Aston Martin DB5 from James Bond's movie "Goldfinger" (1964)

Χαίρετε, άπαντες!

Σαν σήμερα, πριν από 60 χρόνια, έλαβε χώρα η 1η προβολή τής ταινίας “Goldfinger”, της 3ης από τη σειρά ταινιών τού θρυλικού πράκτορα James Bond.




Πέρα από το ότι αποδείχθηκε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, ένας από τους αναμφισβήτητους πρωταγωνιστές τής ταινίας υπήρξε και το όχημα που χρησιμοποίησε για τις μετακινήσεις του ο ακαταμάχητος πράκτορας. Και αυτό δεν είναι άλλο από την Aston Martin DB5, η οποία, χάρη στη «συμμετοχή» της σε αυτή την ταινία - αλλά και σε τουλάχιστον 7 μεταγενέστερες ταινίες της σειράς, σε μεγαλύτερους ή μικρότερους «ρόλους» (όπως επίσης και στην ταινία “The Cannonball Run” (1981), με οδηγό τον Roger Moore, με σαφή υπαινιγμό στον ρόλο τού ίδιου ηθοποιού ως James Bond) - κατέστη ένα από τα πλέον διάσημα και αναγνωρίσιμα movie cars όλων των εποχών.

Η σημερινή λοιπόν ημέρα, μόνον τυχαία δεν επιλέχθηκε για την παρουσίαση του συγκεκριμένου μοντέλου, για την κατασκευή τού οποίου δεν γνώριζε σχεδόν κανένας τίποτα. Επιπλέον, η παρουσίαση θα γίνει κάπως «ανάποδα», δηλαδή πρώτα ως ολοκληρωμένο, και αμέσως μετά θα παρουσιαστούν οι φάσεις και τα σημαντικότερα στοιχεία τής κατασκευαστικής διαδικασίας.

Το εργοστασιακό όχημα (που κυκλοφόρησε σε πρωτότυπο το 1963) είναι αυτό:




Πρόκειται για ένα από τα πλέον αξιόλογα οχήματα της εποχής στην κατηγορία του, με 6κύλινδρο ατμοσφαιρικό κινητήρα 3.995 c.c., που απέδιδε 286 ps / 5.500 rpm και μέγιστη ροπή 390 Nm / 3.850 rpm, επιτυγχάνοντας τελική ταχύτητα 233 km / h και 0 - 100 χλμ / ώρα σε 8 sec.


Σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας, ο πολυμήχανος μηχανικός Q παίρνει ένα αυτοκίνητο παραγωγής [στην πραγματικότητα επρόκειτο για το πρωτότυπο της DB5, με το διαχρονικό “DB” να παραπέμπει στα αρχικά τού David Brown, ιδρυτή της εταιρίας] και το «πειράζει» κατάλληλα, ώστε το αυτοκίνητο να είναι κατάλληλο για «επικίνδυνες αποστολές». Για να μην πολυλογώ, στα gadgets συμπεριλαμβάνονταν όσα φαίνονται στην παρακάτω εικόνα, που είναι από συναρμολογούμενο «εποχής» της Airfix.




Η φετινή επέτειος αποτέλεσε την αφορμή ώστε το όχημα να κυκλοφορήσει σε πάμπολλες μορφές, συμπεριλαμβανομένων Playmobil, LEGO, και φυσικά το συναρμολογούμενο που κυκλοφόρησε η Revell, που όμως αφορά EasyKit, απογοητεύοντας πολλούς πεπειραμένους μοντελιστές που θα ήθελαν να φτιάξουν κάτι πιο «ολοκληρωμένο», χωρίς να ξοδέψουν μια μικρή περιουσία για κάποιο από τα πανάρχαια και ιδιαίτερα δυσεύρετα κιτ του οχήματος, που μετρούν αρκετές δεκαετίες από την κυκλοφορία τους.


