Kawasaki Z400FX - Aoshima 1/12

Καλησπέρα σας, Χριστός Ανέστη, και χρόνια πολλά!!!

Πάει πολύς καιρός από τότε που είχε ξεκινήσει η κατασκευή της μηχανής, αλλά ευτυχώς δεν προχώρησε, για να τελειώσει ακριβώς όπως τη θέλω. Στην πορεία της κατασκευής θα καταλάβετε τι εννοώ...



Αγαπημένη "παπουδομηχανή" που με γυρίζει στις αρχές της δεκαετίας του 1980... Όσοι πρόλαβαν εκείνη την εποχή θα θυμούνται τις ατελείωτες κόντρες με τις διχρονίλες (και όχι μόνο...) της εποχής, και τον υπέροχο ήχο του αερόψυκτου τετρακύλινδρου κινητήρα!!!

(http://www.youtube.com/watch?v=0rIkwxyWNLc&feature=player_embedded, www.youtube.com/watch?v=J8QtI96op_w&feature=related, www.youtube.com/watch?v=DJGMH2GthW4&feature=related)

Καταρχήν το κιτ είναι της Aoshima σε κλίμακα 1/12, έχει αρκετά καλή λεπτομέρεια (για την ηλικία του...), μπόλικα λαθάκια, καλές εφαρμογές, αρκετό φλας, έντονες γραμμές από το καλούπι, και αφήνει επίσης αρκετά σημεία βελτίωσης. ;D



Το ζητούμενο ήταν να φτιαχτεί σχεδόν εργοστασιακή, με μοναδική προσθήκη μία εξάτμιση Yoshimura 4 σε 1.



Τα βασικά κομμάτια (ρεζερβουάρ, ουρά, και πλαινά καπάκια) βάφτηκαν με μπλε μεταλλικό της Humbrol, περάστηκαν με γυαλιστερό βερνίκι σμάλτου της Μαραμπού, μπήκαν τα σήματα, και σφραγίστηκαν με το ίδιο βερνίκι.



Ο σκελετός, το ψαλίδι, και το μπροστινό φωτιστικό σώμα, αφού καθαρίστηκαν από τις έντονες γραμμές του καλουπιού βάφτηκαν με μαύρο γυαλιστερό χρώμα (σμάλτου) της Humbrol. Πριν τη βαφή κόλλησα το πλαινό σταντ, και αφαίρεσα τη σωλήνωση του πίσω δισκόφρενου.



Οι τροχοί ασταρώθηκαν και προστέθηκαν βαλβίδες αέρα (μεταλλικές της Top Studio). Αρχικά βάφτηκαν με σατινέ μαύρο χρώμα της Humbrol (85), και στη συνέχεια αφού στέγνωσε καλά το χρώμα, τόνισα τις ακμές των ακτίνων και το στεφάνι με ασημί μαρκαδόρο της TAMIYA. Μικροδιορθώσεις (με μαύρο χρώμα) έγιναν όπου ήταν απαραίτητο με το βασικό χρώμα των ζαντών και λεπτό πινελάκι.
Τα ελαστικά περάστηκαν πολύ ελαφρά με τον ταχυτροχό για να φύγουν οι γραμμές του καλουπιού, και να αποκτήσουν ρεαλιστικότερη εμφάνιση.



Τα διαφανή μέρη (φλας, και πίσω φωτιστικό κρύσταλλο) βάφτηκαν και από τις δύο πλευρές (μέσα-έξω) με διαφανή χρώματα της TAMIYA σε αποχρώσεις κόκκινο και πορτοκαλί.



Όλα τα χρωμιομένα κομμάτια έκαναν μπάνιο στη χλωρίνη (ξέβαψαν), προετοιμάστηκαν, και εφαρμόστηκε από την αρχή το χρώμιο της Alclad.
Τα φλας με τη βοήθεια του ταχυτροχού απέκτησαν βάθος, ενώ στο μπροστινό φτερό άνοιξα τρύπες με ψιλό τρυπάνι στα πλάγια, με οδηγό το διαθέσιμο φωτογραφικό υλικό.
Στα πλαινά καπάκια του κινητήρα εφάρμοσα χρώματα της Alclad σε αποχρώσεις Polished Aluminium, και Highly Polished Aluminium.



