοκληρωμένα.
Η διπλή κατασκευή μπορεί να βρεθεί εδώ...
Να έχετε μια όμορφη και δημιουργική εβδομάδα.
Η απόφαση για μετατροπή σε δεξιοτίμονη περιελάμβανε "όλο το πακέτο", αφού έπρεπε να μετατραπούν και τα μηχανικά μέρη που εκτίθενται ανοιχτά. Συνάμα, αποτέλεσε ένα μοντέλο εκπαίδευσης στη διαδικασία, αφού την μετατροπή την είχα εκτελέσει μόνο σε curbside μοντέλα (αφορούσε κυρίως το σαλόνι), μέχρι τώρα. Το μοντέλο κουβαλάει τις παθογένειες των, σε γενικές γραμμές, καλών μοντέλων για τις 250 της italeri. Σχεδιαστικά, ο κινητήρας και το ταμπλό είναι τοποθετημένα χαμηλά, για να μπορεί να εφαρμόζει το "χοντρό" αμάξωμα. Δύσκολα διορθώνονται (εκτός αν φτιάξεις το κιτ της Hiro
), αλλά εν τέλει ελάχιστα επηρεάζουν την εικόνα του αποτελέσματος, ακόμα και για τους πιο απαιτητικούς. Όπως πιθανόν έχετε αντιληφθεί, παραδοσιακά "λερώνω", ένα μοντέλο το χρόνο, οπότε για φέτος ο κλήρος έπεσε στη 250. Αυτή τη φορά προσπάθησα να χαλιναγωγήσω τον ενθουσιασμό μου και να κρατήσω τις φθορές, σε επίπεδο που ταιριάζει με την φιλοσοφία ενός αγώνα των αρχών της δεκαετίας του 60'. Τεχνικά χρειάζομαι δουλειά ακόμη, αλλά το σημαντικό είναι ότι δεν παρασύρθηκα. Οπότε μετά τις ακεφιές λόγω των τραγικών γεγονότων, που καθυστέρησαν την παρούσα δημοσίευση, η 250 του sir, μπαίνει κι επίσημα στα ολοκληρωμένα.
Η διπλή κατασκευή μπορεί να βρεθεί εδώ...
Να έχετε μια όμορφη και δημιουργική εβδομάδα.
, υπάρχει η επιλογή της Hiro. Δεν είναι φθηνό αλλά με την εταιρεία να έχει στρέψει την προσοχή της αλλά και το ενδιαφέρον του κοινού στην 1/12, μπορεί να βρεθεί σε πιο λογική τιμή. 