Το κιτ που ταλαιπώρησα εγώ είναι της Doyusha (κωδ. 07-1-2800), είναι επίσης πολύ παλιό (χωρίς να αναγράφεται πουθενά το έτος κατασκευής, μάλλον όμως είναι πιο παλιό από εμένα…), είναι όμως πλήρες, καθώς περιλαμβάνει όλα τα gadgets. Από αυτά, ορισμένα είναι λειτουργικά (π.χ. προστατευτική αντιβαλλιστική πλάκα [για την ανύψωση της οποίας υπάρχει (υποτυπώδης, με πολλές ελλείψεις και αρκετές σχεδιαστικές ατέλειες) κοχλιοειδής μηχανισμός - στη θέση τής ρεζέρβας - που λειτουργεί από κάτω], περιστρεφόμενη πρόσθια πινακίδα), κάποια άλλα δίνονται με δυνατότητα επιλογής κλειστού ή ανοικτού (προεντατήρες προφυλακτήρων, «δρέπανα» στους πίσω τροχούς, πολυβόλα) ενώ σε κάποια άλλα δίνεται η δυνατότητα τροποποίησης (π.χ. εσωτερική χάραξη της οροφής ώστε να γίνει ανοιγόμενη). Επίσης, υπάρχουν και όλες οι εσωτερικές τροποποιήσεις της καμπίνας (οθόνη ραντάρ, διακόπτες, κ.λπ.). Επιπλέον, στη συσκευασία συμπεριλαμβάνεται μια μικρότερη, που περιέχει 2 φιγούρες (τον Bond και τον «κακό» Odd Job με το διάσημο καπέλο-φρίσμπι-δίσκο κοπής, καθώς και διάφορα «αξεσουάρ» τους, όπως όπλα κ.λπ.). Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι οι ακτινωτές ζάντες είναι αξιοπρεπέστατες, παρά την ηλικία τους, δυστυχώς όμως δεν ισχύει το ίδιο για τη μάσκα, που δεν δίνεται διάτρητη αλλά ανάγλυφη.




Το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό:










Το κιτ προήλθε από το στοκ τού Αντώνη και αποκτήθηκε (σε «ανύποπτο χρόνο») σε πραγματικά άψογη κατάσταση, σαν να βγήκε μόλις από το εργοστάσιο!

Το περιεχόμενο του κουτιού είναι αυτό:







Το κιτ, αν και αξιοπρεπέστατο για την ηλικία του, χρειάστηκε αρκετή δουλειά, κυρίως στις «ραφές», ενώ η παλαιότητα του πλαστικού δυσκόλεψε αρκετά την κατασκευή, αλλά οι χαλκομανίες ήταν πραγματικά άψογες. Και φυσικά ήταν εξ αρχής αυτονόητο ότι δεν θα κατάφερνα να αντισταθώ στην πρόκληση για μερικές πατέντες με σκοπό να γίνουν λειτουργικά όσα περισσότερα gadgets ήταν εφικτό…


Για όσους δεν βαρεθήκατε ακόμη την πολυλογία μου, ακολουθεί αμέσως παρακάτω (σε 5 «κεφάλαια») η συνοπτική παρουσίαση των σταδίων τής κατασκευής, και κυρίως των μετατροπών, βελτιώσεων, κ.λπ., που οι σημαντικότερες είναι:
- Ο τονισμός αλλά και η τοπική βελτίωση της γράμμωσης.
- Η λέπτυνση του χείλους τής αεροεισαγωγής στο καπώ.
- Το άνοιγμα της - ήδη εσωτερικά χαραγμένης - οπής τής οροφής, η προσθήκη περιμετρικού εσωτερικού χείλους (από βαμμένη διαφάνεια) για να πατάει η οροφή, και η προσθήκη τεσσάρων γωνιών στο εσωτερικό τής οροφής, που σφηνώνουν στο εσωτερικό χείλος, για τη σταθεροποίηση της οροφής.
- Το άνοιγμα της - ήδη εσωτερικά χαραγμένης - οπής για την αντιβαλλιστική πλάκα.
- Η ριζική βελτίωση του μηχανισμού ανύψωσης της αντιβαλλιστικής πλάκας (η οποία δεν στηριζόταν πουθενά), καθώς και του κοχλιοειδούς μηχανισμού ανύψωσης της. Ειδικότερα, έγιναν τα εξής: α) τροποποίηση της αντιβαλλιστικής πλάκας (επικάλυψη της οπίσθιας πλευράς της με κομμάτι βαμμένης διαφάνειας), β) σταθεροποίηση του κοχλιοειδούς μηχανισμού ανύψωσης στο σασί με 4 στηρίγματα από κομμάτια φύλλου πλαστικού, γ) διάφορες διορθώσεις σχεδιαστικών λαθών και βελτιώσεις στον κοχλιοειδή μηχανισμό ανύψωσης, και δ) προσθήκη ιδιοκατασκευασμένου πλαισίου («οδηγού») για την σταθεροποίηση της αντιβαλλιστικής πλάκας κατά την κίνησή της (από κομμάτια φύλλου πλαστικού, εσωτερικά επενδυμένου με ύφασμα).

Ευχαριστώ πολύ όλους για τον χρόνο και την προσοχή σας!