Η σέλα, το πίσω φτερό, το φιλτροκούτι, ο προφυλακτήρας της αλυσίδας, και το πίσω φως με την πινακίδα βάφτηκαν με σατινέ μαύρο χρώμα της Humbrol (85).



Μέχρι εδώ ήταν τα εύκολα, από εδώ και και μετά αρχίζει το σκληρό ροκ...

Η επιφάνεια τριβής των δισκόφρενων είχε ανάγλυφους ομόκεντρους κύκλους (άγνωστο γιατί...), και δεν είχε ούτε μία βίδα για δείγμα... Τρίψιμο λοιπόν με διάφορα ντουκόχαρτα για να γίνει λεία η επιφάνεια της κάθε δισκόπλακας, και με τη βοήθεια του Punch & Die κατασκευάστηκαν και τοποθετήθηκαν μέσα-έξω βίδες.



Τα αμορτισέρ ήταν επίσης απλουστευμένα, ευτυχώς που περιέχονται μεταλλικά ελατήρια στο κιτ, και σώζεται η κατάσταση.
Προσεκτικό καθάρισμα από τις γραμμές του καλουπιού, και προσθήκη ροδέλας-βίδας σε κάθε αμορτισέρ.



Το κοντέρ και το στροφόμετρο έχουν ένα διακοσμητικό σιρίτι χρωμίου. Στο κομμάτι του κιτ λόγω αστοχίας της χύτευσης υπήρχε θέμα. Έκοψα τα όργανα, αφαίρεσα με τον ταχυτροχό το ελαττωματικό μέρος, και πρόσθεσα το διακοσμητικό από λεπτή λωρίδα πλαστικού της Evergreen.



Το γρανάζι μετάδοσης και η αλυσίδα αποτελούν ίσως το χειρότερο κομμάτι του κιτ. Το μεν γρανάζι εντελώς λιτό, η δε αλυσίδα υποτυπώδης. Εάν μπουν οι στοκ εξατμίσεις κρύβουν αρκετά καλά την αμαρτία. Η 4-1 εξάτμιση όμως τα βγάζει όλα φόρα παρτίδα...
Η λύση μία, και αρκετά μπελαλίδικη. Η αλυσίδα αντικαθίσταται με άλλη κρίκο-κρίκο, και το γρανάζι χειρουργήθηκε κανονικά.
Από το σετ της MFH διάλεξα το μεταλλικό γρανάζι του σετ που είχε την ίδια διάμετρο με αυτό του κιτ. Αφαίρεσα με τον ταχυτροχό το κεντρικό κομμάτι του γραναζιού, και κράτησα μόνο το δαχτυλίδι με τα δοντάκια. Στη συνέχεια αφαίρεσα υλικό με τον ταχυτροχό από την περίμετρο του πλαστικού γραναζιού, και ένωσα το πλαστικό γρανάζι με το μεταλλικό δαχτυλίδι.
Πρόσθεσα και τις απαραίτητες βίδες και είναι έτοιμο να δέσει με την μεταλλική αλυσίδα.



Η εξάτμιση αποτέλεσε μεγάλη πρόκληση, και αυτό γιατί έπρεπε να φτιαχτεί από διάφορα κομμάτια άλλων εξατμίσεων, και να γίνει δουλειά από το μηδέν σε κάποια σημεία.
Οι λαιμοί από τις εξαγωγές είναι από άλλο κιτ, η ένωση 4 σε 1 από άλλο, και το τελικό κομμάτι της εξάτμισης από τρίτο...
Ενώθηκαν τα κομμάτια μεταξύτους μετά από πολλές δοκιμές εφαρμογής, ασφάλισα τις κολλήσεις, στοκάρισα και έτριψα. Πρόσθεσα φωτοχαραγμένο λογότυπο Yoshimura, βίδα-ροδέλα στήριξης από λεπτό φύλλο πλαστικού, ενώ οι θηλιές και τα ελατήρια έγιναν από ψιλό χαλκόσυρμα. Η περιέλιξη των ελατηρίων έγινε σε ψιλό τρυπανάκι. Τέλος η μπούκα της εξάτμισης έγινε από κυλινδρικό πλαστικό της Evergreen, το οποίο άνοιξα με τον ταχυτροχό, και απέκτησε στο βάθος του πολλές τρύπες με ψιλό τρυπανάκι.



Συνεχίζοντας την κατασκευή της μηχανής, χθες συναρμολόγησα την αλυσίδα, και βελτίωσα την εφαρμογή του μεταλλικού κομματιού με το πλαστικό κομμάτι στο γρανάζι μετάδοσης.
Στο γρανάζι είχα βάλει κυανοακρυλική κόλλα τόσο για να πετύχω ισχυρή κόλληση, όσο και για να γίνει ένα πρώτο στοκάρισμα στον αρμό ένωσης πλαστικού-μετάλλου.
Έτριψα τον αρμό με ντουκόχαρτο για να φύγει η περιττή κόλλα, και θα περάσω υγρό στόκο για το τελικό στοκάρισμα.

Είναι η πρώτη φορά που συναρμολογώ αλυσίδα κρίκο-κρίκο, και οφείλω να ομολογήσω πως το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό σε σύγκριση με την πλαστική (κάτι σε) αλυσίδα του κιτ.
Η όλη διαδικασία κράτησε πάνω από 4 ώρες, αλλά ο χρόνος μπορεί να μειωθεί αρκετά μόλις πάρεις τον αέρα της συναρμολόγησης (ισχύει για την επόμενη που θα φτιαχτεί… ;D ). Η εφαρμογή στο γρανάζι, η ευλυγισία της, και το κρέμασμά της είναι ότι πιο κοντινό στην πραγματική αλυσίδα!



Η συγκεκριμένη αλυσίδα της MFH (Model Factory Hiro) δίνει τρεις σειρές πλαστικών πύρων με έτοιμο βήμα για να κάτσουν επάνω τα μεταλλικά πλακίδια των κρίκων της αλυσίδας. Αφού τοποθετηθούν τα πλακίδια με τη σωστή σειρά (για κάθε δύο πλακίδια στη σειρά μπαίνει ένα τρίτο συνδετικό) πλησίασα το ηλεκτρικό κολλητήρι στην κορυφή κάθε πύρου για να ασφαλίσουν τα πλακίδια, και να ολοκληρωθούν οι κρίκοι της αλυσίδας. Το κολλητήρι μου είναι αρκετά ισχυρό για μοντελιστική χρήση (30W), και δεν πέτυχα ομοιόμορφη διαμόρφωση των πύρων. Μπορώ μόνο να βελτιώσω λίγο την εικόνα με ελαφρύ γυαλοχάρτισμα της επιφάνειας των πύρων.

Είναι ένα σχετικά ακριβό αξεσουάρ και πολύ μπελαλίδικο στην κατασκευή του, νομίζω όμως ότι αξίζει τον κόπο το τελικό αποτέλεσμα.

Εγκυκλοπαιδικά για όποιον φίλο θέλει να δοκιμάσει την τύχη του (και τα νεύρα του), να ενημερώσω ότι υπάρχουν τουλάχιστον τρεις εταιρίες που βγάζουν μεταλλικές αλυσίδες κρίκο-κρίκο (όχι μονοκόμματες φωτοχαραγμένες), και η κάθε μία έχει τη δική της λογική συναρμολόγησης.

Για ότι χρειαστείτε μαστιγώστε ελεύθερα… ;D

Ευχαριστώ για το χρόνο σας

Απόστολος